Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawno nie czytałam takiego nonsensu.

Dawno nie czytałam takiego nonsensu.

Książka wciąga, dobrze się ją czyta. Jednak mój zachwyt nad nią jest umiarkowany. Nie zapadła mi bardzo w pamięci, bo po roku od przeczytania mgliście kojarzyłam o czym tak naprawdę była...

Książka wciąga, dobrze się ją czyta. Jednak mój zachwyt nad nią jest umiarkowany. Nie zapadła mi bardzo w pamięci, bo po roku od przeczytania mgliście kojarzyłam o czym tak naprawdę była...

Książka piękna i wartościowa. Przeczytałam oba tomy: "A lasy..." i "Dziedzictwo na Bjorndal". Pierwsza myśl jaka nasunęła mi się w trakcie ich czytania, to to, że nie jest to powieść typowo fabularna, gdzie cały czas coś się dzieje. Bardziej jest to "traktat" o celowości życia, jego kruchości, Bogu i modlitwie (szczególnie cz. II). Autor trochę zbyt nachalnie wkłada w myśli i dialogi bohaterów swoje, nieraz przydługie, wywody na te tematy (mam tu na myśli głównie Starego i Młodego Daga). Poza tym lekturę oceniam wysoko, bo skłania do refleksji nad samym sobą. Pięknie zobrazowana przyroda surowej Norwegii, dramaty i dylematy bohaterów świetnie wzbogacają tę książkę.

Książka piękna i wartościowa. Przeczytałam oba tomy: "A lasy..." i "Dziedzictwo na Bjorndal". Pierwsza myśl jaka nasunęła mi się w trakcie ich czytania, to to, że nie jest to powieść typowo fabularna, gdzie cały czas coś się dzieje. Bardziej jest to "traktat" o celowości życia, jego kruchości, Bogu i modlitwie (szczególnie cz. II). Autor trochę zbyt nachalnie wkłada w ...