Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Krótkie pożegnanie" to nie jest klasyczny kryminał, ale dostarcza i emocji i refleksji. Choć zbrodnie miały miejsce w przeszłości, ich wyjaśnienie realizuje się współcześnie i nie odbywa się typowo poprzez policyjne śledztwo. Są konkretne postaci, różne charaktery i motywacje i pytanie dlaczego. Akcja toczy się spokojnie, momentami wydaje się, nawet że sennie. Ale podobny styl spotykamy w innych książkach autora.

"Krótkie pożegnanie" to nie jest klasyczny kryminał, ale dostarcza i emocji i refleksji. Choć zbrodnie miały miejsce w przeszłości, ich wyjaśnienie realizuje się współcześnie i nie odbywa się typowo poprzez policyjne śledztwo. Są konkretne postaci, różne charaktery i motywacje i...

Rozwiń

Zwiń

Kolejna dobra książka Katarzyny Wolwowicz. Tym razem intryga z wątkiem międzynarodowym, bardzo ciekawie uknuta i poprowadzona. Są zbrodnie, ich przyczyny i skutki, są psychologiczne zakamarki ludzkiej natury, są ludzkie słabości a wszystko prowadzi do finału. Finału, który być może zapowiada kontynuację. Na koniec jednak wrzucę kamyczek do ogródka autorki ale i wydawcy - znów napotkałem kilka błędów. Jeździmy na motocyklu a nie na motorze, a jeżeli dwóch facetów wysiada z auta to raczej obaj a nie oboje. Niby drobiazgi, ale jednak o język warto dbać. A książkę polecam bo warto przeczytać.

Kolejna dobra książka Katarzyny Wolwowicz. Tym razem intryga z wątkiem międzynarodowym, bardzo ciekawie uknuta i poprowadzona. Są zbrodnie, ich przyczyny i skutki, są psychologiczne zakamarki ludzkiej natury, są ludzkie słabości a wszystko prowadzi do finału. Finału, który być może zapowia...

Rozwiń

Zwiń

No i co ja mam napisać? Lubię książki Ryszarda Ćwirleja, ale tym razem tylko 6. Głównym powodem jest styl narracji. To taki kryminał z lekkich, łatwych i przyjemnych... Styl lekko zartobliwy, taki trochę nawiązujący do Chmielewskiej, ale chyba autor zbyt wyluzował. Główne role grają amatorzy - detektywi, policjanci jakby lekko gamoniowaci, na końcu happy end. Jeśli ktoś lubi taki rodzaj kryminałów to ok, można czytać.

No i co ja mam napisać? Lubię książki Ryszarda Ćwirleja, ale tym razem tylko 6. Głównym powodem jest styl narracji. To taki kryminał z lekkich, łatwych i przyjemnych... Styl lekko zartobliwy, taki trochę nawiązujący do Chmielewskiej, ale chyba autor zbyt wyluzował. Główne role grają amator...

Rozwiń

Zwiń