Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobry kryminał! Niestety dość łatwo można się domyślić, kto stoi za morderstwami, jednak autor zawsze pozostawia nam nutkę niepewności. Fabuła jest dynamiczna, a pod koniec nabiera niesamowitego rozpędu - łapałam się na tym, że muszę zatrzymać się między zdaniami, żeby móc spokojniej oddychać.
Osobiście uwielbiam zawieranie wątków medycznych w kryminałach, więc wplątanie w całą zbrodnię tematu chorób pasożytniczych był dla mnie strzałem w dziesiątkę.
Bardzo, bardzo polecam!

Bardzo dobry kryminał! Niestety dość łatwo można się domyślić, kto stoi za morderstwami, jednak autor zawsze pozostawia nam nutkę niepewności. Fabuła jest dynamiczna, a pod koniec nabiera niesamowitego rozpędu - łapałam się na tym, że muszę zatrzymać się między zdaniami, żeby móc spokojniej oddychać.
Osobiście uwielbiam zawieranie wątków medycznych w kryminałach, więc...

Przeczytałam tą książkę jako nastolatka, i wtedy byłam nią naprawdę zachwycona. Pewnie teraz, patrząc z perspektywy czasu, nie uznałabym ją za najlepszą, ale to typowa książka dla młodzieży, i to pisana przez młodą autorkę.
Na pewno jest o wiele lepsza, niż aktualne książki dla nastolatek, które pochodzą z wattpada. Myślę, że w "Wilku" unikamy tych toksycznych treści i zachowań, które są promowane przez autorki z wattpada.
Jest to po prostu lekka, fajna historia dla młodych czytelników.

Przeczytałam tą książkę jako nastolatka, i wtedy byłam nią naprawdę zachwycona. Pewnie teraz, patrząc z perspektywy czasu, nie uznałabym ją za najlepszą, ale to typowa książka dla młodzieży, i to pisana przez młodą autorkę.
Na pewno jest o wiele lepsza, niż aktualne książki dla nastolatek, które pochodzą z wattpada. Myślę, że w "Wilku" unikamy tych toksycznych treści i...

To nawet nie książka, a ulotka z kilkoma pseudo-wierszami. Nie ma w tym ani ładu ani składu, ani tym bardziej żadnych wartości czy przekazu. "Wiersze" są bardzo w prymitywnym stylu, pełne częstochowskich rymów. Naprawdę nie warto sobie brudzić tym czymś głowy.

To nawet nie książka, a ulotka z kilkoma pseudo-wierszami. Nie ma w tym ani ładu ani składu, ani tym bardziej żadnych wartości czy przekazu. "Wiersze" są bardzo w prymitywnym stylu, pełne częstochowskich rymów. Naprawdę nie warto sobie brudzić tym czymś głowy.

Początek książki był dla mnie trudny, ale dałam jej szansę - i bardzo cieszę się z tego powodu. Książka naprawdę bardzo dobra, świetnie się czyta, historia wciągająca.

Początek książki był dla mnie trudny, ale dałam jej szansę - i bardzo cieszę się z tego powodu. Książka naprawdę bardzo dobra, świetnie się czyta, historia wciągająca.

Niestety, jak przystało na fankę SoLL, Raija totalnie do mnie nietrafiła. Przeczytałam kilka tomów, i nie znalazłam w niej nic, co wywarłoby na mnie większe wrażenie. Idealizowanie głównej bohaterki, która była wielką pięknością i równie wielką cierpiętnicą, tylko denerwowało, zamiast wciągać w fabułę.

Niestety, jak przystało na fankę SoLL, Raija totalnie do mnie nietrafiła. Przeczytałam kilka tomów, i nie znalazłam w niej nic, co wywarłoby na mnie większe wrażenie. Idealizowanie głównej bohaterki, która była wielką pięknością i równie wielką cierpiętnicą, tylko denerwowało, zamiast wciągać w fabułę.

Nie było tak tragicznie jak przy "Piątej Kobiecie" Mankella, ale i tak książka Remigiusza wypada bardzo słabo...
W tej książce dzieje się tyle nieprawdopodobnych rzeczy, że brakuje tylko różowego jednorożca, lub obsady z filmu "Szybcy i Wściekli".
Totalnie do mnie nie przemówiła. Nastawiałam się na świetną opowieść prosto z naszych rodzimych Tatr, a wyszło jak wyszło.
Z tą fabułą powinna raczej znaleźć się dziale fantastyki, niż kryminału.

Nie było tak tragicznie jak przy "Piątej Kobiecie" Mankella, ale i tak książka Remigiusza wypada bardzo słabo...
W tej książce dzieje się tyle nieprawdopodobnych rzeczy, że brakuje tylko różowego jednorożca, lub obsady z filmu "Szybcy i Wściekli".
Totalnie do mnie nie przemówiła. Nastawiałam się na świetną opowieść prosto z naszych rodzimych Tatr, a wyszło jak wyszło.
Z...

Moja ulubiona książka z dzieciństwa! Pamiętam, jak czytałam ją z zapartym tchem, uszczęśliwiona poszłam na lekcje polskiego, a okazało się, że przerobiliśmy tylko jeden rozdział książki...
Historia przygód dzieci z małego miasteczka w Szwecji tak bardzo zapadła mi w pamięć, że lubię do niej wracać nawet dziś - pomimo tego, że znam ją niemal na pamięć.
Po prostu wspaniała!

Moja ulubiona książka z dzieciństwa! Pamiętam, jak czytałam ją z zapartym tchem, uszczęśliwiona poszłam na lekcje polskiego, a okazało się, że przerobiliśmy tylko jeden rozdział książki...
Historia przygód dzieci z małego miasteczka w Szwecji tak bardzo zapadła mi w pamięć, że lubię do niej wracać nawet dziś - pomimo tego, że znam ją niemal na pamięć.
Po prostu wspaniała!

Niesamowicie wciągająca książka, pełna zaskoczeń i tajemnic. Osobiście nie przepadam za tematem II wojny światowej, jednakże scena z idącymi na śmierć ludźmi, których zagłuszała orkiestra rozwaliła mi głowę.
Na pewno warto przeczytać!

Niesamowicie wciągająca książka, pełna zaskoczeń i tajemnic. Osobiście nie przepadam za tematem II wojny światowej, jednakże scena z idącymi na śmierć ludźmi, których zagłuszała orkiestra rozwaliła mi głowę.
Na pewno warto przeczytać!

Kiedy pierwszy raz, jako szesnastolatka, miałam w ręce "Zauroczenie" nie przypuszczałam, że ten tytuł będzie oznaczał to, co poczuję do całej "Sagi o Ludziach Lodu" oraz nie przypuszczałam, że Ludzie Lodu zostaną ze mną aż tak długo.
Pozostał mi ogromny sentyment do wszystkich dzieł Sandemo. Nie jest to może książka pokroju klasyków typu Jane Austen, jednak po latach nadal świetnie się czyta. Idealna na "odmóżdżenie" po ciężkim dniu.
Fantastyka pomieszana z romansem i wątkami historycznymi oraz nordycką mitologią sprawia, że lektura jest niezwykle ciekawa, i aż chce się czytać więcej i więcej. Wprowadza w niesamowity klimat.
Osobiście jestem ogromną fanką Margit, więc dla mnie "Zauroczenie", jak i reszta Sagi, czy inne jej książki są wspaniałe.

Kiedy pierwszy raz, jako szesnastolatka, miałam w ręce "Zauroczenie" nie przypuszczałam, że ten tytuł będzie oznaczał to, co poczuję do całej "Sagi o Ludziach Lodu" oraz nie przypuszczałam, że Ludzie Lodu zostaną ze mną aż tak długo.
Pozostał mi ogromny sentyment do wszystkich dzieł Sandemo. Nie jest to może książka pokroju klasyków typu Jane Austen, jednak po latach nadal...

Niestety, w mojej opinii jest to najgorsza książka, którą przeczytałam. Męczyłam się z nią bardzo długo licząc na to, że może w dalszej części będzie napisana lepiej? Jednak tak się nie stało.
Historia jest tak banalnie prosta, że nie trzeba być wybitnie spostrzegawczym, by po zaledwie przeczytaniu kilku pierwszych stron wiedzieć, kto co zrobił. Książka jest bardzo przewidywalna i płaska, nie dzieje się w niej nic porywającego, bohaterowie są bladzi i kompletnie nudni. Zakończenie zupełnie nie zaskakuje niczym. Dodatkowo zauważyłam, że autor ewidentnie chciał, by jego dzieło miało więcej stron niż powinno mieć, gdyż czynności wykonywane przez głównego bohatera były opisywane w tak szczegółowy sposób, że motyw zwykłego powrotu policjanta do domu, który można było opisać w 1 zdaniu, rozciąga się na całą kartkę. Niektóre teksty kompletnie niczego nie wnosiły do fabuły.
Książka była tak nudna, że nie raz przy niej zasypiałam. Osobiście uważam, że zupełnie nie warto tracić na ten kryminał czasu.

Niestety, w mojej opinii jest to najgorsza książka, którą przeczytałam. Męczyłam się z nią bardzo długo licząc na to, że może w dalszej części będzie napisana lepiej? Jednak tak się nie stało.
Historia jest tak banalnie prosta, że nie trzeba być wybitnie spostrzegawczym, by po zaledwie przeczytaniu kilku pierwszych stron wiedzieć, kto co zrobił. Książka jest bardzo...

"Toksyczne Emocje" to książka, która dostała się w moje ręce zupełnie przypadkowo - jestem za to niezwykle wdzięczna. Jest napisana prostym językiem, dzięki czemu można w łatwiejszy sposób zrozumieć siebie i swoje emocje. Zawarte w niej sentencje dają do myślenia. Pomogła mi bardzo w ciężkich chwilach, i często do niej wracam, by znowu trochę wrócić na dobre tory.
Jedynym minusem jest fakt, że brakuje w niej podparcia w postaci przytoczenia badań naukowych.

"Toksyczne Emocje" to książka, która dostała się w moje ręce zupełnie przypadkowo - jestem za to niezwykle wdzięczna. Jest napisana prostym językiem, dzięki czemu można w łatwiejszy sposób zrozumieć siebie i swoje emocje. Zawarte w niej sentencje dają do myślenia. Pomogła mi bardzo w ciężkich chwilach, i często do niej wracam, by znowu trochę wrócić na dobre tory.
Jedynym...

Jedna z moich ulubionych książek! Fantastycznie oddaje klimat mroku i tajemnicy. Bardzo spodobało mi się przeplatanie historii z dzieciństwa z teraźniejszością, i to jak wszystko zaczyna łączyć się w kropki.
Wątek kryminalny rzeczywiście występuje bardziej w tle, więc nie nazwałabym tego typowym kryminałem - jednak to absolutnie nie jest minusem tej powieści.
Książka wciągnęła mnie niesamowicie, nie mogłam oderwać oczu.

Jedna z moich ulubionych książek! Fantastycznie oddaje klimat mroku i tajemnicy. Bardzo spodobało mi się przeplatanie historii z dzieciństwa z teraźniejszością, i to jak wszystko zaczyna łączyć się w kropki.
Wątek kryminalny rzeczywiście występuje bardziej w tle, więc nie nazwałabym tego typowym kryminałem - jednak to absolutnie nie jest minusem tej powieści.
Książka...

Fantastyczna książka, czytałam z zapartym tchem. Kolejny klasyk, który naprawdę warto przeczytać.
Jednak postacie, mimo swojej wyrazistości, są dość przewidywalne. Nieco zabrakło do ideału książkowego :)

Fantastyczna książka, czytałam z zapartym tchem. Kolejny klasyk, który naprawdę warto przeczytać.
Jednak postacie, mimo swojej wyrazistości, są dość przewidywalne. Nieco zabrakło do ideału książkowego :)

Wspaniała, wybitna książka Austen - ma niesamowity klimat! Postacie są bardzo wyraziste, a historia wciągająca i pełna zaskakujących zwrotów akcji. Zawiera w sobie nie tylko romanse i humor, ale także w ciekawy sposób ukazuje życie i zachowania społeczne ludzi na przełomie XVIII i XIX wieku. Uwielbiam do niej wracać i jest to zdecydowanie jedna z moich ulubionych książek.
Klasyk, który trzeba przeczytać!

Wspaniała, wybitna książka Austen - ma niesamowity klimat! Postacie są bardzo wyraziste, a historia wciągająca i pełna zaskakujących zwrotów akcji. Zawiera w sobie nie tylko romanse i humor, ale także w ciekawy sposób ukazuje życie i zachowania społeczne ludzi na przełomie XVIII i XIX wieku. Uwielbiam do niej wracać i jest to zdecydowanie jedna z moich ulubionych...

Bardzo dobra książka. Historia jest ciekawa, czyta się szybko i świetnie wprowadza w swój klimat. Dobrze ukazuje problem dziedziczenia traumy rodzinnej. Pomysł z opisywaniem uczuć za pomocą kwiatów naprawdę świetny.
Niestety, fabuła jest dość przewidywalna i to jest jej duży minus.

Bardzo dobra książka. Historia jest ciekawa, czyta się szybko i świetnie wprowadza w swój klimat. Dobrze ukazuje problem dziedziczenia traumy rodzinnej. Pomysł z opisywaniem uczuć za pomocą kwiatów naprawdę świetny.
Niestety, fabuła jest dość przewidywalna i to jest jej duży minus.