Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jest to arcydzieło literatury światowej, ale nie jest też źle, mimo, że tego typu tematyka jest mi na ogół obca. Bardzo ciężko jest mi oceniać tę książkę. Z jednej strony gratuluje pomysłu, ale z drugiej proponowałabym uszczuplenie tekstu o fragmenty erotyczne i to bardzo niskich lotów. Co rusz czułam się zniesmaczona komentarzami dotyczącymi "różowych cipek", czy "robienia laski". Powiem tak: gdybym chciała przeczytać słaby erotyk, to bym to zrobiła. Według mnie tekst by zyskał, a nie stracił gdyby te fragmenty zostały usunięte lub skorygowane. Być może autor chciał zaprezentować postawy zdeprawowanej i wulgarnej młodzieży, ale widocznie mało się na tym temacie zna, skoro ujął to w ten sposób. O dziwo, powieść wydrukowana została przez Drukarnię Księży Werblistów - aż wierzyć mi się nie chce, że to przeszło (mam na myśli nie tylko te sceny, ale i również mnóstwo wulgaryzmów poza tym). Cóż rzec dalej? Może to, że uderzyła mnie ilość czczego filozofowania - rozumiem, że tematyka jest na tyle fantastyczna, że trudno o konkrety, ale ziewałam chwilami w głos. Bohaterowie mnie nie przekonują, szczególnie, że dopiero w drugiej połowie książki zaczęłam poprawnie dopasowywać nazwiska do imion (i to nie zawsze). Ważne jest to dla mnie na tyle, że w wielu powieściach wcale nie jest istotna dla mnie fabuła, a skupiam się na wyrazistości bohaterów: czy są mocnymi charakterami, czy postaci są dobrze skonstruowane, czy wszyscy są byle jacy, czy też żyją na kartach książki. Tu tego brakowała, wszyscy byli dla mnie tacy sami. Owszem, zdarzyło mi się zaśmiać, ale to raczej przez teksty rodem z "Trudnych spraw", jak na przykład "neurochirurg powiedział". Po zakończeniu lektury "Nieśmiertelności" jestem zdania, że chętnie dowiedziałabym się, jak potoczyły się losy bohaterów, bo akcja została przerwana w dość ciekawym momencie, ale zrobiłabym to tylko w wypadku, gdybym wiedziała, że nie będę czuła się zażenowana ani znużona nadmiarem rozmyślań na tematy nie do rozwiązania.