Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężko mi ocenić tę książkę. Zacznę od tego, że myślałam, że to bardziej typowa fantastyka, więc nie wiedziałam, na co się piszę. Czasami naprawdę mnie wciągała, ale łącznie czytałam ją chyba miesiąc, więc jak na tak krótki tekst, to bardzo długo. Z jednej strony nie zawsze wszystko rozumiałam, z drugiej czasami ukryta symbolika była najbardziej na wierzchu, jak się da. Czasami wydawało mi się, że rozdziały są napisane tak... mechanicznie. Jakby mało było w nich duszy. Po przeczytaniu posłowia aż ciężko mi uwierzyć, że tekst miał takie personalne znaczenie dla autorki. Możliwe, że jeszcze kiedyś przeczytam ponownie i docenię kroniki bardziej. Szkoda, że posłowie nie było przedmową, a wydaje mi się, że często w tajfunowych książkach tak było? Zawsze to doceniałam.

Ciężko mi ocenić tę książkę. Zacznę od tego, że myślałam, że to bardziej typowa fantastyka, więc nie wiedziałam, na co się piszę. Czasami naprawdę mnie wciągała, ale łącznie czytałam ją chyba miesiąc, więc jak na tak krótki tekst, to bardzo długo. Z jednej strony nie zawsze wszystko rozumiałam, z drugiej czasami ukryta symbolika była najbardziej na wierzchu, jak się da....

Podobało mi się. Dowiedziałam się nowych rzeczy. Trochę szkoda, że nie było żadnego wywiadu z np. współczesną szeptuchą.

Podobało mi się. Dowiedziałam się nowych rzeczy. Trochę szkoda, że nie było żadnego wywiadu z np. współczesną szeptuchą.

Jedynym minusem książki jest to, jak główna bohaterka ocenia innych ludzi (na koniec książki już dostawałam szału i chciałam na nią krzyczeć, że ma się odczepić). Nie chodzi mi tu oczywiście o te ważne kwestie zwierzęco-ekologiczne, tylko o sprawy, które nikogo nie krzywdzą, a pani Duszejko musi się w myślach negatywnie wypowiedzieć.

Przypomina mi to trochę bohaterkę "Biegunów", która też oceniała osoby prowadzące inny styl życia od niej. Obie te bohaterki są raczej "lekkoduchami" otwartymi na innych, ale jak zdradzają te ciągłe sądy, to w sumie jednak nie. Wkurzające.

Mimo tego, że zagadkę miałam zniszczoną przez "Pokot", to i tak dobrze się czytało.

Jedynym minusem książki jest to, jak główna bohaterka ocenia innych ludzi (na koniec książki już dostawałam szału i chciałam na nią krzyczeć, że ma się odczepić). Nie chodzi mi tu oczywiście o te ważne kwestie zwierzęco-ekologiczne, tylko o sprawy, które nikogo nie krzywdzą, a pani Duszejko musi się w myślach negatywnie wypowiedzieć.

Przypomina mi to trochę bohaterkę...