Miasto niepokoju

Niemal równo sześć lat temu po raz pierwszy zetknąłem się z twórczością Denisa Lehanea. Książką, którą wówczas przeczytałem, była "Wyspa tajemnic". Choć minęło tyle lat i wiele, bardzo wiele książek w tym czasie przeczytałem, do dzisiaj pamiętam styl, który mnie urzekł. Miałem nadzieję, że podobną magię poczuję czytając "Miasto niepokoju".

Niestety, pod tym względem trochę się zawiodłem. Nie jest to książka zła. Z pewnością jest to kawał dobrej opowieści... no ale właśnie niewiele pozatym. Są momenty zaskakujące, ale przeplatają się z takim literackim standardem.

Jest sporo smaczków. Opis ówczesnego amerykańskiego społeczeństwa i jego licznych problemów. Wcale nie zawsze był to "land of dreams", a w historii tego skrawka ziemi jest też sporo wstydliwych momentów.

No i najważniejsze na koniec. To wręcz zabawne, jak bardzo aktualna ta książka jest dzisiaj, skoro na tapecie mamy zamieszki na ulicach, niepokoje społeczne, strajki i epidemię w tle...

Niemal równo sześć lat temu po raz pierwszy zetknąłem się z twórczością Denisa Lehanea. Książką, którą wówczas przeczytałem, była "Wyspa tajemnic". Choć minęło tyle lat i wiele, bardzo wiele książek w tym czasie przeczytałem, do dzisiaj pamiętam styl, który mnie urzekł. Miałem nadzieję, że podobną magię poczuję czytając "Miasto niepokoju".

Niestety, pod tym względem trochę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dennis Lehane jest jednym z moich ulubionych pisarzy, jego książki mają niepowtarzalny klimat i "to coś", co sprawia, że czytanie to prawdziwa przyjemność i człowiek zatraca się w jego opowieściach. "Miasto niepokoju" rozpoczyna cykl Joe Coughlin o irlandzkiej rodzinie w Bostonie na początku XX wieku. Akcja powieści rozpoczyna się pod koniec pierwszej wojny światowej i kończy tuż po strajku policji w Bostonie w 1919 r. oraz wprowadzeniu prohibicji w styczniu 1920 roku w Stanach Zjednoczonych. Okres w historii Stanów bardzo burzliwy - echa rewolucji październikowej w Rosji rozlewają się po całym świecie i docierają do Ameryki. Walka o prawa pracownicze, konflikty rasowe, społeczne, próba utrzymania starego porządku a to wszystko w tyglu narodowości mieszkańców Bostonu: irlandczyków, włochów, żydów, mieszkańców Eurpy wschodniej szukających w Bostonie ziemi obiecanej. W powieści pojawiają się autentyczne postacie z tamtego okresu: Babe Ruth - basebolista uznany na najlepszego gracza w historii tej dyscypliny, Louis Fraina - współzałożyciel Amerykańskiej Partii Komunistycznej, oraz wówczas młody prawnik z Departamentu Sprawiedliwości John Hoover, późniejszy szef FBI.
Jak w takich czasach odnaleźć własną tożsamość, po której opowiedzieć się stronie, czy wybór będzie właściwy i jakie będą tego konsekwencje? Gorąco polecam.

Dennis Lehane jest jednym z moich ulubionych pisarzy, jego książki mają niepowtarzalny klimat i "to coś", co sprawia, że czytanie to prawdziwa przyjemność i człowiek zatraca się w jego opowieściach. "Miasto niepokoju" rozpoczyna cykl Joe Coughlin o irlandzkiej rodzinie w Bostonie na początku XX wieku. Akcja powieści rozpoczyna się pod koniec pierwszej wojny światowej i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lehane mnie nie zawodzi, Błyskotliwy język, wartka akcja, element zaskoczenia. Uwielbiam. Zaczynam kolejny tom :)

Lehane mnie nie zawodzi, Błyskotliwy język, wartka akcja, element zaskoczenia. Uwielbiam. Zaczynam kolejny tom :)

Pokaż mimo to

Potężna skarbnica wiedzy Bostońskich wydarzeń , w szczególności polecam wszystkim którzy szukają książki związanej z historią Ameryki.

Potężna skarbnica wiedzy Bostońskich wydarzeń , w szczególności polecam wszystkim którzy szukają książki związanej z historią Ameryki.

Pokaż mimo to

Na czas kwarantanny jak znalazł.

Na czas kwarantanny jak znalazł.

Pokaż mimo to

Ameryka początek dwudziestego wieku... E tam, do bani z takim początkiem recenzji. Nic, kompletnie nic nie wniósłby do opinii o książce Dennisa Lehana.
A więc inaczej: Polska, koniec drugiej dekady dwudziestego pierwszego wieku. Literatura gatunkowa obumiera, nieliczne ciekawe dzieła przysypane zostały masową konfekcją, pisaną przez słabo płatnych wyrobników na żołdzie wydawnictw, albo warsztaty chałupnicze firmowane twarzą, ładniuśko wypadającą w mediach. Z wielce artystycznymi okładkami montowanymi w Photoshopie ze stockowych zdjęć a 5$ sztuka. Stosy makulatury z infantylną zawartością. A człek nie może żyć tylko literaturą wysoką, bez płodozmianu uświerknie łamiąc sobie głowę rozkminą ontologiczną. Szczęściem jest paru pisarzy płci obojga, którzy potrafią łączyć wysokie jakościowe C z formą przystępną, skrojoną pod gust zwykłego śmiertelnika. No a wśród nich jeden facio, coraz mocniej przekonujący do zarezerwowania mu miejsca w czołówce twórców bezwarunkowo dobrych.
„Miasto niepokoju” to epopeja o mozaikowym charakterze, splatająca umiejętnie wątki dwóch biografii i historii miasta, a po trosze historii kraju. Jest wszystko, co trzeba, a nawet więcej: konflikt rasowy, narodowy i społeczny, irlandzka policja, włoska dzielnica, ucieranie kotła imigranckiego w swoisty (amerykański) naród, industrialna machina i związkowe pierwociny. No i w rolach mniej czy bardziej epizodycznych autentyczne postacie, znane z podręczników historii.
Niesłychanie ciekawy jest czas, w jakim osadził Lehane swoją epicką opowieść. Między Wojną Secesyjną a prohibicją w powszechnej znajomości amerykańskiej historii zieje mniej lub bardziej czarna dziura. Prawdopodobnie z uwagi na łatwą malowniczość jednego i drugiego wydarzenia. Tymczasem dla tworzenia się pragmatyki zasad, jakie skłonni jesteśmy przypisywać społeczeństwu pod flagą w pasy i gwiazdy, początek ubiegłego wieku miał znaczenie fundamentalne. Jednak z europejskiego podwórka mało kto dostrzega burzliwość tego wycinka dziejów USA. Wtedy oczywisty ogień niezadowolenia mas pracujących z nędzy swojego położenia, dla wpływu na demokratyczne instytucje, usiłowali zagospodarować chałupniczy rewolucjoniści o anarchistycznych poglądach i środkach działania. Już kilka lat później miejsce niewprawnych entuzjastów zajęły organa bolszewickiego raju, eksport rewolucji wpisując w priorytety działania odpowiednich urzędów. Niezwykle interesujące jest (zwycięskie) zderzenie wartości „tradycyjnego stylu życia” płynących z kultu pracy i kanonicznej religii, z apostolstwem czerwonych idei.
Odbija się też w „Mieście niepokoju” paradygmat „Chaty wuja Toma”. Autor dość ostro manifestuje swoją niezgodę na traktowanie czarnych jak podludzi, ale też zdecydowanie opowiada się po stronie mechanizmów integrujących na bazie kanonu skreślonego przez Ojców Założycieli.

Lehane pisze szeroko, ogromnie przystępnie, chociaż nie rezygnuje ze środków i stylu właściwych literaturze z ambicjami. Przez długie, złożone zdania, od których nie ucieka, płynie się bez większego wysiłku. Na uwagę zasługuje złożona konstrukcja powieści, dopiero po jakimś czasie zazębiająca osobne epizody w intrygę, która zdecydowanie wciąga. Czytać. Polecam. To książka o czymś.

Ameryka początek dwudziestego wieku... E tam, do bani z takim początkiem recenzji. Nic, kompletnie nic nie wniósłby do opinii o książce Dennisa Lehana.
A więc inaczej: Polska, koniec drugiej dekady dwudziestego pierwszego wieku. Literatura gatunkowa obumiera, nieliczne ciekawe dzieła przysypane zostały masową konfekcją, pisaną przez słabo płatnych wyrobników na żołdzie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Epicka histori

Epicka histori

Pokaż mimo to

Musiałam zaznaczyć, że przeczytane, żeby móc dodać opinię, ale niestety nie dałam rady doczytać do końca chociaż bardzo się starałam.
Zupełnie nie rozumiem zachwytów nad tą powieścią. Brnęłam i brnęłam strona po stronie i zupełnie nie czułam czy do czegoś ta historia zmierza. Miałam za to wrażenie, że powieść pisana jest tak, jakby autor z góry wiedział, że na jej podstawie powstanie film.

Musiałam zaznaczyć, że przeczytane, żeby móc dodać opinię, ale niestety nie dałam rady doczytać do końca chociaż bardzo się starałam.
Zupełnie nie rozumiem zachwytów nad tą powieścią. Brnęłam i brnęłam strona po stronie i zupełnie nie czułam czy do czegoś ta historia zmierza. Miałam za to wrażenie, że powieść pisana jest tak, jakby autor z góry wiedział, że na jej podstawie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kiedy sięgałem po “Miasto Niepokoju” Dennisa Lehane, miałem mieszane uczucia. Dotychczas znałem tego pisarza tylko z soczystych, świetnie napisanych thrillerów doprawionych szczyptą sensacji i kryminału.. W tej książce jednak, pisarz postanowił wyjść poza swoją strefę komfortu i stworzył epickie ponad 700-stronicowe dzieło ukazujące amerykańskie miasto Boston tuż po I Wojnie Światowej w latach 1918-1919. Powieść łączy w sobie wątki historyczne, obyczajowe, społeczne a nawet kryminalne i stanowi barwny zapis epoki.

Jednym z trzech bohaterów książki jest Danny Coughlin syn powszechnie znanego i szanowanego kapitana policji Thomasa Coughlina. Młody chłopak, podobnie jak ojciec, pnie się po szczeblach policyjnej kariery i ma przed sobą świetlaną przyszłość. Wszystko zmienia się w momencie gdy dostaje on od swojego ojca chrzestnego Eddiego Mckenny (również policjanta) zadanie przeniknięcia do środowiska bostońskich socjalistów o radykalnych poglądach (nazywanych też gdzieniegdzie, anarchistami, wywrotowcami czy po prostu bolszewikami). Danny, początkowo niechętny, zgadza się i używając fałszywej tożsamości, zaczyna się stawiać się na zebrania związkowe oraz tajne zgromadzenia, usiłując uzyskać dostęp do kluczowych osób i przywódców Bohater szybko przekonuje się, że związkowcy niewiele mają wspólnego z ich wizerunkiem przedstawianym mu przez jego zwierzchników i ich ideały okazują się być mu zaskakująco bliskie. Młody policjant staje, więc przed ciężkim wyborem: obowiązek czy rodząca się lojalność wobec nowych towarzyszy. Kolejnym ważnym wątkiem jest niespełniona miłość do Nory, irlandzkiej dziewczyny przygarniętej przez ojca Danny’ego.

Drugim bohaterem powieści jest Luther Lawrence, czarnoskóry robotnik o ogromnym talencie sportowym, którego nie jest w stanie wykorzystać z powodu swojego koloru skóry.. Usiłując utrzymać świeżo poślubioną żonę, Lilę, zatrudnia się w klubie miejscowego gangstera, którego w wyniku konfliktu zabija. Ratując się przed odwetem, mężczyzna musi zostawić żonę i uciekać z miasta, ostatecznie trafiając do Bostonu gdzie znajduje zatrudnienie w domu Coughlinów, jako służący. Pomiędzy Lutherem a Dannym szybko nawiązuje się przyjaźń, która odmieni życie obojga.

Trzecim, trochę nieoficjalnym, bohaterem jest słynny bejsbolista Babe Ruth, którego losy i opisujące je rozdziały stanowią przerywnik od głównych wydarzeń i pozwalają je pokazać z odmiennego punktu widzenia.

Oprócz nich w książce pojawia się wiele postaci drugoplanowych, zarówno fikcyjnych jak i historycznych takich jak wspomniany Babe Ruth, John Hoover, burmistrz Bostonu Andrew Peters, komisarz Policji Edwin Upton Curtis i wielu innych stanowiących barwne środowisko powojennego miasta.

Oczywiście po za losami bohaterów istotną częścią powieści są wydarzenia, które wówczas miały miejsce i które śledzimy na kartach książki mi. in. zamachy bombowe, epidemia grypy oraz stanowiący oś i punkt centralny misternie budowanej fabuły, strajk bostońskiej policji i będące jego konsekwencją zamieszki na ulicach Bostonu.

Lehane tworzy niezwykle barwny i wciągający obraz miejskiego amerykańskiego życia i minionych czasów. Pokazuje Amerykę, jakiej nie znamy, gdzie ścierają się kultury, ludzie, sprzeczne interesy. Sprawnie odziera ją też z mitu krainy wielkich możliwości, gdzie każdy może być tym, kim chce i dzięki ciężkiej wytrwałej pracy osiągnąć, co tylko sobie zamarzy. W dziele Lehane amerykański sen okazuje się być udziałem nielicznych, podczas gdy reszta społeczeństwa ledwie wiąże koniec z końcem. Obserwujemy miasto na krawędzi wybuchu, który musi się w końcu wydarzyć i po którym, dla nikogo z bohaterów, już nic nie będzie takie samo.

Postacie kreowane są w sposób bardzo prawdziwy i z dużym zaangażowaniem ze strony pisarza. Nie ma tu sztywnych podziałów na jednoznacznie złych czy dobrych, a Lehane mistrzowsko panuje nad sympatiami i antypatiami czytelnika, sprawiając, że odczuwamy współczucie bądź nienawiść tylko wtedy, gdy on chce byśmy je czuli. A emocji jest tu cała masa, mamy miłość, nienawiść, ludzkie tragedie i triumfy. Autor porusza też cały wachlarz zagadnień społecznych, takich jak rasizm, wyzysk biedniejszych warstw, machinacje polityczne, Czuć ogromną wiedzę Lehane o tamtej epoce, bo z książki dosłownie wylewa się klimat tamtych dni i dzięki temu czujemy się jakbyśmy tam byli. Pojawia się też wątek kryminalno-sensacyjny, związany ze śledztwem Danny’ego i późniejszymi wydarzeniami, pisarz używa też swojego charakterystycznego, (choć lekko zmodyfikowanego na potrzeby powieści) stylu, więc wielbiciele poprzednich książek Lehane też znajdą coś dla siebie.

Początek książki jest dość toporny (szczególnie, gdy, tak jak ja, nie ma się pojęcia o bejsbolu), ale z każdą stroną jest coraz lepiej, człowiek daje się uwieść wykreowanemu światowi i chce się już tylko czytać bez końca. A gdy nadchodzi koniec, pojawia się smutek, że musimy się rozstać z bohaterami i chęć by książka trwała jeszcze dłużej.

Lehane celowo czerpie z tradycji wielkich powieści amerykańskich kreśląc wielką panoramę Bostonu i udaje mu się to z dużym powodzeniem. Niektórych to pewnie odstraszy, spotkałem się z opinią, że książka jest nudna i przegadana, ale są to głosy mniejszości, którzy woleliby by trup ścielił się gęsto i żeby książka była typowym akcyjnakiem, jakich wiele na rynku.

Polecam tą książkę każdemu fanowi dobrej literatury, miłośnikom historii i kryminałów, czytelnikom chcących dowiedzieć się jak żyło się w dawnych Stanach i jak różny to jest obraz od naszych wyobrażeń. Myślę, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie, jakiś aspekt, który do niego przemówi i z którym będzie się utożsamiał. Moim zdaniem naprawdę warto, bo to świetna pozycja, od której (gdy już nas wciągnie, a wciągnie na pewno) po prostu nie idzie się oderwać.

8/10

Kiedy sięgałem po “Miasto Niepokoju” Dennisa Lehane, miałem mieszane uczucia. Dotychczas znałem tego pisarza tylko z soczystych, świetnie napisanych thrillerów doprawionych szczyptą sensacji i kryminału.. W tej książce jednak, pisarz postanowił wyjść poza swoją strefę komfortu i stworzył epickie ponad 700-stronicowe dzieło ukazujące amerykańskie miasto Boston tuż po I...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść napisana z rozmachem przypominającym mi trochę twórczość Llosy. Jest w niej wszystko czym powinna ujmować tego typu literatura czyli pozornie niezwiązane ze sobą, ale w końcu przeplatające się historie ludzi z różnych warstw społecznych. Jest opisana historia rodziny w zestawieniu z burzliwymi wydarzeniami społecznych przemian oraz nie zawsze szczęśliwe zakończenia losów poszczególnych postaci. Może tylko tempo akcji nie jest równomierne przez całą powieść i to w zasadzie jedyny minus. Przed lekturą warto opanować podstawowe zasady gry w baseball.

Powieść napisana z rozmachem przypominającym mi trochę twórczość Llosy. Jest w niej wszystko czym powinna ujmować tego typu literatura czyli pozornie niezwiązane ze sobą, ale w końcu przeplatające się historie ludzi z różnych warstw społecznych. Jest opisana historia rodziny w zestawieniu z burzliwymi wydarzeniami społecznych przemian oraz nie zawsze szczęśliwe zakończenia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to