Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szczepek wypada tą książką z mojego rankingu ulubionych pisarzy. Oczywiście Król jest powieścią NIEZŁĄ, czy poprawną wręcz. Przyczepić się trudno, ale można. Największy problem tkwi w tym samym, w czym tkwił w przypadku ostatnich 3 książek sygnowanych nazwiskiem Twardoch, czyli w manierze. W "Morfinie" to był jeszcze wyróżnik, teraz jest to już zwykły irytujący ozdobnik, który nie tylko jest zwyczajnie nudny, ale i ewidentnie jest silnym spoilerem. Jeśli już na pierwszej stronie wiem, że narrator nie jest prawdziwy, a jest wyłącznie projekcją, to trudno mi czerpać przyjemność z całości.

Problemu nie byłoby, gdyby fabuła była ciekawa. Ale nie jest. Generyczna historia gangstera - był wielki, miał właściwie pod sobą miasto, ale zrobił się gnój. I tutaj wsadź wszystko to, co zobaczysz we współczesnych filmach akcji. Ciekawa narracja to tutaj abstrakt. Intrygujące spostrzeżenia? 1 na całe 428 stron. I oczywiście, w twardochowym stylu, a raczej manierze, jest powtarzane kilkukrotnie. Byś zrozumiał głębię, plebejuszu. Nie obyło się też bez złotej myśli Szczepana. Tym razem ujętej trochę inaczej, ale suma summarum "Śmierć jest jak sranie". Na szczęście tutaj pojawia się ta dosłowność na jednej z kilku ostatnich stron, więc nie ma takiej żenady, jak przy "Wiecznym Grunwaldzie". W ogóle, zaczynam myśleć, że Szczepan ma jakiś fekalny fetysz.

Ostatecznie, 2/10, cierpię i płaczę, a Szczepan oddaj mi moje 35 zeta.

Szczepek wypada tą książką z mojego rankingu ulubionych pisarzy. Oczywiście Król jest powieścią NIEZŁĄ, czy poprawną wręcz. Przyczepić się trudno, ale można. Największy problem tkwi w tym samym, w czym tkwił w przypadku ostatnich 3 książek sygnowanych nazwiskiem Twardoch, czyli w manierze. W "Morfinie" to był jeszcze wyróżnik, teraz jest to już zwykły irytujący ozdobnik,...

Ok, słabsze niż Uwikłanie. Od momentu porwania mocno straciłem zainteresowanie, ale totalne rozczarowanie przyniosło otwarte zakończenie.

Ok, słabsze niż Uwikłanie. Od momentu porwania mocno straciłem zainteresowanie, ale totalne rozczarowanie przyniosło otwarte zakończenie.

Pierdolony klasyg.

Pierdolony klasyg.