Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Hmm, bardzo dobra, ale nie aż tak przyjemna jak poprzednie książki autorki. Myślę, że powodem jest brak owiec :-), bo do insektów jednak trudno mi pałać wielką sympatią. Mimo niedoboru owiec, uważam, że to oryginalna, czasem zabawna, a czasem zupełnie nieśmieszna bajka dla dorosłych.

Hmm, bardzo dobra, ale nie aż tak przyjemna jak poprzednie książki autorki. Myślę, że powodem jest brak owiec :-), bo do insektów jednak trudno mi pałać wielką sympatią. Mimo niedoboru owiec, uważam, że to oryginalna, czasem zabawna, a czasem zupełnie nieśmieszna bajka dla dorosłych.

Ogólnie rzecz biorąc czytało się bardzo dobrze. Co ciekawe ani jeden z bohaterów tej książki nie zyskał mojej sympatii, a wręcz przeciwnie. Każda z trzech kobiet, które prowadzą narrację ma moim zdaniem zdecydowaną przewagę paskudnych cech. Rachel wzbudza raczej politowanie lub obrzydzenie, Annę można by nazwać co najmniej wyrachowaną, a Megan ogólnie rzecz biorąc osobą "z problemami". Pierwszoplanowi mężczyźni też wcale nie są lepsi. Nie mniej pomysł na fabułę ciekawy.

Ogólnie rzecz biorąc czytało się bardzo dobrze. Co ciekawe ani jeden z bohaterów tej książki nie zyskał mojej sympatii, a wręcz przeciwnie. Każda z trzech kobiet, które prowadzą narrację ma moim zdaniem zdecydowaną przewagę paskudnych cech. Rachel wzbudza raczej politowanie lub obrzydzenie, Annę można by nazwać co najmniej wyrachowaną, a Megan ogólnie rzecz biorąc osobą...

"Zupełnie niespodziewane zniknięcie..." miałam okazję czytać będąc na wakacjach w Andaluzji. Lektura zainspirowała mnie do odwiedzenia najstarszej dzielnicy Grenady - Albaicin, gdzie mogłam podziwiać wspaniały widok na złotą Alhambrę - zapewne taki sam, jaki widział tytułowy Atticus :-)
Ale co znacznie ważniejsze, dzięki tej książce dowiedziałam się o istnieniu niebiańskich ciasteczek churros, po czym niezwłocznie je zjadłam maczając w filiżance gorącej czekolady.

Sama lektura jest urocza, zabawna i lekka. W sam raz na wakacje :-)

"Zupełnie niespodziewane zniknięcie..." miałam okazję czytać będąc na wakacjach w Andaluzji. Lektura zainspirowała mnie do odwiedzenia najstarszej dzielnicy Grenady - Albaicin, gdzie mogłam podziwiać wspaniały widok na złotą Alhambrę - zapewne taki sam, jaki widział tytułowy Atticus :-)
Ale co znacznie ważniejsze, dzięki tej książce dowiedziałam się o istnieniu niebiańskich...