Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rozczarowanie. Jeden z najbardziej znanych na świecie liderów myśli ateistycznej snuje mglistą rapsodię o pracy mózgu. Książka jest prawdziwą mordęgą do przebrnięcia.
Profesor Jerzy Vetulani w godzinnym wykładzie zgłębia ten sam temat o kilka klas przystępniej.

Rozczarowanie. Jeden z najbardziej znanych na świecie liderów myśli ateistycznej snuje mglistą rapsodię o pracy mózgu. Książka jest prawdziwą mordęgą do przebrnięcia.
Profesor Jerzy Vetulani w godzinnym wykładzie zgłębia ten sam temat o kilka klas przystępniej.

Arcyważny temat. Książka do obowiązkowej lektury.

Arcyważny temat. Książka do obowiązkowej lektury.

Rosja jako stan umysłu chyba nigdzie nie została tak trafnie scharakteryzowana.

Nie zmienia to jednak faktu, że "Kyś" jest nierówny, miejscami przegadany (zwłaszcza w wizjach Benedikta), czasem wręcz nudny. Lecz są w nim też obszerne fragmenty wybitnie pomysłowe i błyskotliwie dowcipne.

Niewątpliwą wartością dodaną jest znakomite posłowie autorstwa tłumacza tej powieści.

Rosja jako stan umysłu chyba nigdzie nie została tak trafnie scharakteryzowana.

Nie zmienia to jednak faktu, że "Kyś" jest nierówny, miejscami przegadany (zwłaszcza w wizjach Benedikta), czasem wręcz nudny. Lecz są w nim też obszerne fragmenty wybitnie pomysłowe i błyskotliwie dowcipne.

Niewątpliwą wartością dodaną jest znakomite posłowie autorstwa tłumacza tej...

Szelest papieru. To byłby lepszy tytuł, ponieważ w tej książce nie ma rzeczywistych postaci, są wyłącznie papierowe twory; tu nie ma prawdziwych emocji, tylko egzaltacja.
Trudno się dziwić, że świat na głowie stoi, skoro taki gniot uchodzi za dzieło.

Szelest papieru. To byłby lepszy tytuł, ponieważ w tej książce nie ma rzeczywistych postaci, są wyłącznie papierowe twory; tu nie ma prawdziwych emocji, tylko egzaltacja.
Trudno się dziwić, że świat na głowie stoi, skoro taki gniot uchodzi za dzieło.

Holocaust pokazany tak bardzo inaczej niż zazwyczaj.
Podczas lektury nasunęły mi się dwa równie wybitne przykłady odmiennego, a wciąż wstrząsającego obrazu Zagłady: "Syn Szawła" (film) oraz "Maus" (komiks).

Holocaust pokazany tak bardzo inaczej niż zazwyczaj.
Podczas lektury nasunęły mi się dwa równie wybitne przykłady odmiennego, a wciąż wstrząsającego obrazu Zagłady: "Syn Szawła" (film) oraz "Maus" (komiks).

Książka ma dwa podstawowe błędy:
1. pisana jest z tezą, że aktor był tak straszny, że niemalże samym spojrzeniem obracał w niwecz wszystkich dookoła.
2. nie zawiera żadnych (prócz jednej - no, dwóch, bo z tyłu jest oblicze autora) fotografii. Prawa autorskie - wiadomo, ale skoro to książka biograficzna o gwieździe kina, to brak zdjęć jest wręcz rozczulający.

Książka ma dwa podstawowe błędy:
1. pisana jest z tezą, że aktor był tak straszny, że niemalże samym spojrzeniem obracał w niwecz wszystkich dookoła.
2. nie zawiera żadnych (prócz jednej - no, dwóch, bo z tyłu jest oblicze autora) fotografii. Prawa autorskie - wiadomo, ale skoro to książka biograficzna o gwieździe kina, to brak zdjęć jest wręcz rozczulający.

Zbiór trzynastu niezwiązanych ze sobą opowiadań, w których autora interesuje nie tyle konstrukcja intrygi, a relacjonowanie chwili. Czytelnik otrzymuje niejako opisy zdjęć, z których to opisów niewiele wie o fotografowanych postaciach, a znacznie więcej dowiaduje się o ich bieżących myślach, i aktualnym otoczeniu.
Najbardziej efektowne z opowiadań - "Egzekucja w zoo" doczekało się ekranizacji.

Zbiór trzynastu niezwiązanych ze sobą opowiadań, w których autora interesuje nie tyle konstrukcja intrygi, a relacjonowanie chwili. Czytelnik otrzymuje niejako opisy zdjęć, z których to opisów niewiele wie o fotografowanych postaciach, a znacznie więcej dowiaduje się o ich bieżących myślach, i aktualnym otoczeniu.
Najbardziej efektowne z opowiadań - "Egzekucja w zoo"...

Dużo ciekawych spostrzeżeń. Trochę jednak zbyt pobożny jak na mój gust.

Dużo ciekawych spostrzeżeń. Trochę jednak zbyt pobożny jak na mój gust.

Znakomita atmosfera. Kilka ciekawych ponadczasowych spostrzeżeń.

Znakomita atmosfera. Kilka ciekawych ponadczasowych spostrzeżeń.

Propaganda, której nie powstydziłyby się największe gnioty Hollywood. Wszystko ocieka krwią i religijnym patosem. Obrzydliwość.

Propaganda, której nie powstydziłyby się największe gnioty Hollywood. Wszystko ocieka krwią i religijnym patosem. Obrzydliwość.

Zapis dumania nad wszystkim, w większości erudycyjny duperszwanc, miejscami błyskotliwe spostrzeżenia.

Zapis dumania nad wszystkim, w większości erudycyjny duperszwanc, miejscami błyskotliwe spostrzeżenia.

Wszystkie reportaże poruszające, większość wstrząsająca. Bardzo dobra robota tłumaczki.
Książka ma jeden minus: brak fotografii.

Wszystkie reportaże poruszające, większość wstrząsająca. Bardzo dobra robota tłumaczki.
Książka ma jeden minus: brak fotografii.

Mocno zestarzała się ta powieść. Raczej nikt z młodszego pokolenia po nią nie sięgnie, bo cóż to za archaiczny świat, gdzie informacje pozyskuje się z papierowych gazet i bibliotek?
Anachroniczne są też postacie kobiece, wyłącznie uprzyjemniające żywoty mężczyzn (fotomodelka jest jednocześnie podporządkowaną narzeczonemu gospodynią domową).

Mocno zestarzała się ta powieść. Raczej nikt z młodszego pokolenia po nią nie sięgnie, bo cóż to za archaiczny świat, gdzie informacje pozyskuje się z papierowych gazet i bibliotek?
Anachroniczne są też postacie kobiece, wyłącznie uprzyjemniające żywoty mężczyzn (fotomodelka jest jednocześnie podporządkowaną narzeczonemu gospodynią domową).

Może trochę za bardzo chciałem przeżyć zachwyt, jak podczas lektury "Dzienników kołymskich", i ciut się zawiodłem. Tu "opowieści drogi" jest zaskakująco niewiele. Ale nadal mamy do czynienia z pierwszorzędnym dziennikarstwem i życzliwym wejrzeniem wgłąb postsowieckich realiów upadłego imperium.

Może trochę za bardzo chciałem przeżyć zachwyt, jak podczas lektury "Dzienników kołymskich", i ciut się zawiodłem. Tu "opowieści drogi" jest zaskakująco niewiele. Ale nadal mamy do czynienia z pierwszorzędnym dziennikarstwem i życzliwym wejrzeniem wgłąb postsowieckich realiów upadłego imperium.

"Wartało" jest daniem przyrządzonym wyłącznie z przypraw, tych samych, które prasowym felietonom Kołodziejczyka zapewniają wyjątkowość. Tu, przy ilustrowaniu fikcji literackiej, są tylko formą bez treści.

"Wartało" jest daniem przyrządzonym wyłącznie z przypraw, tych samych, które prasowym felietonom Kołodziejczyka zapewniają wyjątkowość. Tu, przy ilustrowaniu fikcji literackiej, są tylko formą bez treści.