Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Leciutki szit, że się tak wyrażę. Można przeczytać, ale nie ma w niej nic specjalnie wciągającego. Bodajże jedno opowiadanie mi się spodobało, ale gdyby mnie ktoś zapytał o czym ono było...nie pamiętam. Prawie nic nie pamiętam z tej książki. A wzięłam ją do ręki ze względu na panią Weisberger. Lipka delikatna.

Leciutki szit, że się tak wyrażę. Można przeczytać, ale nie ma w niej nic specjalnie wciągającego. Bodajże jedno opowiadanie mi się spodobało, ale gdyby mnie ktoś zapytał o czym ono było...nie pamiętam. Prawie nic nie pamiętam z tej książki. A wzięłam ją do ręki ze względu na panią Weisberger. Lipka delikatna.

Ubawiłam się w czasie czytania tej książki. Może nie było to śmianie się w głos, ale parodia wynikająca z fabuły powaliła mnie na łopatki. Niesamowite, że można sobie AŻ tak skomplikować życie.

Miłość to dziwne uczucie, a zwłaszcza, kiedy kobieta zakochuje się w żonatym facecie. Zrozumiem, kiedy pożycie małżeńskie zanika albo jest na tak niskim poziomie, że nawet pytanie o cukier stanowi idealny powód do kłótni. Ale kiedy wszystko wydaje się okej, jest rodzina, jest spokój, jest bezpieczeństwo, a nagle okazuje się, że jakaś piiii...! Otóż to, tutaj jest pies pogrzebany. Dopóki nie poznacie historii Helen, nie zrozumienie, jak ludzkie uczucia mogą płatać figle.

Ubawiłam się w pozytywny sposób, ale chyba dlatego, bo taka sytuacja mnie nie dotyczy.
Polecam. Idealna lektura na dłuuugie, ciemne, zimne, jesienne wieczory.

Ubawiłam się w czasie czytania tej książki. Może nie było to śmianie się w głos, ale parodia wynikająca z fabuły powaliła mnie na łopatki. Niesamowite, że można sobie AŻ tak skomplikować życie.

Miłość to dziwne uczucie, a zwłaszcza, kiedy kobieta zakochuje się w żonatym facecie. Zrozumiem, kiedy pożycie małżeńskie zanika albo jest na tak niskim poziomie, że nawet pytanie o...

To z tyłu książki to zdjęcie autora, rozumiem? Pasuje idealnie, bo mina od początku do końca podsumowuje głównego bohatera, Simona. Chociaż, jeśli mam być szczera, to nadałabym troszkę inny tytuł: „Kompletny dupek”, bo pod dupka bardziej mi podchodził tok myślenia tego faceta. Z drugiej strony idiota to idiota, dawniej określano tak osobę upośledzoną umysłowo, a teraz osobę, która nie tylko daje się robić w bambuko, ale jeszcze ma tego świadomość i nie obchodzi jej, że inni ludzie to robienie i wiedzę o tym wytykają. Uf, trochę maślane, ale prawdziwe.
Simon właśnie taki jest. Daje się urabiać, chociaż w nim samym gotuje się jak w bojlerze. Na każdym kroku błyszczy wewnętrznym monologiem przesyconym irytacją i sceptycyzmem. Nawet ciekawe głosy dopuszcza do istnienia, chociaż chwilami miałam wrażenie, że facet nic nie wie o życiu. Ha! Prawdopodobnie życie robiło go w bambuko.
Jego znajomi to też niezłe elementy. Praktycznie napędzają kolejne absurdalne, ale dziwnie prawdopodobne sytuacje, które mogą dopaść każdego z nas. Koleś ciągnący z portfela Simona, bo nigdy nie ma kasy. Później jednak okazuje się, że ma kartę „jakąś tam”, która świadczy o posiadaniu wystarczającej ilości kasy. Drugi grubasek z lepszym polotem na babki niż niczego sobie Simon. Koleżanka z dobrymi radami, sprzątaczka od psucia i umawiania Simona z matronami, czy Bóg wie kim. No istna parada osobliwości!
I w końcu pojawia się ONA. Ideał kobiety dla bohatera. Piękna, od spieniania mleka w Starbucksie. Robił do niej podchody przez dłuższy czas, a kiedy udaje mu się z nią spotkać, okazuje się, że laska jest egoistyczną, zapatrzoną w siebie raszplą z drutu i jeszcze za tą raszplowatość Simon musiał dostać po gębie. Paranoja do ętej, ale w zabawnej otoczce.

To z tyłu książki to zdjęcie autora, rozumiem? Pasuje idealnie, bo mina od początku do końca podsumowuje głównego bohatera, Simona. Chociaż, jeśli mam być szczera, to nadałabym troszkę inny tytuł: „Kompletny dupek”, bo pod dupka bardziej mi podchodził tok myślenia tego faceta. Z drugiej strony idiota to idiota, dawniej określano tak osobę upośledzoną umysłowo, a teraz...