Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wybór tej właśnie książki na moje pierwsze spotkanie z Amosem Ozem był strzałem w dziesiątkę. Po pierwsze - niezwykły sposób na uchwycenie – dosłownie – kraju lat dziecinnych. Trochę miałam wrażenie bajkowości i jakiejś takiej nierzeczywistości w opisywanym przez autora dzieciństwie. Amos był dzieckiem wyjątkowym, hołubionym przez rodziców ale cała ta otoczka pięciolatka tak świadomego wrażenia, jakie wywiera na dorosłych wydały mi się trochę podkoloryzowane (co właściwie można przypisać na plus).
Po drugie tragiczna postać matki, która wywarła wpływ na całe życie autora. Mam wrażenie, że ta autobiografia to swoista terapia, sięgnięcie do korzeni, próba szczegółowej analizy i próba zrozumienia w którym momencie w życiu matki widać tę chorobę duszy, która doprowadziła do jej samobójstwa. Bo to "dusza jest najgorszym wrogiem ciała: nie daje mu żyć, nie pozwala mu zaznawać przyjemności, kiedy ono tego pragnie, ani odpocząć, kiedy błaga o wypoczynek". Amos Oz opisując matkę, nie ukrywa nawet tych przykrych faktów, jak wtedy, gdy babka Amosa a jej teściowa nazwała ją komediantką: „Chciałaby gwiazdki z nieba. (...) Można by pomyśleć, że tylko jej jest ciężko".

Ale przede wszystkim, jest to rewelacyjna pozycja dla interesujących się Izraelem. Tragedia narodu żydowskiego jest cały czas obecna. Z jakimi szczegółami przedstawił noc, gdy wszyscy z napięciem czekali na wyrok głosowania państw ONZ - będzie Izrael czy nie? A jednocześnie z jakim wyczuciem opisał tę drugą stronę - żądania i oczekiwania Arabów. Amos pomimo wszystkich argumentów przemawiających za racjami państwa żydowskiego ma cały czas świadomość, że to wszystko nie do końca zostało sprawiedliwie przeprowadzone...
Pomimo całego chaosu i wkradających się co i rusz powtórzeniom, miałam wrażenie, że to wszystko było zabiegiem celowym i bardzo świadomym. Tworzy idealną całość.

Wybór tej właśnie książki na moje pierwsze spotkanie z Amosem Ozem był strzałem w dziesiątkę. Po pierwsze - niezwykły sposób na uchwycenie – dosłownie – kraju lat dziecinnych. Trochę miałam wrażenie bajkowości i jakiejś takiej nierzeczywistości w opisywanym przez autora dzieciństwie. Amos był dzieckiem wyjątkowym, hołubionym przez rodziców ale cała ta otoczka pięciolatka...

Jak zwykle - rewelacyjna! Przepiękny, godny podziwu język i przejmująca historia - jak zwykle, historia początków Izraela, bolesne wspomnienia antysemityzmu, bardzo trudne relacje między Żydami a Arabami - Amos Oz był zawsze głęboko świadomy tej trudnej sytuacji i prawie w każdej powieści starał się przedstawić ogromną bolesną świadomość, że Żydzi nie mieli monopolu na nieomylność. W "Panterze..." padło wiele mówiące zdanie, że po wyjściu Brytyjczyków, Arabowie staną się nowymi Żydami. W tym konflikcie nie było właściwego rozwiązania.
Każda przeczytana książka Autora, utwierdza mnie w przekonaniu, że Amos Oz był niesłychanie mądrym facetem o głębokim wnętrzu i ogromnej świadomości otaczającego go trudnego świata.

Jak zwykle - rewelacyjna! Przepiękny, godny podziwu język i przejmująca historia - jak zwykle, historia początków Izraela, bolesne wspomnienia antysemityzmu, bardzo trudne relacje między Żydami a Arabami - Amos Oz był zawsze głęboko świadomy tej trudnej sytuacji i prawie w każdej powieści starał się przedstawić ogromną bolesną świadomość, że Żydzi nie mieli monopolu na...