Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Co z tego, że walczy się ze stereotypami i próbuje obalać mity, skoro wciąż jest wystarczająco dużo typów, którzy odsłonięte uda uważają za zaproszenie? Co z tego, skoro wciąż jest wielu ludzi, w tym policjantów oraz prawników skorych, w sytuacji napaści seksualnej, do obciążenia odpowiedzialnością dziewczyny..."
Nocne powietrze przeszywa rozdzierający krzyk, bezceremonialnie, wdzierając się przez uchylone okna. Zakłóca senny spokój nocy. Wszystko zastyga w bezruchu, w nerwowym oczekiwaniu. Chwilę później rozbrzmiewa donośny dźwięk domofonu. Stopniowo rozluźniasz napięte mięśnie. Ktoś na pewno podejdzie i sprawdzi, co się dzieje. Wielu mieszkańców wezwie patrol...prawda?
Nie spodziewałam się, że ta książka wywoła we mnie tak wiele emocji. Śledztwo prowadzone w wyniku tragedii, która spotkała młodą dziewczynę dotyka wielu problemów i trudnych tematów. Pokazuje jak działa zjawisko rozproszenia odpowiedzialności oraz jak łatwo oceniać drugiego człowieka, nie znając jego historii. Zwraca uwagę jak łatwo w dzisiejszych czasach za pomocą mediów społecznościowych zniszczyć komuś życie. Raz zasiana niepewność pozostaje w pamięci na długo. Opowiada nam historię zwyczajnych ludzi, dokładnie, punktując ludzką naturę i skłania do refleksji.
Chociaż dotyka tylu ważnych kwestii czyta się bardzo szybko.
A jak ty zachowałbyś się słysząc rozpaczliwe wzywanie pomocy?

"Co z tego, że walczy się ze stereotypami i próbuje obalać mity, skoro wciąż jest wystarczająco dużo typów, którzy odsłonięte uda uważają za zaproszenie? Co z tego, skoro wciąż jest wielu ludzi, w tym policjantów oraz prawników skorych, w sytuacji napaści seksualnej, do obciążenia odp...

Rozwiń

Zwiń

"Nie wszystkie marzenia trzeba spełniać. Czasem wystarczy tylko marzyć. Ze wszystkim i tak nie zdążymy. Zawsze będzie za wcześnie, za późno, za drogo albo w nieodpowiedniej chwili. Ważne, żeby z właściwymi ludźmi."
Przez uchylone okno urokliwej kwiaciarni wdarł się powiew ostrego, styczniowego powietrza. Pogrążona w myślach właścicielka nie zwróciła na to najmniejszej uwagi. Początek roku sprawił, że zastanawia się nad swoim życiem i małżeństwem. Wnioski, do których dochodzi, nie napawają optymizmem, więc powstaje pytanie: czy to już ten czas, by kopnąć w kalendarz, czy raczej dobry moment na gruntowne zmiany. Dobrze, że w takich sprawach może liczyć na syna i przyjaciółki od serca.
W codziennym pędzie życia, często zapominamy jak ważne są nasze plany, pragnienia i ich realizacja. A przecież: "Marzenia trzeba spełniać. I trzeba mieć ciągle nowe, żeby zawsze mieć jakiś cel.", O czym przypomina nam Monika Wawrzyńska. Jednak to niejedyne wartości, które odkrywamy pod solidną warstwą humoru. Czas, który spędzimy z bohaterkami, pokaże, że nie możemy bać się otworzyć na nowe i nigdy nie jest za późno, by zawalczyć o szczęście. Błyskotliwe dialogi, wyważony humor, a w tle zakład pogrzebowy...
Autorka z niebywałą łatwością łączy humor oraz naturalne ciepło tak, że zastanawiałam się czy płaczę ze śmiechu, czy wzruszenia. To barwna i klimatyczna komedia, z nutką nostalgii i pięknym obrazem przyjaźni.
Szczerze polecam.

"Nie wszystkie marzenia trzeba spełniać. Czasem wystarczy tylko marzyć. Ze wszystkim i tak nie zdążymy. Zawsze będzie za wcześnie, za późno, za drogo albo w nieodpowiedniej chwili. Ważne, żeby z właściwymi ludźmi."
Przez uchylone okno urokliwej kwiaciarni wdarł się powiew ostrego...

Rozwiń

Zwiń

"Nie ma czasu rozstrząsać tego, co było. Tym bardziej, że przed nami jeszcze sporo rzeczy do zrobienia. To nie czas, by oglądać się wstecz."
Delikatny szelest liści poruszanych wiatrem otula zziębniętą dziewczynę. Jej rude włosy kontrastują z głęboką zielenią drzew. Mimo zmęczenia jej oczy są czujne z zawziętością wypatrują zagrożenia. Mrok lasu jest teraz jej sprzymierzeńcem. Z chwilą śmierci ojca, jest na celowniku wszystkich zabójców. Wyznaczono za nią pokaźną nagrodę. Teraz musi zrobić wszystko, by oczyścić swoje dobre imię oraz odkryć, kto odpowiada za śmierć ojca i zyskać sprzymierzeńców.
Emilia Kolosa wciąga nas w wir przygody, do świata pełnego niebezpieczeństw i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Stajemy w obliczu wielu wyzwań i dramatycznych wydarzeń. Przemierzając dzikie tereny zamieszkiwane przez potwory, ziemie orków, czy natykając się na wiwerny.
Jednak ścieżka, którą zmierzamy to nie tylko walka o dziedzictwo, ale również droga, która pomoże odnaleźć odpowiedzi i poznać prawdę o sobie.
Świetna kreacja postaci, są autentyczne, mają swoje problemy i niedoskonałości. Szczególnie Cassidy to postać pełna sprzeczności. Z jednej strony zachowuje się nieodpowiedzialnie, jak rozkapryszone dziecko, doprowadzając wszystkich do szału. Jest zadziorna, pyskata i opryskliwa. Jednak przy swoich bliskich pokazuje swoje delikatną odsłonę.
Moje serce zdobył Edgar, to on tworzy fundament ekipy, scalając swoją mądrością i spokojnym usposobieniem.
Autorka stworzyła piękny obraz przyjaźni, zwracając uwagę jak ważna jest potrzeba akceptacji, tolerancji i zaufania.
To barwna i fantastyczna historia, która sprawia, że na dłuższą chwilę zapominamy o szarej rzeczywistości.

"Nie ma czasu rozstrząsać tego, co było. Tym bardziej, że przed nami jeszcze sporo rzeczy do zrobienia. To nie czas, by oglądać się wstecz."
Delikatny szelest liści poruszanych wiatrem otula zziębniętą dziewczynę. Jej rude włosy kontrastują z głęboką zielenią drzew. Mimo zmęczeni...

Rozwiń

Zwiń

"W jednej chwili okazało się jak chwiejna jest przyszłość budowana wyłącznie na czyimś słowie. Może się rozpaść w kilka minut. Wystarczy, że ze ściany wyciągnie się jedną cegłę, a wszystko sypie się człowiekowi na głowę."
Chwili, w której serce rozpada się na setki kawałków towarzyszy cisza. Swoisty bezruch. Jakby na moment świat się zatrzymał, solidaryzując z paraliżującym bólem.
Karolina doskonale zna to uczucie. Stojąc pośrodku kawiarni i wpatrując w mężczyznę, którego szczerze kochała, nie potrafi wykonać najmniejszego ruchu. Widząc, z jaką czułością odnosi się do innej kobiety, cierpi. Z otępienia wyrywa ją wzburzony głos córki. To dla niej musi stawić czoło rzeczywistości, to dla niej będzie teraz żyć.
Jakub również stracił to, co najcenniejsze. Bezgłośnie, stopniowo, niezauważalnie. Zatracony w pracy, skupiony na obowiązkach, ocknął się, gdy było już za późno.
Oboje znają smak straty. Jednak łączy ich o wiele więcej: wspólna pasja, doświadczenia i ogromna potrzeba miłości.
Tylko czy odważą się znów zaufać?
Bardzo cenię sobie książki Autorki, która za każdym razem wzbudza we mnie wiele emocji.
Z niebywałą lekkością tworzy historie poruszające i życiowe, gdzie uśmiech przeplata się ze współczuciem, a smutek z radością. Daje nam nadzieję, że istnieje wyjście nawet z najgorszych sytuacji. Przypomina, że życie to wzloty i upadki, dlatego tak ważne jest, by nigdy się nie poddawać.
Tutaj główne skrzypce grają różne oblicza tęsknoty i samotności. Świadomość beznadziei sytuacji, która skłania do podjęcia radykalnych działań. Wszystko, czego doświadczamy ma swoją przyczynę i wartość.
"Samotność to wysoka cena za wygodę. Ona wiedziała o tym najlepiej."
Na długo pozostanie w mojej pamięci.

"W jednej chwili okazało się jak chwiejna jest przyszłość budowana wyłącznie na czyimś słowie. Może się rozpaść w kilka minut. Wystarczy, że ze ściany wyciągnie się jedną cegłę, a wszystko sypie się człowiekowi na głowę."
Chwili, w której serce rozpada się na setki kawałków towar...

Rozwiń

Zwiń

"Zapamiętaj sobie raz na zawsze, że żadna wojna nie jest święta. Jest grzeszna, bo pozbawia ludzi życia. Jest brudna i potworna! Tym, którzy dają rozkaz do walki, chodzi jedynie o przechwycenie władzy i zdobycie wielkich pieniędzy. (...) Wojna jest największym nieszczęściem, jakie może spotkać człowieka."
Delikatny powiew wiatru sprawił, że Nina przystanęła na chwilę, by spojrzeć na ukochany dworek w Makowie. Doskonale zdaje sobie sprawę, że wyruszając w podróż do Krakowa naraża się na niebezpieczeństwo. Napięta sytuacja w kraju sprawia, że regularnie dochodzi do brutalnych starć i kontroli. Cena upragnionej wolności jest bardzo wysoka. Jednak dla dobra męża, hrabina Klonowiecka gotowa jest zaryzykować i pod pretekstem wizyty u szanowanego doktora, uzupełnić zapasy broni niezbędnej powstańcom. Zaawansowana ciąża nie ułatwia jej zadania, tym bardziej, że czuje się coraz gorzej...
Autorka zabiera nas w niespokojne czasy, gdzie honor i obowiązek wobec Ojczyzny, są cenniejsze niż rodzina i własne życie. Na tle historycznych wydarzeń jesteśmy świadkami codziennej walki z przeciwnościami i wrogiem.
Seria podbiła moje serce wnikliwym i precyzyjnym odzwierciedleniem realiów i codzienności minionej epoki. Każdy kolejny tom nierozerwalnie spłata ze sobą miłość, strach, narodziny oraz śmierć. Fabuła przedstawiona jest tak realistycznie, że wręcz mamy wrażenie, że sami jesteśmy uczestnikami wydarzeń, udziela się niepokój i niepewność jutra.
Bez wątpienia to najlepszy tom serii.

"Zapamiętaj sobie raz na zawsze, że żadna wojna nie jest święta. Jest grzeszna, bo pozbawia ludzi życia. Jest brudna i potworna! Tym, którzy dają rozkaz do walki, chodzi jedynie o przechwycenie władzy i zdobycie wielkich pieniędzy. (...) Wojna jest największym nieszczęściem, jakie moż...

Rozwiń

Zwiń

"W pewnym momencie oświeciła mnie myśl, że przecież żyliśmy na świecie tylko krótką chwilę i tylko od nas zależy, jak przez to życie przejdziemy. Mogliśmy karmić się przeszłością, w której już nic nie byliśmy w stanie zmienić. Mogliśmy tez wziąć odpowiedzialność za swoje życie i starać się ze wszystkich sił, by każdy dzień był tym najlepszym."
Migoczące ciepłe światło płomieni i delikatny syk trzaskającego drewna sprawia, że Amelia, choć na chwilę się odpręża. Zapomina o smutku, upokorzeniu i kolejnym nieudanym związku. Ognisko, a właściwie spotkanie miłośników motocykli, na które wybrała się po namowach przyjaciółki, totalnie nie jest w jej stylu. Zatopiona w myślach, nie zauważa wpatrujących się w nią intensywnie błękitnych oczu.
Gabriel od razu zwrócił uwagę na siedząca samotnie dziewczynę. Miała w sobie coś, co go intrygowało i przyciągało. Nie potrafił oderwać od niej wzroku.
Oboje w ostatnim czasie zawiedli się na najbliższych i nie byli gotowi nowe uczucie. Jednak los miał inne plany..
Czy odważą się zaryzykować i zaufają przeznaczeniu?
Fundamentem każdej głębszej relacji jest szczerość. Tworzy silną więź między partnerami, pomaga zrozumieć się nawzajem oraz buduje wzajemne zaufanie. Ewa Maciejczuk przypomina nam, że nie warto ukrywać faktów, czy wydarzeń, które mają znaczenie dla związku. Gdy w grę wchodzą uczucia wszystkie tajemnice mogą odebrać szansę na szczęście. Styl Autorki jest bardzo przyjemny, dzięki czemu czyta się błyskawicznie i ogromnym zaciekawieniem. Nie brakuje gorących i pikantnych scen wywołujących rumieńce, ale z umiarem, co bardzo mi się podobało.
Jednak dawno nie miałam tak mieszanych uczuć, co do głównego bohatera. Zawsze stroniłam od takich mężczyzn, jak Gabriel i najchętniej poradziłabym Amelii, by czym prędzej zmieniła obiekt westchnień. Jestem bardzo ciekawa, czy uczucie zmieni jego postępowanie.
Jestem ciekawa Waszych wrażeń. Czytaliście?

"W pewnym momencie oświeciła mnie myśl, że przecież żyliśmy na świecie tylko krótką chwilę i tylko od nas zależy, jak przez to życie przejdziemy. Mogliśmy karmić się przeszłością, w której już nic nie byliśmy w stanie zmienić. Mogliśmy tez wziąć odpowiedzialność za swoje życie i stara...

Rozwiń

Zwiń

"Ludzie mają problemy z wieloma sprawami, jednak najbardziej przywiązują się do własnego zdania na jakiś temat i za nic nie chcą go zmienić, choćby dlatego, że to by oznaczało, że się mylili, a to gorsze niż największa obraza."

Ada z rozrzewnieniem wspomina chwile, gdy czuła się potrzebna. Kiedy to praca i codzienne obowiązki zapełniały jej dzień, przy okazji zapewniając sporą dawkę rozrywki. W końcu jako bufetowa miejskiego komisariatu nie mogła narzekać na brak ciekawych wydarzeń. Teraz, wpatrując się w znudzone twarze swoich współtowarzyszy, również na emeryturze, zastanawia się co zrobić z nadmiarem wolnego czasu. I tak od słowa do słowa postanawiają otworzyć agencję detektywistyczną, a w zasadzie to Geriatryczne Biuro Śledcze.
Nie jest łatwo napisać dobrą komedię, a szczególnie kryminalną, dlatego zawsze jestem pełna szacunku i podziwu dla Autorów tego gatunku. Wiadomo jak cienka jest granica pomiędzy wywołaniem śmiechu, a poczucia zażenowania.
Więc tym bardziej jestem pod wrażeniem jak sprytnie Autorce udaje się zachować dobry poziom, i to w lekkim i przystępnym stylu.
Z ogromną ciekawością śledziłam zabawne przygody bohaterów, pełne dobrego humoru i ironii. Nie raz parsknęłam głośnym śmiechem, już nie zwracając uwagi, czy ktoś mnie usłyszy. Zagadka kryminalna interesująca i pomysłowa. Dzieje się sporo i nie było takiej opcji bym odgadła zamysł Autorki, a takie zaskoczenia uwielbiam.
Jeśli szukacie książki, która zapewni świetną rozrywkę i poprawi humor to koniecznie zerknijcie do Geriatrycznego Biura Śledczego.

"Ludzie mają problemy z wieloma sprawami, jednak najbardziej przywiązują się do własnego zdania na jakiś temat i za nic nie chcą go zmienić, choćby dlatego, że to by oznaczało, że się mylili, a to gorsze niż największa obraza."

Ada z rozrzewnieniem wspomina chwile, gdy czuła się...

Rozwiń

Zwiń

"Zawód miłosny to linia życia na piasku. Jeśli nigdy niczego nie stracisz, nie docenisz miłości. Wszystkie doświadczenia, zarówno te dobre, jak i te złe, coś znaczą. Twoje zadanie polega na tym, żeby odkryć, czemu służą."
Spacerując brzegiem morza i wsłuchując się w szum fal, Sophie dyskretnie ociera łzę. Myśli o przeszłości i wszystkim co bezpowrotnie straciła. Wciąż nie może pogodzić się z myślą, że już nigdy nie przytuli ukochanej mamy, nie powie, jak bardzo ją kocha.
Spoglądając w bezkres lazurowego nieba "Czuję duchową więź, kiedy podziwiam ten krajobraz tak, jak podziwiała go ona." Pamiętała, jak to malownicze, greckie miasteczko, było ważne dla mamy. Tak często uwieczniała go na płótnach swoich obrazów. To właśnie za sprawą jednego z dzieł Sophie wyruszyła w podróż do Metoni. Pragnąc zagłuszyć ból i poznać tajemniczy, nieznany rozdział z życia swojej matki.
Nikt nie jest przygotowany na utratę bliskiej osoby. Na okrutną, bezczelną bezsilność. Ten trudny wątek straty Emma Cowell poruszyła w swoim debiucie. Temat bardzo mi bliski. Nie zliczę, ile razy łzy wzruszenia cisnęły się mi do oczu, a serce ścisnął tak znany już ból. To piękna emocjonująca opowieść o rodzinnych sekretach, trudnych wyborach i prawdziwej przyjaźni. Pełna nadziei, wzlotów i upadków, radości i rozpaczy. Sceneria wydarzeń zachwyca. Opisana w obrazowy sposób, kreśli nam przed oczami obraz rajskich plaż, wspaniałych widoków i kuchni, której smak możemy odkrywać wraz z Sophią.
Wspaniała historia, która zostanie w mojej pamięci na dłużej.

"Zawód miłosny to linia życia na piasku. Jeśli nigdy niczego nie stracisz, nie docenisz miłości. Wszystkie doświadczenia, zarówno te dobre, jak i te złe, coś znaczą. Twoje zadanie polega na tym, żeby odkryć, czemu służą."
Spacerując brzegiem morza i wsłuchując się w szum fal, Sop...

Rozwiń

Zwiń

"Młode osoby często ukrywają przed innymi swoje problemy. Boją się, że zostaną niezrozumiane lub wyśmiane. Zresztą dorośli często postępują podobnie."
Świadomość, że za kilka chwil musi wrócić do mieszkania paraliżuje Maksa. Niepewność tego, co czeka go po przekroczeniu progu sprawia, że na chwilę zastyga w bezruchu. To właśnie ta niewiedza sprawia, że najchętniej odwróciłby się i powrócił do przyjaciela, do jedynej osoby, która wie, jakim piekłem stało się jego życie. Jednak nie może tego zrobić, nie potrafi odejść, zostawiając mamę z tym wszystkim samą. Kolejny raz powraca uporczywa myśl, że musi wymyślić jak uwolnić się z koszmaru; zrobić coś, by już nikt ich nie skrzywdził.
Dom to miejsce, które z definicji powinno nasuwać tylko pozytywne, pełne ciepła skojarzenia. Maks, uchylając nam fragmenty swojej codzienności, przedstawia obraz miejsca pełnego strachu, cierpienia i upokorzeń. Świata pełnego fizycznych i psychicznych tortur, bezradności oraz lęku.
To bardzo mocna historia, która boleśnie wrzyna się w wyobraźnię. Z każdą kolejną stroną coraz mocniej odczułam obezwładniającą bezradność, szok i przytłoczenie.
Jednak nie tylko historia Maksa poraża, ale również statystyki, które otwierają każdy kolejny rozdział.
Autor kolejny raz zostawił mnie z burzą emocji, którą tak trudno wyciszyć.

"Młode osoby często ukrywają przed innymi swoje problemy. Boją się, że zostaną niezrozumiane lub wyśmiane. Zresztą dorośli często postępują podobnie."
Świadomość, że za kilka chwil musi wrócić do mieszkania paraliżuje Maksa. Niepewność tego, co czeka go po przekroczeniu progu spr...

Rozwiń

Zwiń

"Wiedziała, że miłość to zbyt ważna sprawa, żeby podchodzić do niej lekko. Dużo się ryzykuje, bazując tylko na spontanicznych odruchach."
Spoglądając w smutne oczy synka Maja zastanawiała się, w którym momencie jej życie tak bardzo się zmieniło. Zaledwie kilka dni temu, była w szczęśliwym związku, tworząc małą, kochającą się rodzinę. I fakt, może nie wszystko było idealne, ale przecież życie to nie bajka, o czym nie raz się przekonała. Teraz jednak wszystkie wyobrażenia i pragnienia rozsypały się niczym domek z kart. Pozostała tylko bolesna świadomość, że od teraz została sama w wielkim mieście, z małym dzieckiem i kredytem. To jednak dopiero początek problemów, które nawarstwiają się w szybkim tempie. Czy Maja znajdzie w sobie siłę, by rozpocząć nowy rozdział w życiu?
Czytając ostatnie zdania powieści przypomniałam sobie słowa kiedyś zasłyszane, a które utkwiły mi w pamięci, że nie powinniśmy czekać na idealny moment, bo taki nigdy nie nadchodzi. Jakże inaczej potoczyły by się wtedy losy bohaterów. Chociaż z drugiej strony historie, choćby te najboleśniejsze, uczą nas czegoś nowego oraz przygotowują do nowych relacji, w które możemy wejść z większym doświadczeniem. Książki Autorki są zawsze na wskroś życiowe. Poruszają wiele ważnych, ale i trudnych tematów. Trudy samotnego macierzyństwa, problemy rodzinne, mobbing w pracy to tylko niektóre znajdujące się w tej powieści. Napisana z niesamowitą lekkością, wzbudzi wiele emocji i poruszy każdą wrażliwą duszę.
Wierzę, że podbije serce niejednej czytelniczki.

"Wiedziała, że miłość to zbyt ważna sprawa, żeby podchodzić do niej lekko. Dużo się ryzykuje, bazując tylko na spontanicznych odruchach."
Spoglądając w smutne oczy synka Maja zastanawiała się, w którym momencie jej życie tak bardzo się zmieniło. Zaledwie kilka dni temu, była w sz...

Rozwiń

Zwiń