Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Sometimes they do things to make me do the opposite of what they think, I think, they think, I am going to do.”

"Lek na śmierć" to ostatnia część trylogii Jamesa Dashnera, której akcja dzieje się w postapokaliptycznym świecie, gdzie świat po rozbłyskach słonecznych i rozpowszechnieniu się wirusa Pożogi stoi na skraju przepaści, a jedyną nadzieją na uratowanie ludzkości są młodzi streferzy, za pomocą których organizacja DRESZCZ postanawia wynaleźć lekarstwo.

Jamesowi Dashnerowi nie można zarzucić zbyt wiele. Powieść jest spójna, a fabuła dobrze przemyślana. Wizja postapokaliptyczne świata, jaką wykreował autor, jest niezwykle brutalna, lecz zarazem bardzo autentyczna. Kreacja bohaterów także jak najbardziej na plus. Streferzy mimo zagubienia i przygnębienia sytuacjami z jakimi zdarzyło im się zmierzyć, nie poddawali się i odważnie przeciwstawiali się przeciwnościom losu z niesamowitą wolą przetrwania i chęcią uwolnienia się z koszmaru jaki zafundował im DRESZCZ.

Atutem było również ukazanie DRESZCZu jako instytucji niejednoznacznie czarnej czy białej, lecz utkanej z wielu odcieni szarości. Do samego końca lektury byłam skonfundowana, czy kibicować Thomasowi w jego ucieczce, czy też DRESZCZowi w ich eksperymentach i wiernie wyznawanej ideologii "cel uświęca środki". Sami w sobie streferzy również nie byli nieskazitelnie dobrzy i skorzy do poświęceń, lecz czasem egoistyczni i gotowi dopuścić się nieludzkich czynów, aby tylko przetrwać co jak najbardziej dodawało powieści realizmu, którego w wielu książkach tak bardzo brakuje. Miłym nawiązaniem był sam powrót do labiryntu, czułam się jakbym wraz z Thomasem dzieliła wspomnienia i na nowo przeżywała wydarzenia z pierwszej części.

Niestety nie obyło się bez rozczarowań. Liczyłam na większą interakcję grupy A z grupą B, praktycznie niewiele się o tej drugiej grupie dowiedzieliśmy, czekałam na jakąś interakcję Sonyi z Newtem, bądź Harriette z Minho. Samego Newta było jak na lekarstwo, co mi naprawdę doskwierało, Zawiódł mnie również sposób ukazania jego śmierci, brakowało mi większego emocjonalnego zaangażowania ze strony Thomasa, jakiejś głębszej rozpaczy, żałoby jaka miała miejsce przy Chucku, tutaj było to bardziej powierzchowne, przynajmniej w moim odczuciu.

Po zakończeniu czuje lekki niedosyt. Z przyjemnością dowiedziałabym się więcej o przeszłości nie tylko Thomasa, lecz innych streferów, niestety niewiele zostało wyjawione, także na wiele pytań nie uzyskałam odpowiedzi. Niemniej całą trylogię oceniam jak najbardziej pozytywnie. Fabuła jest wciągająca, pełna zwrotów akcji i zaskakujących zdarzeń, co sprawia że książkę czyta się naprawdę przyjemnie i szybko.

“Sometimes they do things to make me do the opposite of what they think, I think, they think, I am going to do.”

"Lek na śmierć" to ostatnia część trylogii Jamesa Dashnera, której akcja dzieje się w postapokaliptycznym świecie, gdzie świat po rozbłyskach słonecznych i rozpowszechnieniu się wirusa Pożogi stoi na skraju przepaści, a jedyną nadzieją na uratowanie ludzkości są...