Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O książce usłyszałam przypadkiem, w jednej z audycji radiowych. I bardzo dobrze, bo pewnie gdyby nie to, sama z siebie bym po nią nie sięgnęła. Debiut, w dodatku liczący ponad 800 stron... Co za szczęście, że wywiad z autorką spodobał mi się na tyle, że postanowiłam zaryzykować, bo książka już trafiła do kolekcji moich ulubionych :)

Pola Białohorska, trzydziestoletnia dziennikarka pisma dla kobiet, zostaje przypadkiem w plątana w morderstwo szalenie bogatej, ale wyrachowanej i cynicznej bizneswoman. Ponieważ sprawa ją intryguje, a jej samej też ktoś zaczyna grozić, postanawia poprowadzić własne śledztwo, które prowadzi ją i do najlepszych, i do najgorszych dzielnic miasta, a czytelnikowi nie daje zasnąć z przejęcia.

Akcja tej książki poprowadzona jest tak, jak roller-coaster w wesołym miasteczku. Totalnie emocjonująca i trzymająca w napięciu, nie mogłam się od niej oderwać i nie mogłam po niej zasnąć, bo taka byłam ciekawa, co dalej. Gdy już wydawało mi się, że wszystko wiem, intryga skręcała zupełnie gdzie indziej, by w końcu całkowicie mnie zaskoczyć i zbić z tropu.
A gdy już nawet na sekundę śledztwo zwalniało, to tylko po to, by kawałek po kawałku odsłaniać nam tajemniczą historię głównej bohaterki - wzruszającą, inspirującą, ale też dającą nadzieję, ze po każdej gorszej pogodzie znów zaczyna świecić słońce :)
Co podobało mi się najbardziej?
- Sama główna bohaterka. Pola jest dziewczyną inteligentną, świetnie sytuowaną, pozornie silną, ale w głębi serca - wrażliwą i łatwą do zranienia, a przy tym - mam wrażenie - żyjącą w poczuciu winy, że jej życie - mimo upadków - jest dużo bardziej komfortowe, niż innych ludzi. Początkowo bohaterka troszkę mnie irytowała, wydawała mi się zbyt idealna - aż odkryłam, że jak to w życiu, było to pierwsze wrażenie, które sobie wyrobiłam, by potem lepiej ją poznać i zrozumieć, jak bardzo się myliłam. Z Polą bardzo się zaprzyjaźniłam :) i mam nadzieję, że to nieostatnie moje z nią spotkanie!
- opisy Warszawy i rytmu, którym żyje. Niezwykle barwne i plastyczne obrazy, może nie tyle ulic czy dzielnic, ale bardziej warszawskich wystaw, imprez, premier, redakcji... żyję w tym mieście, znam je, i rzadko zdarza mi się czytać opisy stolicy, które byłyby tak trafne.
- postaci - mistrzostwo świata!
- Poczucie humoru - pierwszorzędne!
- Pozytywne przesłanie, co dziwne w wypadku kryminału, ale ta książka aż tętni pozytywnymi wibracjami :) Czyta się ją z wielką przyjemnością, ma świetny klimat, i historię głównej bohaterki, która każe się uśmiechnąć :)
Oczywiście ja zawsze muszę się też do czegoś przyczepić, więc powiem tylko, że jak dla mnie można było rzadziej robić podsumowania ustaleń ze śledztwa. Autorka zrobiła to chyba po to, by czytelnik się nie pogubił, ale myślę, że spokojnie mogła takie rozważania wtrącać rzadziej... ale tak odebrałam to ja, miłośniczka kryminałów - możliwe, że dla mniej wprawnego czytelnika podobnej literatury te częste podsumowania są naprawdę pomocne.
No i UWAGA: książka zdecydowanie bardziej dla kobiet :))))) życie obyczajowe i historia bohaterki naprawdę super, ale docenią to przede wszystkim panie - bez spoilowania, trochę tu jest także o miłosnych perypetiach Poli ;)
Podsumowując - książka-rewelacja. Choć z reguły nie czytam kryminałów po raz drugi, po ten sięgnę sobie jeszcze na pewno nie raz dla poprawy humoru. No i czekam na więcej!

O książce usłyszałam przypadkiem, w jednej z audycji radiowych. I bardzo dobrze, bo pewnie gdyby nie to, sama z siebie bym po nią nie sięgnęła. Debiut, w dodatku liczący ponad 800 stron... Co za szczęście, że wywiad z autorką spodobał mi się na tyle, że postanowiłam zaryzykować, bo książka już trafiła do kolekcji moich ulubionych :)

Pola Białohorska, trzydziestoletnia...