Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Późno rozpocząłem zapoznawanie się z książkami pana Sapkowskiego.
Krew Elfów to ciekawy przypadek - fabuły, plot twistów, zaskakujących rozwiązań mamy tu jak na lekarstwo ale za to otrzymujemy barwne postacie, intrygujące relacje między nimi a do tego bardzo dużo mądrych i frapujących spostrzeżeń ukrytych między wierszami. Do tego barwny język i nienachalna ekspozycja.
Podoba mi się, wchodzę w to.

Późno rozpocząłem zapoznawanie się z książkami pana Sapkowskiego.
Krew Elfów to ciekawy przypadek - fabuły, plot twistów, zaskakujących rozwiązań mamy tu jak na lekarstwo ale za to otrzymujemy barwne postacie, intrygujące relacje między nimi a do tego bardzo dużo mądrych i frapujących spostrzeżeń ukrytych między wierszami. Do tego barwny język i nienachalna ekspozycja....

Jak na razie, najlepsza książka SW od czasu wejścia nowego kanonu.
Zgrabnie i wartko poprowadzona fabuła o mechanice kryminału (kto naprawdę za tym wszystkim stoi?), nacisk na charaktery postaci a do tego bardzo dużo nawiązań i wyjaśnień dotyczących zdarzeń z prequelowej trylogii filmów. Można powiedzieć, że ta powieść łata pewne nieścisłości fabularne z Mrocznego Widma. Dzięki tej książce dowiemy się m.in. co, w gruncie rzeczy, sprawiło że szkolenie Anakina nie poszło jak należy i zobaczymy - w formie niewielkiego nawiązania, ale to i tak dużo - przejście Dooku na ciemną stronę. Zrozumiemy dlaczego w filmie Mroczne Widmo, Qui Gon Jinn podejmował takie a nie inne decyzje. A to wszystko tylko w tle bardzo zmyślnie poprowadzonej intrygi rozgrywającej się na królewskim dworze pewnej dalekiej planety..

Jak na razie, najlepsza książka SW od czasu wejścia nowego kanonu.
Zgrabnie i wartko poprowadzona fabuła o mechanice kryminału (kto naprawdę za tym wszystkim stoi?), nacisk na charaktery postaci a do tego bardzo dużo nawiązań i wyjaśnień dotyczących zdarzeń z prequelowej trylogii filmów. Można powiedzieć, że ta powieść łata pewne nieścisłości fabularne z Mrocznego Widma....

W pierwszej części serii, Nihilowie wydawali się wymyśleni trochę na siłę. W drugiej można już było poczuć respekt i dostrzec, że nie są to tacy archetypiczni złole jak w filmach Marvela. Natomiast w trzeciej naprawdę ich znienawidzimy!
Powieść, choć zaczyna się niemrawo (ale to też ma swoj powód - cisza przed burzą) to gdzieś tak od 1/4 zaczyna pędzić w zastraszającym tempie i kipieć od kolejnych twistów i niefortunnych zbiegów okoliczności. Można też powiedzieć, że (dla tych co kibicują Republice a nie Nihilom) historia w pewnym momencie zaczyna frustrować kolejnymi tragicznymi zdarzeniami. Ponadto, dopiero w tej części poznajemy już dokładnie charaktery głównych bohaterów i (co nie było cechą "Światła Jedi") zaczynamy ich lubić. A oni zaczynają ginąć..
Generalnie podoba mi się ta Wielka Republika. Czekam na kolejne tytuły.

W pierwszej części serii, Nihilowie wydawali się wymyśleni trochę na siłę. W drugiej można już było poczuć respekt i dostrzec, że nie są to tacy archetypiczni złole jak w filmach Marvela. Natomiast w trzeciej naprawdę ich znienawidzimy!
Powieść, choć zaczyna się niemrawo (ale to też ma swoj powód - cisza przed burzą) to gdzieś tak od 1/4 zaczyna pędzić w zastraszającym...