Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Komplikacja innych publikacji o Hitlerze (lepszych i gorszych), podana w formie paradokumentalnego "wywiadu", który nigdy się nie odbył. Dodatkowo autor BAAARDZO usilnie udaje, że wszystko to prawda (nawet z użyciem sformułowania "opracował" pod tytułem). Głownie za ten dziwny wybieg nie jestem w stanie dać więcej niż 3.

Komplikacja innych publikacji o Hitlerze (lepszych i gorszych), podana w formie paradokumentalnego "wywiadu", który nigdy się nie odbył. Dodatkowo autor BAAARDZO usilnie udaje, że wszystko to prawda (nawet z użyciem sformułowania "opracował" pod tytułem). Głownie za ten dziwny wybieg nie jestem w stanie dać więcej niż 3.

Jeżeli ktoś szuka informacji na temat CR.714, to nie ma chyba dokładniejszej pozycji.

Jeżeli ktoś szuka informacji na temat CR.714, to nie ma chyba dokładniejszej pozycji.

Autor albo miał lepsze rzeczy do roboty niż sprawdzanie o czym pisze, albo nie potrafi tego robić. Siedząc w autobusie z ołówkiem w ręce podkreślałem bardziej rzucające się w oczy głupoty.
Rozdział 3. “Miasto [Lwów] broni się aż do 22 października, a potem na mocy paktu Ribbentrop-Mołotow do Lwowa wkraczają Sowieci [...]” - miasto zostało zajęte 22 września.

Rozdział 5. “Francuzi zaufają [Stanisławowi] Królowi na tyle, że pozwolą mu rozpocząć szkolenia na swoich nowoczesnych myśliwcach Dewoitine D.500 [...]” - to nowoczesne, czy D.500? Na stronie Stanisław Król (polishairforce.pl) znajduje się informacja, że faktycznie na D.500, samolocie z pierwszej połowy lat trzydziestych, używanym w szkołach lotniczych i w kluczach kominowych. Może autorowi chodziło o D.520, ale nie znalazłem nic na ten temat.

Rozdział 13. “17 września 1939: Wraz z Bazą lotniczą nr 1 dostałem się do niewoli bolszewickiej w okolicy Hrusomia’ [...] Baza lotnicza nr 1 mieści się w Warszawie, na Okęciu, i po południu 8 września zostaje zajęta przez 4 niemiecką dywizję pancerną. Trudno powiedzieć, które ustalenia [...] paktu Ribbentrop-Mołotow wpływają na przekazanie bolszewikom polskich lotników ze stolicy.” - Żadne ustalenia na to nie wpływają. Czy doszłoby do wymiany jeńców między sowietami a niemcami 17 września? W trakcie działań bojowych, przy braku wspólnej granicy i przy braku stałej styczności wojsk obu stron? A może jest tak, że 6 września 1939 roku dowództwo obrony Warszawy zadecydowało o przeniesieniu Bazy, 13 września personel był już w Brześciu i został wysłany dalej na południe w wyniku zagrożenia niemieckimi atakami, 17 września w drodze oddział został zaatakowany i dostał się do sowieckiej niewoli? Jakby można to by było gdzieś sprawdzić…

Rozdział 23. “[...] vickers wellington MK.” - Co to MK w nazwie samolotu? To skrót od “Mark”. Oznacza określenie wersji, po “Mk.” następuje (podczas II wojny) cyfra rzymska np.: Vickers Wellington Mk. I, samo MK nie znaczy bez cyfry absolutnie nic.

Rozdział 25. “[Drezno] jest odrzucone wiele kilometrów od frontu i nie ma w nim żadnych węzłów, fabryk, kopalń czy koszarów; są tylko zabytki klasy zero i cywile” - Drezno nie było wcale tak daleko od frontu, chociaż był to front wschodni. Miasto było w tym czasie ważnym węzłem logistycznym. Brak fabryk? Ciekawe, że Oberkommando des Heeres w 1944 wymieniało 127 średnich i dużych fabryk i warsztatów znajdujących się w rejonie Drezna działających dla niemieckiego przemysłu zbrojeniowego. Czy skierowanie uderzenia głównie w pracowników fabryk, nie same fabryki (Brytyjczycy wyszli z założenia, że nie potrafią w nocy trafić fabryk, więc lepiej zabić, zranić i pozbawić domu jak największą liczbę pracowników) można nazwać zbrodnią wojenną? Może. Ale to skomplikowany temat i nie posuwajmy się do kłamstw.
“Kilka dni przed kapitulacją III Rzeszy wywiad brytyjski donosi: HItlera nie ma w bunkrze [...] Miasteczko Obersalzberg [...] znika z mapy w ciągu dwóch godzin. Nie zdążyli. Fuhrer jest w drodze do Berlina” - nalot miał miejsce 25 kwietnia 1945 roku. W tym czasie Berlin był niemal okrążony, a wojska radzieckie już wchodziły do miasta. Hitler nie był wtedy w drodze do Berlina. Nie było go w Obersalzbergu od lata 1944 roku, od listopada nie ruszał się z Berlina. Może wywiad brytyjski w trakcie wojny faktycznie miał takie (ostatecznie nieprawdziwe) informacje, ale “Hitler jest w drodze do Berlina” jest czystą fantazją autora.

Rozdział 28. Autor dwa razy wspomina rozformowanie 301 dywizjonu, wprowadzając lekki chaos. Należałoby wspomnieć, że między marcem 1943 roku (pierwsze rozformowanie) a grudniem 1946 (drugie) w listopadzie 1944 miało miejsce odtworzenie dywizjonu z 1586 eskadry.

Rozdział 30. Autor opisał walkę z 9 lutego 1943 roku między polskim Wellingtonem a niemieckimi samolotami. Ale z jakiegoś powodu postanawia do tej walki wkleić po stronie niemieckiej Fw-200 Condor? Był to dużo większy od Wellingtona, czterosilnikowy samolot patrolowy, polujący na otwartym Atlantyku na konwoje. Co "eskadra" takich maszyn miałyby robić nad Zatoką Biskajską w osłonie U-Bootów? Cholera wie. Wszystkie źródła podają, że starcie miało miejsce z ciężkimi myśliwcami Ju-88, albo określają niemieckie samoloty jedynie jako myśliwce.

Rozdział 34. Na serio autor stwierdza, że celem bombardowań była zemsta? To fajna konkluzja. Zawsze myślałem, że chodziło o zniszczenie zaplecza przemysłowego. Brytyjczycy, jak już wspomniałem, w kampanii nocnych bombardowań postawili na atakowanie dzielnic mieszkalnych pracowników, amerykanie starali się (z różnym skutkiem) uderzać w faktyczne cele przemysłowe. Produkcja niemiecka rosła do lata 1944, głównie na skutek przejścia na gospodarkę wojenną (dopiero w 1943 roku) i masowym wykorzystaniu niewolniczej pracy więźniów. Następnie produkcja zaczęła się załamywać. Właśnie dzięki kampanii bombardowań. A najszybszym sposobem by ocalić więźniów obozów koncentracyjnych nie było niszczenie poszczególnych linii kolejowych prowadzących do obozów w mało efektywnych atakach marnując siły i środki, tylko pokonanie rzeszy jako takiej.

Rozdział 46. Himmler zabił się w areszcie brytyjskim, nie amerykańskim.
Dalej w tym samym rozdziale autor stwierdza, że zbrodniarz Erich Zacharias znalazł się w więzieniu w brytyjskim sektorze okupacyjnym Berlina w drugiej połowie kwietnia 1946 roku, skąd uciekł po trzech tygodniach, biegnąc w pasiaku “[...] w kraju, w którym mieszkańcy zjadają własne paski”. Ostatecznie miał zostać wypatrzony przez pilotów Hurricanów. Pomijając kuriozalną sytuację, gdy piloci szybko latających na małej wysokości myśliwców rozpoznaliby jakiegoś typa przemierzającego morze ruin, starałem się znaleźć jakąkolwiek jednostkę 2TAF uzbrojoną w Hurricany na wiosnę 1946, ale nie znalazłem (co nie jest dziwne, biorąc pod uwagę, że z jednostek w Europie wycofano je w grudniu 1944 roku). Przez przypadek znalazłem za to informację, że od kwietnia Zacharias znajdował się w ośrodkach w Wielkiej Brytanii, uciekając z ośrodka “London Cage” w Middlesex 13 maja.

Rozdział 49. “Całkowity koszt utrzymania naszych lotników wyniósł [...] 107 650 000 funtów. [...] całość rachunku została uregulowana do końca roku [1946] z rezerwy polskiego złota [...]” - To chyba wystarczy za odpowiedź: “Artykuł I - Rząd Zjednoczonego Królestwa nie będzie wysuwał żadnych roszczeń o zwrot Ł. 73.000.000 szterlingów, stanowiących kwoty wydane na sprzęt, wyposażenie, dostawy itd. dla Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Artykuł II - Rząd Zjednoczonego Królestwa pozostawia obecnie w zawieszeniu sprawę zwrotu kredytów wojskowych, wynoszących dalsze Ł. 47.500.000 szterlingów, wydanych na pobory i żołd Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie do dnia 5 lipca 1945 r., ale zastrzega sobie prawo podjęcia dyskusji w tej sprawie [ad. moje: nigdy nie zażądali spłaty].
Artykuł III - Na zaspokojenie wszystkich roszczeń Rządu Zjednoczonego Królestwa, dotyczących polskiej administracji cywilnej [...] około Ł. 32.000.000 szterlingów, Tymczasowy Rząd Polski zgadza się dokonać, a Rząd Zjednoczonego Królestwa przyjąć natychmiastową wpłatę Ł.3.000.000 szterlingów w złocie i Ł. 10.000.000 szterlingów, płatnych w równych latach rocznych w wysokości Ł. 666.666 przez lat piętnaście, przy czym pierwsza wpłata ma nastąpić po upływie 5 lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu.
Artykuł VI - Rząd Zjednoczonego Królestwa przekaże Tymczasowemu Rządowi Polskiemu bezpłatnie, towary nadwyżkowe z zapasów wojskowych wartości Ł. 6.000.000 szterlingów [...]” Układ w sprawach finansowych pomiędzy Polską a Wielką Brytanią i Irlandią Północną, podpisany w Londynie dnia 24 czerwca 1946 r. Dz.U. 1947 nr 63 poz. 365.

To może wszystko, może nie. Nie będę sprawdzał dalej, i tak już zrobiłem więcej niż autor.
Jak tak wygląda poziom pracy nagradzanego dziennikarza to ja się nie dziwię, że jest to zawód o niskim poziomie zaufania społecznego.
2 za to, że przynajmniej krótkie.

Autor albo miał lepsze rzeczy do roboty niż sprawdzanie o czym pisze, albo nie potrafi tego robić. Siedząc w autobusie z ołówkiem w ręce podkreślałem bardziej rzucające się w oczy głupoty.
Rozdział 3. “Miasto [Lwów] broni się aż do 22 października, a potem na mocy paktu Ribbentrop-Mołotow do Lwowa wkraczają Sowieci [...]” - miasto zostało zajęte 22 września.

Rozdział 5....