Opinie użytkownika
Prawdopodobnie najlepsza książka o prawie handlowym na rynku. Może nieco zbyt naukowa, a czasami autor dosłownie przykleja całe akty prawne, ale nic lepszego w temacie nie napisano.
Pokaż mimo to
Pozycja obowiązkowa dla fanów szpiegowskich thrillerów.
Zaczyna się klasycznie, od martwej dziewczyny. Później jest już tylko ciekawiej. Hayes umie zdobyć uwagę czytelnika - nie boi zmieniać perspektywy opowiadanej historii, używa fabularnych zwrotów, a we wszystkim czuć wiedzę autora o "tajnym świecie". Druga połowa książki jest nieco rozczarowująca - fabularne znaczenie...
Rozczarowujący finał sagi. Zaczynając jednak od rzeczy udanych - wątek w Toussaint i Bitwa pod Brenną wyszły świetnie. Na tym się jednak plusy kończą.
O powiązaniu przez Sapkowskiego świata Wiedźmina z legendami arturiańskimi powiedziano już wiele. Mało zaskakująco - nie jestem fanem tego rozwiązania. Zabieg niepotrzebny, wybijający z klimatu świata przedstawionego....
Narracyjny zabieg w postaci opowiadania historii jako wspomnień Ciri, przywoływanych w chacie pustelnika, był bardzo udany. Finałowa walka na lodzie wyszła bardzo emocjonująco, z kolei wątek druidów nieco rozczarował. Niemniej, jeżeli za coś zapamiętam tę książkę, to za wielkie wejście Leo Bonharta.
Pokaż mimo toW trzecim tomie sagi Sapkowski bierze się za motyw drogi i budowania drużyny. Poznajemy Milvę, Cahira i Regisa. Wątek Szczurów i dorastania Ciri w ramach tej grupy był bardzo ciekawy. W finale dostajemy pierwszą scenę batalistyczną wiedźmińskiego cyklu. Opisana jest nieco zbyt chaotycznie, ale podobał mi morał jej towarzyszący.
Pokaż mimo toDrugi tom sagi skupia się mocno na magicznej stronie uniwersum. Większość akcji Sapkowski umieszcza na Wyspie Thanedd, gdzie zarzuca czytelnika nazwiskami kolejnych czarodziejek. Dzieje się sporo, główni bohaterowie się rozdzielają, a figury na planszy politycznej świata zostają przesunięte.
Pokaż mimo toBardzo udany start sagi. Wiele się tu nie dzieje pod względem akcji, pytań jest więcej niż odpowiedzi, ale Sapkowski wynagradza klimatem. Kaer Morhen, Scoia'tael, zbliżająca się wojna.
Pokaż mimo to
Granica możliwości - Kultowa opowieść o polowaniu na smoka. Serialowa adaptacja (z pamiętnym, animowanym smokiem i Marianem Paździochem w obsadzie) przyćmiła sławę literackiego pierwowzoru, ale to ciągle bardzo udana historia. Jest fabularny twist, jest morał, jest grupa świetnie napisanych postaci.
Okruch lodu - Nie lubię tego opowiadania. Pamiętam go tylko ze smętnych...
Mogę sobie tylko wyobrazić, jakim zawodem po latach czekania był dla fanów "Sezon Burz".
Spójność historii i świata przedstawionego, zachowana przecież w Sadze, tutaj nie istnieje. Wątków jest mnóstwo, przedstawione są chaotycznie, wiele z nich nie ma większego znaczenia. To trochę tak, jakby autor chciał napisać zbiór opowiadań, ale wyszła mu powieść. Przez to Geralt jest...
Głos rozsądku - Szkatułkowa forma "Głosu rozsądku" spina ze sobą wszystkie opowiadania Zbioru. Sama historia to raczej pretekst do poznania reszty opowieści, niż wartość sama w sobie.
Wiedźmin - Narodziny legendy.
Ziarno prawdy - Euhemeryzacja "Pięknej i Bestii" w wykonaniu Sapkowskiego, a zarazem zabawa z gatunkiem bajki. Krótkie i skromne, ale też pomysłowe i...
Nie najgorsze, ale w zasadzie niepotrzebne opowiadanie. Zaczerpnięty od Kurosawy motyw mieszkańców wioski nękanych przez zbirów nie robi wrażenia. Do worldbuildingu też wiele nie wnosi, ale klimat jest wyraźnie inny. Fanom można polecić.
Pokaż mimo toWielowątkowa, mocno osadzona w historycznych realiach powieść, ze świetnym klimatem i bohaterami. Na minus - mimo przywiązania do realizmu, autor stosuje czasami mało prawdopodobne zbiegi okoliczności. Nie każdemu spodoba się przez "historyczność" czy wątki polityczne, ale dla fanów tego typu pozycji - rzecz obowiązkowa
Pokaż mimo to