Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[współpraca Wydawnictwo Jaguar]

Chyba pierwsza książka powyżej pięciuset stron, którą przeczytałam w tym roku, ale nie żałuję ani sekundy, którą poświęciłam na “Srebro w kościach” Alexandry Bracken. Autorka łączy ze sobą moje wszystkie ulubione motywy i zapewnia czytelnikowi rozrywkę na bardzo wysokim poziomie.
Tamsin Lark to rozważna i twardo stąpająca po ziemi siedemnastolatka, która razem ze swoim przyszywanym bratem Cabellem rabuje starożytne krypty na zlecenie i zdobywa magiczne i drogie przedmioty, jeśli ktoś jest w stanie odpowiednio dużo zapłacić… Dziewczyna nigdy nie powinna wkraczać w świat Poszukiwaczy, ale pomimo braku talentu magicznego, jest zdeterminowana, by rywalizować z innymi Poszukiwaczami. Tamsin chce odnaleźć Pierścień Rozproszenia i swojego opiekuna, który zaginął dziesięć lat wcześniej, zostawiając dzieci same na wrzosowiskach. Przygotowana na wszystko i niesamowicie nieufna, podejmuje współpracę ze swoim wrogiem i odkrywa kolejne warstwy tajemnicy, która może zmienić cały świat na zawsze.
Uwielbiam skomplikowane książki, w których światotwórstwo jest na bardzo wysokim poziomie. Alexandra Bracken zarzuciła mnie mnóstwem informacji, postaci i bardzo wielowątkową fabułą i autorce udało się to utrzymać przez ponad pięćset stron na niesamowitym poziomie. Powieść ma mroczny klimat, jest oparta na legendach arturiańskich, a fabuła obfituje w epickie bitwy, zwroty akcji, zdradę, romans i tajemnice; nie miałam ochoty odrywać się od czytania, a kolejne plot twisty tylko utwierdziły mnie w tym, że muszę jak najszybciej dotrzeć do końca, by dowiedzieć się, jak potoczą się losy rodzeństwa Lark i innych bohaterów.
Jeśli już wspomniałam o bohaterach, to warto zaznaczyć, że jest ich tutaj całkiem sporo i oprócz głównych postaci, ci poboczni również mają swoje charaktery, a ich budowa nie polega tylko na uzupełnieniu luk w fabule. Oczywiście, główne skrzypce w historii gra Tamsin i muszę przyznać, że bardzo ją polubiłam. Nastolatka jest konkretna, nie daje sobą manipulować i bardzo ciężko zdobyć jej zaufanie. Otacza się murem z powodu traum z dzieciństwa, a jej przeszłość chwyta czytelnika za serce. Na pewno jestem mniejszą fanką Cabella, który irytował mnie swoim egoizmem. Współczułam mu z powodu klątwy, ale z drugiej strony on sam nie widział tego, że nie jest jedyną osobą, która z tego powodu cierpi. Siostra była w stanie zaryzykować życie dla niego, a on zasypywał ją tylko wyrzutami i oskarżeniami.
Myślę, że to nie spoiler i chciałabym o tym wspomnieć, ponieważ autorce “Srebra w kościach” udało się poprowadzić jeden z najlepszych wątków enemies to lovers, który był po prostu idealnie skonstruowany. Nie było ani za wolno, ani za szybko, co dla mnie jest ogromnym plusem.
Podsumowując; jeśli, tak jak ja, kochacie książki fantastyczne z wielowątkową fabułą i nietuzinkowymi postaciami, to powieść “Srebro w kościach” zabierze Was na niesamowitą przygodę, w której wrócicie do legend o Królu Arturze i pewnej wyspie, ukrytej dla oczu śmiertelników.

[współpraca Wydawnictwo Jaguar]

Chyba pierwsza książka powyżej pięciuset stron, którą przeczytałam w tym roku, ale nie żałuję ani sekundy, którą poświęciłam na “Srebro w kościach” Alexandry Bracken. Autorka łączy ze sobą moje wszystkie ulubione motywy i zapewnia czytelnikowi rozrywkę na ...

Rozwiń Zwiń

[współpraca recenzencka]

Wszystkim kiedyś zdarzyło się przeczytać horoskop dopasowany do naszego znaku zodiaku lub googlować informacje na ten temat? Anna jednak postanawia pójść krok dalej i po nieudanym związku, który zakończył się ucieczką sprzed ołtarza, chce randkować z facetami spod różnych znaków zodiaku, by zobaczyć, czy kompatybilność dwóch osób jest uzależniona od układu gwiazd przy ich narodzinach.
Po uroczej, graficznej okładce spodziewałam się lekkiego, wakacyjnego romansu, a powieść pani Izquierdo zaskoczyła mnie kilkoma scenami 18+, więc na wstępie zaznaczę, że “Zodiakara” jest przeznaczona dla pełnoletnich czytelników. Mimo wszystko idealnie wpasowała się w opalanie nad morzem, gorący piasek i kąpiele w chłodnej wodzie; dla mnie romanse to swoiste comfort book i tak jest i tym razem. Wielkim plusem jest lekki styl autorki, dzięki któremu książkę pochłonęłam w kilka godzin i naprawdę miałam problem, by ją odłożyć na bok. Przygody, które przeżywa główna bohaterka, może i są trochę nieprawdopodobne lub po prostu dziwne, lecz trzeba na to wziąć poprawkę i po prostu dobrze się bawić podczas czytania.
Autorka poruszyła również kilka ważnych tematów, lecz zastanawiam się, czy w tym wypadku był sens to robić; mam wrażenie, że to próba nadania większego znaczenia książce, która została napisana dla typowej, niewymagającej głębszych rozmyślań rozrywki.
Byłam również zaskoczona, gdy okazało się, że Anna nie przeprowadza swojego projektu w tajemnicy; dzieli się z tą informacją ze wszystkimi, co wydawało mnie się jakoś mało naturalne w tym wypadku.
Sądzę, że “Zodiakara” to powieść idealna na wakacje; gorący klimat idealnie wpasuje się w fabułę, ale nie oczekiwałabym po powieści nic więcej niż po prostu dobrej zabawy.

[współpraca recenzencka]

Wszystkim kiedyś zdarzyło się przeczytać horoskop dopasowany do naszego znaku zodiaku lub googlować informacje na ten temat? Anna jednak postanawia pójść krok dalej i po nieudanym związku, który zakończył się ucieczką sprzed ołtarza, chce randkować z facetami spod...

Rozwiń Zwiń

“Czy poszukiwanie wrażeń jest takie złe? Czy pragnienie poczucia czegoś więcej niż okropna rzeczywistość jest tak bardzo nie w porządku?”

W końcu nadszedł ten czas, gdy zdecydowałam się na przeczytanie “The Inheritance Games”, które królowało w bookmediach rok temu. Czy mi się podobało? Muszę przyznać, że bawiłam się całkiem dobrze, choć nie mogę zignorować tego, że książka jest mocno infantylna, a zachowania głównych bohaterów odbiegają od ich rzeczywistego wieku.
Głównym celem Avery Grambs jest przetrwanie szkoły średniej, dostać się na dobre studia i zmienić całe swoje dotychczasowe życie. Życie nastolatki zmienia się wraz ze śmiercią człowieka, którego nigdy nie widziała; miliarder zapisuje jej cały swój dobytek, ale żeby otrzymać spadek Avery musi zamieszkać w Hawthorne House, które jest pełne zagadkowych pomieszczeń i jeszcze bardziej tajemniczych członków rodziny zmarłego filantropa…
Ogromny plus za sam pomysł, który może nie do końca wyszedł autorce. “The Inheritance Games” opiera się na szablonach, których w powieściach młodzieżowych jest mnóstwo. Główna bohaterka jest ponadprzeciętnie inteligentna, ale biedna. Jej matka zmarła, a ojciec już wcześniej rozpłynął się w powietrzu. Na skutek przypadku zdobywa pieniądze, ale rodzina zmarłego nie planuje odpuścić sobie wielomilionowego spadku, a dodatkowo Tobias Hawthorne miał przystojnych wnuków, z których dwóch interesuje się naszą Avery. Już wcześniej zdarzyło mi się czytać podobne powieści, ale historia napisana przez Jennifer Lynn Barnes wciągnęła mnie bez reszty i nawet jeśli czasami odczuwałam lekką irytację ze względu na decyzje głównej bohaterki, to nie umniejsza to przyjemności z czytania.
Ciężko napisać mi cokolwiek o bohaterach, ponieważ żaden z nich nie zapisał się jakoś bardziej w mojej pamięci. Polubiłam ich, ale tak jak napisałam na początku; ich zachowanie nie było adekwatne do wieku i statusu, który posiadali od maleńkości.
Dużym minusem jest dla mnie trójkąt miłosny, który pisarka wplotła w fabułę, ale nie ukrywam, że mam po prostu dosyć tego motywu w książkach od czasu, gdy przeczytałam ”Zmierzch”. Wątek zagadek i tajemnic sprawił, że nie mogłam oderwać się od czytania, a dzięki lekkiemu stylowi autorki całą książkę przeczytałam w kilka godzin i nie mogę doczekać się, aż przeczytam kolejne części.

“Czy poszukiwanie wrażeń jest takie złe? Czy pragnienie poczucia czegoś więcej niż okropna rzeczywistość jest tak bardzo nie w porządku?”

W końcu nadszedł ten czas, gdy zdecydowałam się na przeczytanie “The Inheritance Games”, które królowało w bookmediach rok temu. Czy mi się podobało? M...

Rozwiń Zwiń

[współpraca reklamowa 18+ z Niegrzeczne Książki ]

“... A prawdą jest to, że w bólu mieszka przyjemność…”

Isadora Quinn zawsze mogła liczyć tylko na siebie i ciotkę, która wychowywała ją zamiast matki, która porzuciła małą dziewczynkę dla alkoholu i narkotyków. Isa chce tylko jednego - wyjechać z Bonesalt, gdzie wszyscy oceniają ją przez pryzmat jej matki. Postanawia więc przyjąć zlecenie opieki nad matką Luciana Blackthorne’a, który również nie ma najlepszej opinii w rybackim miasteczku. Wśród ludzi krążą plotki, że mężczyzna jest odpowiedzialny za śmierć swojej żony i zniknięcie małego synka.
Tragiczna przeszłość i mroczna posiadłość skrywająca tajemnice to miejsce, w którym Isadora i Lucien będą musieli zmierzyć się z własnymi lękami i uczuciami, które oplatają tę dwójkę niczym trujący bluszcz…

Keri Lake stworzyła złożony, mroczny romans, który wciąga od pierwszych stron. Historia Isadory i Luciena to był rollercoaster emocji, przez który miałam ogromny problem z odłożeniem książki na później. Bardzo podobał mi się duszący, gotycki klimat powieści, który idealnie wpasował się w deszczowe wieczory, których tego lata mi nie brakowało. Tajemnica i poszukiwanie odpowiedzi zaserwowane przez autorkę dodało jeszcze kryminalnego klimatu, a to definitywnie uwielbiam.
Dużym plusem są rozdziały z perspektywy obu głównych bohaterów i retrospekcje, dzięki czemu kawałek po kawałku odkrywamy życie Luciena przed wypadkiem. Powiedziałabym, że mamy tutaj lekki motyw enemies to lovers, jednak utrzymuje się od jedynie przez kilka pierwszych rozdziałów. “Władca soli i kości” będzie również gratką dla fanek różnicy wieku w książkach, co dla mnie osobiście jest ciekawym wątkiem, jednak musi być to odpowiednio wyważone, a tutaj Keri Lake podołała zadaniu.
Podoba mi się również kreacja bohaterów i bardzo cieszy mnie to, że odchodzimy od schematycznych postaci, dzięki czemu Isadora została jedną z moich ulubionych kobiecych bohaterek z książek. Dziewczyny twardo stąpa po ziemi i myśli samodzielnie, a za wprowadzenie wątku muzyki daję jeszcze gwiazdkę więcej w ocenie.
Nie mogę nazwać się znawczynią romansu, jako gatunku literackiego, ale uważam, że Keri Lake napisała ciekawą i wciągającą powieść, która nie opiera się jedynie na schematach. Wiem, że to nie będzie moje jedyne spotkanie z twórczością tej autorki i z wielką chęcią zapoznam się z innymi jej powieściami.
Za możliwość recenzji dziękuję Wydawnictwu Niegrzeczne Książki, od którego otrzymałam egzemplarz.

[współpraca reklamowa 18+ z Niegrzeczne Książki ]

“... A prawdą jest to, że w bólu mieszka przyjemność…”

Isadora Quinn zawsze mogła liczyć tylko na siebie i ciotkę, która wychowywała ją zamiast matki, która porzuciła małą dziewczynkę dla alkoholu i narkotyków. Isa chce tylko jednego - wy...

Rozwiń Zwiń

18+
[współpraca z Prószyński i S-ka]

Nigdy nie ukrywałam, że moje podejście do erotyków jest dosyć negatywne; przeczytałam tak dużo złych powieści tego gatunku, że do “Barbarzyńców z lodowej planety” również podchodziłam z dużą dozą nieufności.
Pewnej nocy Georgie zostaje porwana z własnego mieszkania i budzi się na statku kosmicznym w towarzystwie innych młodych kobiet. Wszystkie zostały uwięzione przez kosmitów, w których istnienie żadna z nich nie wierzyła. “Zielone ludki” nie są miłe i przyjemne; kobiety siedzą zamknięte w klatce, szykowane jak bydło na sprzedaż. Szansą na wydostanie się z niewoli jest awaryjne lądowanie na tajemniczej Lodowej Planecie. Georgie rusza na poszukiwanie rozumnych form życia i możliwości ratunku dla siebie i reszty. Na jej drodze staje jednak ponad dwumetrowy, niebieski Vektal, który znajduje dość interesujący sposób komunikacji z główną bohaterką…
Ruby Dixon stworzyła niedorzeczną historię, której nie da się brać na serio, jednak jest idealna jako comfort book na gorsze momenty. Bawiłam się naprawdę dobrze podczas czytania, a relacja Georgie i Vektala sprawiła, że nie mogłam oderwać się od powieści. Rozumiem stwierdzenie innych czytelników, że “Barbarzyńcy z lodowej planety” to “mokry sen” autorki i nawet się z tym zgadzam; Dixon stworzyła męską postać, której rola polega na seksualnym zaspokajaniu swojej partnerki, chronienia jej i pilnowania, by się zbytnio nie zmęczyła. Vektal jest przerysowanym, ale wymarzonym partnerem każdej heteroseksualnej kobiety.
Nie można oczekiwać od tej książki zbyt wiele i jak na SMUT przystało, fabuła służy tutaj do zapełnienia luk między kolejnymi scenami seksu, więc nie jest skomplikowana. Troszeczkę drażniła mnie Georgie i fakt, że ruszyła z misją ratunkową, a prawie zapomniała o reszcie kobiet po zobaczeniu przyrodzenia niebieskiego kosmity, ale jak pisałam wyżej: to nadal jest moja comfort książka. Polecam ją przeczytać, jednak nie należy oczekiwać od niej zbyt wiele, a po prostu dobrze się bawić podczas czytania. Trochę przeraża mnie ilość tomów, ale liczę na to, że Wydawnictwo Prószyński zdecyduje się na wydanie całości serii.

18+
[współpraca z Prószyński i S-ka]

Nigdy nie ukrywałam, że moje podejście do erotyków jest dosyć negatywne; przeczytałam tak dużo złych powieści tego gatunku, że do “Barbarzyńców z lodowej planety” również podchodziłam z dużą dozą nieufności.
Pewnej nocy Georgie zostaje porwana z własn...

Rozwiń Zwiń

[współpraca Wydawnictwo Hype]

“Jest związana z moimi zmysłami. Dźwiękiem mojego głosu. Temperaturą mojego oddechu. Żarem w moich oczach.”

Tricia Levenseller stworzyła piękną historię z motywem wędrówki, przyjaźni i nutką fantastyki i nietuzinkową główną bohaterką, a ja… Początkowo w ogóle nie byłam zachwycona przebiegiem książki; było za wolno i czegoś mi brakowało, jednak im dalej podróżowałam z naszymi uciekinierami, tym bardziej doceniłam powolne tempo książki i inność Zivii, która wyróżnia się na tle innych postaci z książek fantasy, które czytałam do tej pory.

Małe miasteczko kryje w sobie wspaniałą osobę, jaką jest uzdolniona magicznie kowalka, która mieszka razem z młodszą siostrą i tworzy broń, a osoba, która jej używa, staje się niepokonana na polu walki. Zivia posiada dar, jednak nie lubi przebywać wśród ludzi i opuszczać swojej kuźni, Wszystkimi interakcjami z miejscowymi i prowadzeniem sklepu zajmuje się jej siostra Temra. Młode kobiety żyją wygodnie i bezpiecznie do momentu, aż zamówienie na broń składa potężna dygnitarz wojskowa. Dzięki magii, a może przez nią, Zivii stwarza najpotężniejsze ostrze, które kradnie sekrety swoich ofiar i jest podbić całe królestwo. Dziewczyny uciekają, gdy dowiadują się o niegodziwych planach Kymory, a ich pełna przygód wędrówka zakończy się w momencie, gdy zniszczą “Pożeracza sekretów”...

Zacznijmy od tego, że to, co uważam za wadę tej książki, stało się jej największą zaletą. Podoba mi się sposób w jaki autorka poprowadziła całą fabułę; akcja nabiera tempa z każdym rozdziałem, a czytelnik dzięki temu ma szansę poznać bliżej bohaterów i wczuć się w lekkie pióro Levenseller. Pisarka poruszyła tutaj masę ważnych tematów, takich jak utrata bliskiej osoby, walka z własnymi słabościami, pogoń za rzeczami materialnymi i pierwszą miłość, która nie zawsze wygląda tak, jakbyśmy chcieli i relacje między rodzeństwem, które nie zawsze są przyjemne i kolorowe.
Razem z bohaterami wędrujemy przez nieznane miasta i lasy, a opisy autorki są tak plastyczne, że czytelnik również odczuwa niewygodę długiej podróży czy strach z powodu pościgu. Każda postać ma indywidualny charakter, a jeśli początkowo miałam wrażenie, że jednostki zbudowane są schematycznie i stereotypowo, to bardzo szybko wyprowadzono mnie z błędu. Zivii, pomimo swoich słabości i problemów, robi wszystko, by chronić siostrę, ale widzimy również jej przemianę, gdy bardziej otwiera się na ludzi i wychodzi z własnej strefy komfortu, by zabezpieczyć miecz. Kellyn to bezapelacyjnie książkowy crush, który ujął mnie swoją dobrocią, poczuciem humoru i cierpliwością.
Brakowało mi większej ilości starć z główną antagonistką, jednak końcowy plot twist bardzo mi to wynagrodził. Nie mogę doczekać się kontynuacji “Blade of secrets. Pożeracz sekretów” Tricii Levenseller, która na kartach swojej powieści zabiera czytelnika do nieznanej krainy i czyni go odpowiedzialnym za pewien miecz…

[współpraca Wydawnictwo Hype]

“Jest związana z moimi zmysłami. Dźwiękiem mojego głosu. Temperaturą mojego oddechu. Żarem w moich oczach.”

Tricia Levenseller stworzyła piękną historię z motywem wędrówki, przyjaźni i nutką fantastyki i nietuzinkową główną bohaterką, a ja… Początkowo w ogól...

Rozwiń Zwiń