Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść „Pędzel i płótno” Iwana Losa zabiera nas w świat XIX wiecznych problemów społecznych: walki z zaborcą, konkurencją, która dzięki niższym podatkom oferuje tańsze produkty, przekonaniami społecznymi, ubożeniem, wyprzedażami majątków, poczucia obowiązku i honoru, które zderzają się z trudnymi realiami. Teoretycznie jest to powieść o Konstantym Potockim, ale więcej miejsca w książce poświęcono rodzinie Krzemińskich. Sam malarz nie jest tu ukazany jako artysta, ale jako biedny urzędnik, co jest dość osobliwe ponieważ Potoccy byli bogatym rodem związanym z Sapiehami i Lubomirskimi. W książce prawdopodobna historia pięknie miesza się z literacką fikcją, a w tym wszystkim rozmywa się postać głównego bohatera, który jest ciągle na tle zubożałych fabrykantów Krzemińskich. „Pędzel i pióro” autor stylizował na powieści XIX wieczne (długie opisy, wlokąca się akcja),w których bohaterowie ścierają się z problemami powstałymi przez zabory. Iwan Los interesująco nakreślił spojrzenie ludzi tracących majątki i sentyment ówczesnych klas średnich do traconych przedmiotów. Przeżywanie licytacji pamiątek rodzinnych jest dość dziwne dla nas, żyjących w czasach konsumpcji i z dużą łatwością pozbywających się przedmiotów sprawnych, ale już nieużywanych. To uświadamia nam jak wielka przepaść jest między nami, a naszymi chomikującymi wszelkie drobiazgi przodkami. Książkę polecam miłośnikom przenoszenia się w przeszłość za pomocą literatury.