Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powiem krótko - fantastyczna rzecz! Dawno nie czytałam - a dokładnie, to słuchałam audiobuka czytanego przez Pana Rozenka - czegoś równie dobrego. Niby zwykła powieść sensacyjna, ale za to jaka! Wciąga i chwyta za serce przy okazji. Jest lato, pora wakacji, więc gorąco polecam lekturę, słuchanie, jak komu pasuje. Naprawdę warto! A dla autora ogromne brawa i ukłony :)

Powiem krótko - fantastyczna rzecz! Dawno nie czytałam - a dokładnie, to słuchałam audiobuka czytanego przez Pana Rozenka - czegoś równie dobrego. Niby zwykła powieść sensacyjna, ale za to jaka! Wciąga i chwyta za serce przy okazji. Jest lato, pora wakacji, więc gorąco polecam lekturę, słuchanie, jak komu pasuje. Naprawdę warto! A dla autora ogromne brawa i ukłony :)

Nie wiem, czy będę w mniejszości, ale muszę powiedzieć, że mnie ta powieść tak się spodobała, że w szybkim tempie "łyknęłam" nie tylko "Dom na wyrębach", ale i dwie następne części. Wiem, że dla wielu osób za mało dzieje się w tej powieści akcji mrożących krew w żyłach, jednak mnie to pasuje. Autor nie epatuje czytelnika krwawą miazgą i okrucieństwem, a misternie buduje nastrój grozy - co często jest o wiele trudniejsze niż to pierwsze. Ode mnie duży plus dla Pana Dardy za lekkie pióro i powiem szczerze, że już przymierzam się do jego następnych powieści.

Nie wiem, czy będę w mniejszości, ale muszę powiedzieć, że mnie ta powieść tak się spodobała, że w szybkim tempie "łyknęłam" nie tylko "Dom na wyrębach", ale i dwie następne części. Wiem, że dla wielu osób za mało dzieje się w tej powieści akcji mrożących krew w żyłach, jednak mnie to pasuje. Autor nie epatuje czytelnika krwawą miazgą i okrucieństwem, a misternie buduje...

Kolejna wspaniała powieść autorki, którą szczerze mogę polecić. Nie chcę tu nawet streszczać jej fabuły, żeby nie odbierać przyjemności z lektury tym, którzy jeszcze "Ciemno, prawie noc" nie czytali. Powiem tylko, że dla każdego, kto lubi styl Joanny Bator i jej postrzeganie świata, jest to pozycja obowiązkowa wręcz. Miejscem akcji jest ponownie miasto Wałbrzych. Klimat powieści jest miejscami nostalgiczny, a miejscami (najczęściej) smutny. Nie jest to jednak smutek wpędzający w depresję, a raczej smutek, który poprzez refleksję i przemyślenia pozwala inaczej spojrzeć na świat, dostrzec jego piękno, pomimo napotykanej szpetoty i szubrawstwa, i ujrzeć promyk słońca. Autorka z wielkim wyczuciem i subtelnością opowiada o sprawach trudnych, bolesnych i budzących grozę.
Dla mnie ciekawostką jest również nazwisko głównej bohaterki, Alicji Tabor - bo to anagram nazwiska autorki - czy to przypadek, czy efekt zamierzony ?...

Coś mi się widzi, że popadłam w "batoromanię" :) Co ja zrobię, jak już przeczytam wszystkie jej powieści ?:)

Kolejna wspaniała powieść autorki, którą szczerze mogę polecić. Nie chcę tu nawet streszczać jej fabuły, żeby nie odbierać przyjemności z lektury tym, którzy jeszcze "Ciemno, prawie noc" nie czytali. Powiem tylko, że dla każdego, kto lubi styl Joanny Bator i jej postrzeganie świata, jest to pozycja obowiązkowa wręcz. Miejscem akcji jest ponownie miasto Wałbrzych. Klimat...