Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Krótka, ciepła, naprawdę zabawna, trochę bajkowa, ale nie wybitnie przesłodzona. Idealny kubeczek książkowego kakao. Wydaje się nieco zapomniana w ogromie dzisiejszego rynku książki, a i widać, że standardy wydawnicze się zmieniły - druk wydaje się mały, a papier szary, ale to przecież nie wpływa na sama jakość historii. Na pewno sięgnę po kolejne części.

Krótka, ciepła, naprawdę zabawna, trochę bajkowa, ale nie wybitnie przesłodzona. Idealny kubeczek książkowego kakao. Wydaje się nieco zapomniana w ogromie dzisiejszego rynku książki, a i widać, że standardy wydawnicze się zmieniły - druk wydaje się mały, a papier szary, ale to przecież nie...

Rozwiń Zwiń

Przeraża mnie myśl, jak niewiele brakowało, żeby ta wspaniała literacka przygoda mnie ominęła. W bibliotece skusiły mnie okładka i opis książki, a dopiero po przyniesieniu jej do domu zajrzałam na LC... i mało nie zrezygnowałam z lektury. Czego jak czego, ale eksperymentów literackich to ja nie lubię. Jestem zwolenniczką tradycji, klasycznej formy, a wspomniana "eksperymentalność formy" wspominana przez recenzentów przywiodła mi na myśl moją nieszczęsną przygodę z Masłowską lata temu... Ale nie, do odważnych świat należy, zobaczmy. Pierwsze strony, 10, 20, 50... i absolutny zachwyt!
Lektura "Podróżnych" to trochę jak układania puzzli, a trochę jak jak - nomen omen - podróż pociągiem, w którym współpasażerowie są skłonni do rozmowy. Otrzymujemy scenki z życia: krótkie epizody, tu pojedyncza rozmowa, tu kilka tygodni albo miesięcy z życia danej osoby lub rodziny. Te epizody, ilustrowane zdjęciami, są zajmujące same w sobie, ale w powieści składają się w niezwykle barwny, angażujący, poruszający obraz losów dwóch rodzin i wydarzeń historycznych, które te losy ukształtowały. Obraz społeczeństwa, mentalności, czasów, a wszystko to w bardzo osobistym wymiarze. To prawda, że trzeba się bardzo skupić na relacjach między postaciami - przez chwilę żałowałam, że nie rozrysowałam sobie mapki osób, żeby graficznie wspomagać się w pogmatwanych stosunkach. Bardzo pomaga szybka lektura, bo domyślałam się, że tydzień przerwy bardzo by zaszkodził orientacji czytelnika.
Rozumiem, że książka wywołuje skrajne emocje, ale u mnie był to akurat czysty zachwyt. Polecam dać jej szansę – może akurat znajdziemy się po tej samej stronie opinii...?

Przeraża mnie myśl, jak niewiele brakowało, żeby ta wspaniała literacka przygoda mnie ominęła. W bibliotece skusiły mnie okładka i opis książki, a dopiero po przyniesieniu jej do domu zajrzałam na LC... i mało nie zrezygnowałam z lektury. Czego jak czego, ale eksperymentów literackich to j...

Rozwiń Zwiń

Ostatecznie daję 6, bo nie wykluczam sięgnięcia po kolejny tom. Czytało się szybko i przyjemnie, myślenia nie wymagało, rozrywki dostarczyło, taka nocna lektura przy karmieniu dziecka.
Książki nie wnosi do gatunku post apo nic nowego, raczej miksuje znane i popularne motywy. Komandosowe super moce Huberta (taki Cyfral dla ubogich) włączają w radośnie dogodnych momentach, nie stanowiąc zbyt przekonującego i przemyślanego konceptu. Jak na koniec świata, do tego polski, rzeczywistość jest bardzo naiwna - nikt nie uprawia seksu, nawet o nim nie myśli, przemoc jest symboliczną, nikt nawet nie przeklina. Rozumiem, że to literatura młodzieżowa, ale poziom "grzeczności" jest absurdalny w kontekście realiów. Bardzo mnie uderzała bijąca z każdej strony mizoginia - oprócz jednej super-niezwyklej-wyjątkowej-mega-Izy, reszta kobiet się stroi, sprząta, gotuje i pieli grządki. Ten koniec świata nastąpił przepraszam w latach 50. XX wieku? Serio wszystkie kobiety postanowiły wrócić do garów, żeby panowie mogli wypiąć klaty, chwycić pepesze i zachwycać własną rolą macho? Pani Hendel musi mieć ciekawa wizję współczesnych ról płciowych...
Mimo wszystko lektury nie żałuję, klimat post apo lubię, nawet taki mało oryginalny, a postaci, chociaż sztampowe do bólu, jakąś tam sympatię budziły. Zakończenie mnie osobiście rozczarowało, chociaż na pewno znajdzie wielu zwolenników. Może pewnego dnia się przekonam, co autorka postanowiła począć z postaciami dalej...

Ostatecznie daję 6, bo nie wykluczam sięgnięcia po kolejny tom. Czytało się szybko i przyjemnie, myślenia nie wymagało, rozrywki dostarczyło, taka nocna lektura przy karmieniu dziecka.
Książki nie wnosi do gatunku post apo nic nowego, raczej miksuje znane i popularne motywy. Komandosowe su...

Rozwiń Zwiń