Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy wszedł do kin film "Gwiazd naszych wina" dowiedziałam się, że istnieje również książka o tej samej nazwie, której autorem jest John Green. Nie mam zwyczaju oglądać filmu, zanim nie przeczytam książki, więc zakupiłam ją jak najszybciej w jednych z księgarń na promocji.

Szesnastoletnia Hazel Grace od dłuższego czasu zmaga się z chorobą, guzem tarczycy z przerzutami do płuc, dlatego jest uzależniona od maszyny tlenowej, która wspomaga jej oddychanie. Za namową mamy uczęszcza na spotkanie grupy wsparcia chorej młodzieży, gdzie poznaje Augustusa Watersa i jej życie już nigdy nie ma być takie jak przedtem.

John Green nieustannie zmusza nas do refleksji pytaniami w dialogach, jednocześnie podsuwając nam odpowiedź. Tłumacząc nam pewne rzeczy nie zanudza nas co najważniejsze. W książce nastolatkowie mając chwile zawahań nie narzekają na swój los, wręcz przeciwnie, szukają odpowiedzi na własne pytania. Bohaterzy przeżywają swoją małą "wieczność", a towarzyszy im przy tym humor, żarty. Najważniejsze jest przecież żeby potrafić się śmiać w trudnych chwilach, a mistrzostwem jest jeszcze dodatkowo śmiać się z siebie w zaistniałej sytuacji.

Green porusza trudny temat śmierci, a co gorsza miłości dwóch nastolatków, kiedy oboje skazani są na powolne wyniszczenie organizmu przez śmiercionośnego raka. Bohaterzy nie unikają tego tematu i nie ukrywają, że nic takiego się nie dzieje, są świadomi co ich czeka. "(...) nostalgia to skutek uboczny umierania."

Książka jest przepiękna. Wzrusza, bawi, zachęca do refleksji, wprawia w melancholię. Polecam ją absolutnie wszystkim czytelnikom.

Kiedy wszedł do kin film "Gwiazd naszych wina" dowiedziałam się, że istnieje również książka o tej samej nazwie, której autorem jest John Green. Nie mam zwyczaju oglądać filmu, zanim nie przeczytam książki, więc zakupiłam ją jak najszybciej w jednych z księgarń na promocji.

Szesnastoletnia Hazel Grace od dłuższego czasu zmaga się z chorobą, guzem tarczycy z przerzutami do...

Szczerze mówiąc nigdy nie byłam fanką fantastyki i nigdy też jej nie czytałam. Książkę "Gra o tron" polecił mi brat mojej koleżanki. Pożyczyłam ją, jednak długo się zastanawiałam czy ją zacząć. W końcu jednak pomyślałam "raz kozie śmierć" i zaczęłam czytać. Początki były trudne, ciągłe pojawiające się nowe postacie, rody, herby, przeskakiwanie z jednej opowieści na drugą. Jednak z czasem zaczęłam się w to wszystko zagłębiać i muszę szczerze przyznać-wciągnęło mnie. Gratuluję i podziwiam autora za bezgraniczną wyobraźnię. Każdemu miłośnikowi fantastyki polecam jak najbardziej!

Szczerze mówiąc nigdy nie byłam fanką fantastyki i nigdy też jej nie czytałam. Książkę "Gra o tron" polecił mi brat mojej koleżanki. Pożyczyłam ją, jednak długo się zastanawiałam czy ją zacząć. W końcu jednak pomyślałam "raz kozie śmierć" i zaczęłam czytać. Początki były trudne, ciągłe pojawiające się nowe postacie, rody, herby, przeskakiwanie z jednej opowieści na drugą....

Książka "(Nie)doskonała dziewczyna" to dla mnie totalny niewypał. Zakupiłam ją jako lekturę na lato, zachęcona wyprzedażą w jednej z księgarń. Czytając ją praktycznie nic z niej nie wyniosłam, nie zafascynowała mnie historia w książce, ani też nie wciągnęła mnie, nie miałam tak, że czytałam książkę jednym tchem. Już na początku zaczęła mnie nudzić i zacinałam się w pewnych momentach, przyłapałam się nawet na tym, że czytam jedną stronę już trzeci raz. Autorka niektórych momentach próbuje być zabawna aż do przesady, wydawało mi się to po prostu sztuczne i nieśmieszne. Jednak były momenty, w których naprawdę się uśmiałam i za to daję trzy gwiazdki. Z trudem udało mi się przebrnąć do końca.

Książka "(Nie)doskonała dziewczyna" to dla mnie totalny niewypał. Zakupiłam ją jako lekturę na lato, zachęcona wyprzedażą w jednej z księgarń. Czytając ją praktycznie nic z niej nie wyniosłam, nie zafascynowała mnie historia w książce, ani też nie wciągnęła mnie, nie miałam tak, że czytałam książkę jednym tchem. Już na początku zaczęła mnie nudzić i zacinałam się w pewnych...