Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kapitalny opis Paryża, początek książki zwala z nóg nasuwając skojarzenia z "Procesem" F. Kafki. O ile przesłanie Kafki jest całkiem jasne, to niepokój i zagubienie w powieści P. Modiano nie znajduje wyjaśnienia. Akcja traci na dynamice, a bohaterowie stają się pretensjonalni.

Kapitalny opis Paryża, początek książki zwala z nóg nasuwając skojarzenia z "Procesem" F. Kafki. O ile przesłanie Kafki jest całkiem jasne, to niepokój i zagubienie w powieści P. Modiano nie znajduje wyjaśnienia. Akcja traci na dynamice, a bohaterowie stają się pretensjonalni.

Jeden z lepszych reportaży na temat Gruzji. Autor skupia się na społeczeństwie, historii i kulturze Gruzinów, oddając głos im samym. Niektóre wątki książki sprawiają, że czyta się ją jak dobry kryminał, polecam!

Jeden z lepszych reportaży na temat Gruzji. Autor skupia się na społeczeństwie, historii i kulturze Gruzinów, oddając głos im samym. Niektóre wątki książki sprawiają, że czyta się ją jak dobry kryminał, polecam!

Temat banalny i do tej pory przetoczony z każdej już chyba strony. Wydawać by się mogło, że nie da się na napisać odkrywczej refleksji na temat szczęścia. A jednak! Autor brutalnie zmusza do przemyśleń nad własnym życiem, nad sensem, nad... szczęściem.
Niewielką wadą książki mogą być fakt, że jest nieco nierówna. Dopiero od połowy pojawiają się prawdziwe emocje, czytelnik nie tylko poznaje bohatera, ale zaczyna się z nim porównywać a w końcu utożsamiać. Świetne!

Temat banalny i do tej pory przetoczony z każdej już chyba strony. Wydawać by się mogło, że nie da się na napisać odkrywczej refleksji na temat szczęścia. A jednak! Autor brutalnie zmusza do przemyśleń nad własnym życiem, nad sensem, nad... szczęściem.
Niewielką wadą książki mogą być fakt, że jest nieco nierówna. Dopiero od połowy pojawiają się prawdziwe emocje, czytelnik...

Szkoda, że najpierw przeczytałem "w drodze". Włóczędzy Dharmy to drugi "klasyk" ikony beat generation Jacka Kerouaca. Tutaj również mamy szaleńcze imprezy, wolną miłość, poszukiwanie sensu, tylko... Właśnie, czegoś tu brakuje. Moim zdaniem w przeciwieństwie do "w drodze" gdzie droga była sensem, we włóczęgach Dharmy droga powinna być środkiem do celu, a znów jest sensem. Czepiam się trochę na siłę, w końcu to bitnik, prawda :)?

Szkoda, że najpierw przeczytałem "w drodze". Włóczędzy Dharmy to drugi "klasyk" ikony beat generation Jacka Kerouaca. Tutaj również mamy szaleńcze imprezy, wolną miłość, poszukiwanie sensu, tylko... Właśnie, czegoś tu brakuje. Moim zdaniem w przeciwieństwie do "w drodze" gdzie droga była sensem, we włóczęgach Dharmy droga powinna być środkiem do celu, a znów jest sensem....

Temat ciężki jak słoń w formie lekkiej jak motylek. Historia 36-letniego playboya Willa i młodego, wyobcowanego ze środowiska rówieśników Marcusa chwyta za serce. Ta książka to esencja tego co nazywamy "życiem" i to z perspektywy świata dorosłego i dziecka. Mistrzostwo!

Temat ciężki jak słoń w formie lekkiej jak motylek. Historia 36-letniego playboya Willa i młodego, wyobcowanego ze środowiska rówieśników Marcusa chwyta za serce. Ta książka to esencja tego co nazywamy "życiem" i to z perspektywy świata dorosłego i dziecka. Mistrzostwo!

Książka to wywiad-rzeka. Jeśli kiedykolwiek staraliście się zrozumieć pracę policji to chyba nie ma lepszego źródła. Niektóre pytania, które postawił interlokutorom Vega dowodzą, że ciężko zapracował na ich zaufanie. Nie ma tu zbyt wiele miejsca na interpretacje, głos mają policjanci, prawdziwi. Złe psy.

Książka to wywiad-rzeka. Jeśli kiedykolwiek staraliście się zrozumieć pracę policji to chyba nie ma lepszego źródła. Niektóre pytania, które postawił interlokutorom Vega dowodzą, że ciężko zapracował na ich zaufanie. Nie ma tu zbyt wiele miejsca na interpretacje, głos mają policjanci, prawdziwi. Złe psy.