Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uporządkowana, wnikliwa, dokładna. Jestem zachwycona tą książką. Zgadzam się z opiniami innych - opisy eksperymentów i badań naukowych są nudne i trudne w odbiorze, ale nie jest ich dużo. Za to z pewnością zwiększają wartość całego opracowania.

Uporządkowana, wnikliwa, dokładna. Jestem zachwycona tą książką. Zgadzam się z opiniami innych - opisy eksperymentów i badań naukowych są nudne i trudne w odbiorze, ale nie jest ich dużo. Za to z pewnością zwiększają wartość całego opracowania.

Autorka pisze, jakby nie mogła się zdecydować, czy skupić się na wewnętrznych przeżyciach bohaterki, czy bardziej opisach rzeczywistości. Efekt jest taki, że wszystko to staje się powierzchowne. A szkoda.
Szkoda również, że wiele osób traktuje tę powieść jako biografię Anny Smoleńskiej, a nie historię, która tylko w jakiejś mierze jest oparta na faktach.

Autorka pisze, jakby nie mogła się zdecydować, czy skupić się na wewnętrznych przeżyciach bohaterki, czy bardziej opisach rzeczywistości. Efekt jest taki, że wszystko to staje się powierzchowne. A szkoda.
Szkoda również, że wiele osób traktuje tę powieść jako biografię Anny Smoleńskiej, a ...

Rozwiń Zwiń

Jakie słowo najlepiej opisuje "Dzienniki" Franza Kafki? Chaos. Chaotyczne przemyślenia mieszające się z relacjami (czasem szczegółowymi) z przedstawień, a między nimi próbki prozatorskie. Zaburzona chronologia, urwane zdania - trudno się w tym wszystkim połapać. A im dalej, tym więcej introspekcji i filozofii.

Z tej lektury wyłania się człowiek skupiony na sobie, chwiejny w odczuciach i ocenach, rozdarty i niezdecydowany, ale też niepewny siebie.

Gdzieś bliżej końca jest więcej poukładania, ale to jest już czas, gdy Kafka głównie pisze o swoim nieszczęściu i osamotnieniu. Coraz bardziej świadomy zbliżającej się śmierci, coraz mocniej doświadczający bólu fizycznego i psychicznego skupia się przede wszystkim na przemyśleniach o życiu.

Podczas czytania doświadczałam najróżniejszych odczuć: ciekawości, fascynacji, znudzenia, frustracji, niezrozumienia, współczucia, empatii. Jednym słowem, trudna lektura. I z pewnością wyjątkowa.

Jakie słowo najlepiej opisuje "Dzienniki" Franza Kafki? Chaos. Chaotyczne przemyślenia mieszające się z relacjami (czasem szczegółowymi) z przedstawień, a między nimi próbki prozatorskie. Zaburzona chronologia, urwane zdania - trudno się w tym wszystkim połapać. A im dalej, tym ...

Rozwiń Zwiń

Dojrzałość, elokwencja, wrażliwość, spostrzegawczość i wielki talent, to wszystko jest w poezji Baczyńskiego.
W niektórych wierszach z końca '43 i początku '44 widać jego pesymizm, jakby przeczuwał, że nie dożyje końca wojny. To wywołuje niesamowite wrażenie.
Wiersze trudne w odbiorze - inne czasy, inny język - ale warto włożyć ten wysiłek i chociaż spróbować je zrozumieć. Piękna poezja!

Dojrzałość, elokwencja, wrażliwość, spostrzegawczość i wielki talent, to wszystko jest w poezji Baczyńskiego.
W niektórych wierszach z końca '43 i początku '44 widać jego pesymizm, jakby przeczuwał, że nie dożyje końca wojny. To wywołuje niesamowite wrażenie.
Wiersze trudne w odbiorze - i...

Rozwiń Zwiń

Najwięcej jest wierszy miłosnych (również erotycznych), ale nie brakuje też egzystencjalnych. Za to pod koniec życia Poświatowska sporo pisała o śmierci i przemijaniu.
Duży plus za zebranie całej jej poezji w jednym tomie.

Najwięcej jest wierszy miłosnych (również erotycznych), ale nie brakuje też egzystencjalnych. Za to pod koniec życia Poświatowska sporo pisała o śmierci i przemijaniu.
Duży plus za zebranie całej jej poezji w jednym tomie.

Mocny i brutalny początek szokuje, ale i z pewnością przykuwa uwagę. Czytasz, wciągasz się, chcesz się dowiedzieć: kto, co i jak. A potem jakby Mastertonowi się spieszyło i byle jak, byle szybciej kończy, zostawiając cię w rozczarowaniu i z niesmakiem.

Mocny i brutalny początek szokuje, ale i z pewnością przykuwa uwagę. Czytasz, wciągasz się, chcesz się dowiedzieć: kto, co i jak. A potem jakby Mastertonowi się spieszyło i byle jak, byle szybciej kończy, zostawiając cię w rozczarowaniu i z niesmakiem.