Jesteśmy społecznością, która kocha książki

PRL Chmielewskiej służył. A jak się skończył: pojawiły się wulgaryzmy i jakieś dziwne niby-erotyczne wstawki. Bohaterki "Byczków" nieustannie tylko jedzą (a raczej obżerają się), chleją ponad miarę i wyśmiewają się z mężczyzn, a także tych kobiet, które nie należą do ich kółeczka. Jak dla mnie śmierdzi frustracją, nadwagą i mentalnością rozwodową. Zbyt niesmaczne jak na wakacyjną lekturę

PRL Chmielewskiej służył. A jak się skończył: pojawiły się wulgaryzmy i jakieś dziwne niby-erotyczne wstawki. Bohaterki "Byczków" nieustannie tylko jedzą (a raczej obżerają się), chleją ponad miarę i wyśmiewają się z mężczyzn, a także tych kobiet, które nie należą do ich kółeczka. Jak dla mnie śmierdzi frustracją, nadwagą i mentalnością rozwodową. Zbyt niesmaczne jak na...

Doskonała powieść. Bohaterowie jak żywi, Chiny - jakby się je oglądało samemu, porywająca historia. A przede wszystkim: głębokie zrozumienie człowieka, narodów, polityki, i współczucie dla nędzy bez epatowania drastycznością. I lepsze zrozumienie Rosji i natury ludzkiej niż u Dostojewskiego. Dostojewski chętnie portretował histeryków obu płci i wszelkich typów. Bohaterowie Ossendowskiego, chociaż też upadają, mają więcej godności, tu wrażliwość nie musi prowadzić do obłędu. Dostojewski chce wstrząsać czytelnikiem tak, jak współczesny teatr: pokazując wariatów i zwyrodnialców.
Ossendowski jest po prostu lepszym pisarzem, nie musi uciekać się do takich chwytów, żeby opowiedzieć interesującą historię. Bardzo polecam

Doskonała powieść. Bohaterowie jak żywi, Chiny - jakby się je oglądało samemu, porywająca historia. A przede wszystkim: głębokie zrozumienie człowieka, narodów, polityki, i współczucie dla nędzy bez epatowania drastycznością. I lepsze zrozumienie Rosji i natury ludzkiej niż u Dostojewskiego. Dostojewski chętnie portretował histeryków obu płci i wszelkich typów. Bohaterowie...

Ziemkiewicz twierdzi, że proza Conrada to "odtrutka na gębę Gombrowicza" - i rzeczywiście, to jest odtrutka. Nie tylko na Gombrowicza. Tutaj nie ma kobiet ani dzieci, chemii ani biologii, tylko siła ludzkiego ducha, męskość, dojrzałość, cudowne panowanie nad sobą i odrzucenie egoizmu. Żadnych zboczeń, żadnych wulgarnych zachowań ani ordynarnych słów. Ta proza ma sens, ma coś ważnego do przekazania. Jako nastolatka uważałam, że w tej powieści nic się nie dzieje, a dzieje się mnóstwo, w każdym zdaniu! A fabuła jest tak pięknie skonstruowana... Literatura doskonała, bez dwóch zdań

Ziemkiewicz twierdzi, że proza Conrada to "odtrutka na gębę Gombrowicza" - i rzeczywiście, to jest odtrutka. Nie tylko na Gombrowicza. Tutaj nie ma kobiet ani dzieci, chemii ani biologii, tylko siła ludzkiego ducha, męskość, dojrzałość, cudowne panowanie nad sobą i odrzucenie egoizmu. Żadnych zboczeń, żadnych wulgarnych zachowań ani ordynarnych słów. Ta proza ma sens, ma...