Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakże moja opinia jest inna od tych napotkanych w sieci... No cóż. Ważniejsze jest, aby przedstawić wrażenie z czytania książki, a nie innych recenzji. Więc: Osterwa jest niewybitnym szczytem Tatr Wysokich, na który nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Nie przeszkadza to jej jednak, aby być jednym z bardziej znanych wierzchołków, przynajmniej z nazwy. A to za sprawą zlokalizowanego u podnóży jej zachodnich stoków Tatrzańskiego Cmentarza Symbolicznego (słow. Tatranský symbolický cintorín). Sięgając po opracowanie spodziewałem się, że znajdę tutaj historię miejsca, legendy, ciekawostki i bardziej szczegółowe informacje o poszczególnych osobach upamiętnionych tablicami. I te moje oczekiwania w dużym stopniu zostały zaspokojone, choć myślałem, że będzie więcej opowieści o bohaterach – jednak nie umniejsza to nijak pozycji. No ale jak to się wszystko ma do „Duchów miejsc”? W moim odbiorze w całej książce za dużo jest pracy magisterskiej, co zarówno przekłada się na język, jak i odpowiada na pytanie związane z duchami. Każda osoba, która pisała pracę licencjacką, magisterską, czy jakąkolwiek inną wie, że nie czyta się tego łatwo, przynajmniej tak jest w znanych mi przypadkach. Autor zdaje się też ma tego świadomość, gdyż pisze, że „Duchy miejsca to nieco 'odnaukowiona' wersja (…) pracy magisterskiej”, szkoda tylko, że tego 'odnaukowiania' jest mało, przynajmniej w moim odbiorze. Z całą pewnością taka forma znajdzie swoich zwolenników, mnie jednak do końca nie przekonuje.