Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zamknij oczy.
Rozluźnij się.
Widzisz ciemność.

Strach ma wiele twarzy, a na każdego działa co innego. Autorzy starają się wedrzeć w ludzką psychikę, by namieszać tam i pozostawić po sobie namiastkę niepewności i lęku. Kolejną tego próba jest książka Galeria koszmarów feranosa, która wyszła naprawdę dobrze 💀

Feranos w swoim zbiorze opowiadań straszy na różne sposoby. Każdy tekst nawiązuje do czegoś innego, jednak forma przedstawia się dość podobnie: niedopowiedzenia i mieszanie w postrzeganiu rzeczywistości 😱

Każde opowiadanie miało coś w sobie i było niezwykle klimatyczne. Autor sprawnie manipulował uwagą czytelnika, co chwila serwując niekiedy dziwne zwroty akcji, które wprowadzały poczucie lęku, a o to przecież w grozie chodzi 😁

Rozwiązaniem, które bardzo mi się spodobało, było umieszczenie po każdym dłuższym tekście Dobranocek, czyli krótkich tekstów, które działały z równie dużą siłą i jak dla mnie były ciekawym urozmaiceniem całości 😊

To samo można też powiedzieć o ilustracjach, które zostały stworzone przez wielu różnych twórców (do każdego tekstu ktoś inny). Nadaje to różnorodności i fajnie komponuje się z przesłaniem tekstów 🙃

Zamknij oczy.
Rozluźnij się.
Widzisz ciemność.

Strach ma wiele twarzy, a na każdego działa co innego. Autorzy starają się wedrzeć w ludzką psychikę, by namieszać tam i pozostawić po sobie namiastkę niepewności i lęku. Kolejną tego próba jest książka Galeria koszmarów feranosa, która wyszł...

Rozwiń Zwiń

Cyrk potrafi bawić, ale jeszcze mocniej pobudza lęki i strach.

Cztery teksty, które łączy niepokój i niejednoznaczna groza. Choć historie nie są ze sobą powiązane, to spaja je element cyrku i spektakli, które jak sam tytuł mówi, nie są do końca jasne i oczywiste.

Coraz częściej sięgam po zbiory opowiadań, które kiedyś omijałem szerokim łukiem. Niektóre potrafią dostarczyć bardzo wielu różnych emocji, co uważam za coraz większy plus 😊

Niejasne spektakle to moja pierwsza styczność z twórczością Dawida Kaina i stwierdzam, że autor potrafi przekazać dokładnie to, co w weird fiction jest istotne. Czuć w każdym z tekstów groze, która nie uderza nas bezpośrednio, ale zagłębia się wewnątrz głowy i zostaje nieco dłużej 😱

Całą książkę można skończyć czytać w jeden wieczór, ale nie jest to tekst mało ambitny, który wyparuje od razu po lekturze. Czytelnik skupiając się w sens każdego z czterech opowiadań, zadaje sobie pewne pytania, na które autor nie udziela odpowiedzi, tylko je utrudnia 💀

Teraz już wiem, że z wielką przyjemnością sięgnę po poprzednie, a także kolejne książki Dawida, bo już wiem, że jakość idzie w parze z przekazem i warsztatem 😁

Cyrk potrafi bawić, ale jeszcze mocniej pobudza lęki i strach.

Cztery teksty, które łączy niepokój i niejednoznaczna groza. Choć historie nie są ze sobą powiązane, to spaja je element cyrku i spektakli, które jak sam tytuł mówi, nie są do końca jasne i oczywiste.

Coraz częściej sięgam po...

Rozwiń Zwiń

Codzienność może w jednej chwili przemienić się w koszmar.

Grupa pracowników w przeddzień sylwestrowej nocy zostaje wyznaczona do przeprowadzenia inwentaryzacji w magazynach firmy. W jednym z nich odnajdują stary i zamknięty kontener, którego otwarcie zmienia ich dotychczasowe życie w piekło na Ziemi.

Literatura grozy często bazuje na sprawdzonych motywach, które mimo powielania, wciąż dają wiele satysfakcji. Dodając do tego kilka własnych pomysłów można stworzyć coś naprawdę dobrego 😁

Inwentaryzacja to książka wciągająca i naprawdę działająca na wyobraźnię. Agnieszka Werachowska wykorzystuje to co najlepsze w książkowym horrorze i przekształca to we własną wizję, której czytanie stanowi przyjemną rozrywkę 😊

Podczas lektury wielokrotnie złapałem się na myśli, że Inwentaryzacja byłaby znakomitą podstawką pod filmowy scenariusz. Historia ma ekranowy potencjał i coś czuję, że bardzo dobrze by się to oglądało 😎

Nie ma się do czego przyczepić. Jest naprawdę dobrze, a każdy miłośnik tego typu literatury nie będzie rozczarowany. Sądzę nawet, że ci mniej zaznajomieni z grozą w książkach też powinni się dobrze bawić 🙃

Codzienność może w jednej chwili przemienić się w koszmar.

Grupa pracowników w przeddzień sylwestrowej nocy zostaje wyznaczona do przeprowadzenia inwentaryzacji w magazynach firmy. W jednym z nich odnajdują stary i zamknięty kontener, którego otwarcie zmienia ich dotychczasowe życie w pie...

Rozwiń Zwiń

W świecie gdzie dominuje zło, ciężko jest być dobrym.

Rud za wszelką cenę pragnie opuścić Theie i jej dziwne zwyczaje. By tego dokonać, musi on wywalczyć upragniony powrót na Ziemię, jednak w świecie, w którym rządzi prawo siły, nie będzie to łatwo. Pytanie jednak brzmi: czy po tym wszystkim, czego doświadczył, powinien wracać do dawnego życia?

Tyle lat czekania, tyle najróżniejszych komplikacji i perypetii, jednak udało się i drugi tom Księgi zepsucia się pojawił! Pierwszy był na tyle dobry, że warto było czekać nawet tyle, by poznać dalsze losy Ruda 😊

Dark fantasy to gatunek, w którym pewne standardy, względem zwykłego fantasy się zmieniają. Czuć nie tylko dobro i porządek, ale przede wszystkim zło, mrok i niesprawiedliwość. W przypadku tej książki, w sumie nie czuje się wiele więcej 😱

Warsztat Marcina Podlewskiego jest bardzo dobry, a czytanie jego twórczości zapewnia masę frajdy. Niezależnie czy sutor kreuje historię w kosmosie, czy w świecie, w którym dominuje zło, Marcin odnajduje się w każdym z tych wariantów 😁

Mimo tak wielu lat przerwy, nie czułem wielkiego braku z nie odświeżenia sobie poprzedniego tomu. Niemniej jednak polecam każdemu zapoznanie się / odświeżenie sobie tomu 1, dzięki czemu przyjemność z lektury będzie jeszcze większą! 🥰

Marcin Podlewski to jeden z tych autorów, o których jakość nie trzeba się bać. Cokolwiek autor stworzy, w najgorszym przypadku będzie po prostu dobre 😅

W świecie gdzie dominuje zło, ciężko jest być dobrym.

Rud za wszelką cenę pragnie opuścić Theie i jej dziwne zwyczaje. By tego dokonać, musi on wywalczyć upragniony powrót na Ziemię, jednak w świecie, w którym rządzi prawo siły, nie będzie to łatwo. Pytanie jednak brzmi: czy po tym wszyst...

Rozwiń Zwiń

Próba rozpoczęcia wszystkiego od nowa wcale nie jest taka prosta.

Gorath po ucieczce od wcześniejszych przygód, postanawia zacząć wszystko od początku. Po dotarciu na Wyspy Południowe, półork stara się odnaleźć w nowej sytuacji. Okazuje się jednak, że stare nawyki są silniejsze, a bohater ładuje się w nowe tarapaty oparte na walce i regułach dalekich od uczciwego życia.

Po przeczytaniu pierwszego tomu Gorath. Uderz pierwszy, miałem ochotę na kolejne przygody z tym, na swój sposób, sympatycznym bohaterem. Na szczęście z pomocą przyszedł tom drugi: Gorath. Krawedź otchłani, który zostawił po sobie również dobre wrażenie 😊

Janusz Stankiewicz wie jak przyciągnąć do swojej twórczości czytelnika. Mimo mniej wymagającej lektury, autor doskonale wie co robi i świetnie odnajduje się w wykreowanym przez siebie świecie. Nie ma tu chaosu, zbędnych wątków czy nadmiernej ilości postaci, krain, rodów i innych elementów, które mogą przysporzyć problemy podczas lektury 😶

Bawiłem się doskonale i dostałem dokładnie to, czego oczekiwałem: przyjemna przygoda, pełna ciekawych zwrotów akcji i znakomicie rozrysowanych bohaterów i ich często ciężkich losów. Choć czuć, że w tym tomie Janusz Stankiewicz wprowadził więcej rzeczy, jednak nadal utrzymując w tym bezpieczny umiar 😁

Koku przypadł do gustu pierwszy tom, do lektury którego gorąco zachęcam, ten powinien spodobać się równie mocno, jak nie bardziej. Miłośnicy fantastyki nie będą zawiedzeni - gwarantuje! 😍

Próba rozpoczęcia wszystkiego od nowa wcale nie jest taka prosta.

Gorath po ucieczce od wcześniejszych przygód, postanawia zacząć wszystko od początku. Po dotarciu na Wyspy Południowe, półork stara się odnaleźć w nowej sytuacji. Okazuje się jednak, że stare nawyki są silniejsze, a bohater...

Rozwiń Zwiń

Niekiedy zamknięcie jednego rozdziału otwiera inny, wcale nie zapowiadający się lepiej.

Chaos nad wyspami Shima zostaje spotęgowany w momencie śmierci szoguna Yoritomo. Okrzyknięta bohaterką Yukiko i jej wierny przyjaciel Buruu, postanawiają doprowadzić do wyeliminowania plantacji lotosu. W tym samym czasie w Yukiko wzmacnia się zdolność słyszenia żyjących istot, co doprowadza ją do furii. Czy kobieta zdoła zapanować nad narastającym szaleństwem?

W świecie bez panowania tyranii szoguna, miało być pięknie. Wszystko jednak toczy się inaczej, niż miało. Za główną bohaterką ciągnie się cień paranoi, a wszystko wskazuje na to, że będzie tylko gorzej 😶

Jay Kristoff udowodnił już w pierwszym tomie, że potrafi operować zainteresowaniem czytelnika, a także jego emocjami. Autor wykreował fantastyczny świat w Tancerzach burzy, a i w kontynuacji Bratobójca zdołał wykrzesać kolejną dawkę akcji i równie silnych emocji 😁

Naprawdę uwielbiam książki, które wciągają i nie dają od siebie odejść. Seria Wojna lotosowa już na samym początku zapowiedziała się fantastycznie i kolejne przygody Yukiko tylko to potwierdzają 😊

Choć czuć, że wszystko, co stworzył Jay Kristoff już gdzieś kiedyś było, to mimo wszystko książkę czyta się z zapartym tchem. Fantastycznie wykreowani bohaterowie, ich historie i wzajemne relacje, a także otaczający ich niesamowity świat i wszelkie jego zasady, ubarwione znakomitym warsztatem autora w połączeniu sprawiają, że trudno oderwać się od lektury 😍

Zdecydowanie obowiązkowa lektura dla każdego, kto miło się w literaturze fantastyki 🥰

Niekiedy zamknięcie jednego rozdziału otwiera inny, wcale nie zapowiadający się lepiej.

Chaos nad wyspami Shima zostaje spotęgowany w momencie śmierci szoguna Yoritomo. Okrzyknięta bohaterką Yukiko i jej wierny przyjaciel Buruu, postanawiają doprowadzić do wyeliminowania plantacji lotosu....

Rozwiń Zwiń

Rozwój technologii nie zawsze prowadzi do lepszego życia.

Kaori Nakamura to oficer policji walcząca z cyberprzestępczością. Jej oparciem w trudnych chwilach jest hologram nieżyjącego już brata, który ma problem z przestrzeganiem ludzkiego prawa. Nowa sprawa Nakamury nie wydaje się skomplikowana, jednak w trakcie jej rozwiązywania, kobieta coraz mocniej zostaję w nią wplątana osobiście.

Wydawałoby się, że sztuczna inteligencja, cyberprzestrzeń i wszelkie elementy futurystyczne, które tak mocno osiadły w gatunku, jakim jest cyberpunk, to zaledwie wizja, niemająca nic wspólnego z rzeczywistością. Okazuje się jednak, że wszystko to jest nam coraz bliższe 😶

Marta Sobiecka już w pierwszym tomie cyklu o oficer Kaori Nakamurze - Algorytm życia pokazała, że doskonale odnajduje się w tym świecie. W przypadku Chindogu nie jest inaczej! 😁

Autorka ukazuje całą swoją wizję w formie minipowieści, składających się na powieść mozaikową. Jest to kilka historii, wiążących się ze sobą, lecz ukazujących inne przygody głównej bohaterki. Ciekawy pomysł z bardzo dobrym wykonaniem 😎

Świetnie bawiłem się podczas lektury. Nie ma tutaj lania wody czy zbędnych treści. Wszystko, co Marta Sobiecka umieściła w Chindōgu jest przemyślane, klimatyczne, pełne akcji i ciekawych jej zwrotów, co zapewni przyjemnie spędzony wieczór przy książce 😍

Myślę, że każdy, kto sięgną po poprzednią część, nie będzie czekać zbyt długo z zapoznaniem się z Chindōgu 😅

Rozwój technologii nie zawsze prowadzi do lepszego życia.

Kaori Nakamura to oficer policji walcząca z cyberprzestępczością. Jej oparciem w trudnych chwilach jest hologram nieżyjącego już brata, który ma problem z przestrzeganiem ludzkiego prawa. Nowa sprawa Nakamury nie wydaje się skompli...

Rozwiń Zwiń

Każdy człowiek żyje w swoim własnym świecie.

Łódź to miasto, które wysysa z każdego wszystko co dobre, o czym doskonale wie główny bohater. Mimo to, pozostaje w tym toksycznym środowisku i stara się znaleźć swoje własne miejsce na świecie. Otaczają go różni ludzie, jednak to jego miłość, Jay Lee, najmocniej wpływa na psychikę. Czy bohater poradzi sobie w swojej trudnej niedoli? Tego nie wie nikt.

Są książki, obok których przechodzi się obojętnie. Są tytuły, które absolutnie nie wpływają na czytelnika i nie wywołują w nim absolutnie niczego. Są jednak powieści, które przeczą obu tym stwierdzeniom i bez wątpienia Zabij mnie tym jednym ust swych pocałunkiem to przykład takiej właśnie książki 😁

Bartosz Ejzak za pomocą głównego bohatera ukazuje różne problemy związane z konkretnymi ludźmi oraz całym społeczeństwem. Od wszelkich patologii, po dziwne zamiłowania i zachowania doprowadzone do skrajności, dają do myślenia podczas lektury 😶

Przyznam, że sam dobrze się bawiłem w trakcie czytania. Specyficzny styl autora dobrze oddaje myśl, którą chciał przekazać. Śledzenie wszystkiego oczami bohatera także daje bliższe czytelnikowi doznania, dlatego łatwo wczuć się w klimat i treść książki 🙃

Przyznam, że narracja tutaj bywała dla mnie męcząca. Niewielka ilość dialogów, ciągłe przemyślenia i opisywanie wszystkiego przez bohatera bywały trudne do przebrnięcia. Mimo wszystko ostatecznie i tak odczucie po lekturze jest pozytywne 😊

Każdy człowiek żyje w swoim własnym świecie.

Łódź to miasto, które wysysa z każdego wszystko co dobre, o czym doskonale wie główny bohater. Mimo to, pozostaje w tym toksycznym środowisku i stara się znaleźć swoje własne miejsce na świecie. Otaczają go różni ludzie, jednak to jego miłość, ...

Rozwiń Zwiń

Na krawędzi całkowitej destrukcji, rządzą władzy i majątku wciąż jest równie silna.

Wyspy Shima to kraina chyląca się ku upadkowi. Niezaspokojone rządzę związane z przemysłem krwawego lotosu niszą wyspy od środka. Szogun nie dąży jednak do ratowania krainy, lecz coraz mocniej ją pogrąża. Co więcej, jego zachcianki wymuszają na Yukiko wyprawę ku schwytaniu mitycznego gryfa. W momencie napotkania istoty, życie bohaterki całkowicie się zmienia.

Despotyczna władza, w której dobro jednostki nie ma znaczenia, a imperium budowane jest na krwii niewinnych, to problem poruszany w wielu powieściach. W przypadku pierwszego tomu serii wojna lotosowa nie jest inaczej. Mimo to książka gwarantuje całą masę fantastycznej przygody 😁

Tancerze burzy to powieść przemyślana, wciągająca i choć czerpiąca pełnymi garściami z innych dzieł, to mająca swój unikalny klimat. Jay Kristoff doskonale operuje słowem i linią fabularną, tworząc ciekawe wątki, intrygi i konsekwencje podjętych przez bohaterów decyzji 😶

Doświadczeni czytelnicy gatunku, jakim jest fantastyka, nie odkryją tu niczego nowego. Nie oznacza to jednak, by powieść nie była warta poznania. Wręcz przeciwnie. Mamy tu wszystko, co tak dobrze funkcjonuje w tym gatunku: piękny świat, mityczne stworzenia oparte o prawdziwe wierzenia, porywającą i pełną akcji przygodę no i silną bohaterkę, która musi zmierzyć się z wieloma przeciwnościami losu 🥰

Jak dla mnie jest to obowiązkowa lektura dla każdego, kto lubi poczuć magię podczas lektury. Gwarantuje, że przyjemność po przeczytaniu zmusi do sięgnięcia po kolejny tom! 😍

Na krawędzi całkowitej destrukcji, rządzą władzy i majątku wciąż jest równie silna.

Wyspy Shima to kraina chyląca się ku upadkowi. Niezaspokojone rządzę związane z przemysłem krwawego lotosu niszą wyspy od środka. Szogun nie dąży jednak do ratowania krainy, lecz coraz mocniej ją pogrąża. ...

Rozwiń Zwiń