Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać282
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
- ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński10
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Henry Houssaye
Znany jako: Henri
2
8,1/10
Pisze książki: historia
Urodzony: 24.02.1848Zmarły: 23.09.1911
He was born in Paris, the son of the novelist Arsène Houssaye. His early writings were devoted to classical antiquity, his knowledge drawn partly from visits to the actual Greek sites in 1868. He published successively Histoire d’Apelles (1867),a study on Greek art; L'Armée dans la Grèce antique (1867); Histoire d’Alcibiade et de la République athénienne, depuis la mort de Périclès jusqu’à l’avènement des trente tyrans (1873); Papers on Le Nombre des citoyens d'Athènes au Vème siècle avant l’ère chrétienne (1882); La Loi agraire à Sparte (1884); Le premier siège de Paris, an 52 avant l’ère chrétienne (1876); and two volumes of miscellanies, Athènes, Rome, Paris, l'histoire et les mœurs (1879),and Aspasie, Cléopâtre, Théodora (6th ed. 1889).
The military history of Napoleon I then attracted him. His first volume on this subject, called 1814 (1888),went through no fewer than forty-six editions. It was followed by 1815, the first part of which comprises the first Restoration, the return from Elba and the Hundred Days (1893); the second part, Waterloo (1899); and the third part, the second abdication and the White Terror (1905). He was elected a member of the Académie française in 1895.
The military history of Napoleon I then attracted him. His first volume on this subject, called 1814 (1888),went through no fewer than forty-six editions. It was followed by 1815, the first part of which comprises the first Restoration, the return from Elba and the Hundred Days (1893); the second part, Waterloo (1899); and the third part, the second abdication and the White Terror (1905). He was elected a member of the Académie française in 1895.
8,1/10średnia ocena książek autora
14 przeczytało książki autora
34 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Kampania 1814. Od inwazji do abdykacji Napoleona
Henry Houssaye
7,9 z 13 ocen
33 czytelników 8 opinii
2014
Najnowsze opinie o książkach autora
1815 Lot Orła Henry Houssaye
8,3
Po solidnej "Kampani 1814 r." sięgnąłem po jej kontynuację, w której autor opisuje okres pomiędzy abdykacją Napoleona a jego wymarszem pod Waterloo. Jest to praca diametralnie różna od poprzedniej, bowiem co zrozumiałe nie opisuje żadnych ruchów wojsk na polu bitwy. Praca porusza więc wątki społeczno-polityczne okresu I restauracji, kongresu wiedeńskiego, pobytu Napoleona na Elbie, jego powrót i tzw. 100 dni.
Nie jest to praca nowa, aczkolwiek należy docenić przebogatą bibliografię źródłową opartą w przeważającej mierze na źródłach z dokumentów i listów z omawianego okresu.
Jest to bardzo ciekawe spojrzenie na ówczesne stosunki społeczne, które można określić w skrócie jako wyczekiwanie w zawieszeniu między Burbonami i bonapartystami.
Autor nie zaklina rzeczywistości i bardzo elegancko pokazuje jak rozdarta i podzielona była Francja.
Kampania 1814. Od inwazji do abdykacji Napoleona Henry Houssaye
7,9
Pomimo, iż od napisania książki minęło już prawie 130 lat, pozycja ta jest wciąż fantastyczną lekturą dla wszystkich zainteresowanych epoką napoleońską. Książka francuskiego historyka jest jedyną na polskim na rynku monografią kampanii 1814 roku i od razu trzeba zaznaczyć, że nie wyczerpuje tematu.
Autor, jak sam zresztą przyznawał, skupił się głownie na wydarzeniach z okresu od 27 lutego do 30 marca, co oznacza, że nie skupił się na początkowej fazie kampanii. Sporą zaletą książki jest fakt, że Houssaye równie dokładnie co działania wojenne opisywał rokowania pokojowe i zakulisowe rozgrywki monarchów. Trzeba również zauważyć, że autor nie przedstawiał sytuacji tylko z jednej, francuskiej strony, ale ukazywał ją również od strony sprzymierzonych. Plusem jest również to, że autor nie przepisywał bezkrytycznie dzieł swoich poprzedników, lecz konfrontował ich opinie z dokumentami i innymi źródłami, starając się "poprawiać" błędy francuskich, rosyjskich czy niemieckich historyków. Książka nie miałaby swojej wartości, gdyby nie świetny styl autora. Mimo, że autor emocjonalnie podchodził do tematu, nie jest to dla czytelnika drażniące, bo Houssaye nie szczędził słów krytyki swoim rodakom. Stronniczość jest widoczna, ale na szczęście nie jest przesadzona. Chyba jedynym minusem jest fakt, że książka smutnie się kończy.