Siedmioro świętych bez twarzy

Doceniam pomysł, poprowadzoną fabułę, chociaż sama intryga nie do końca mnie zachwyciła. Poza jednym podejrzanym... Śledztwo stało w miejscu przez całą historię. Dużo niedomówień, niewyjaśnionych wizji i sytuacji. Za to... Bardzo dużo słów, męczących opisów, detali. Czytanie książki przypominało spacer z przewodnikiem po starówce, który zatrzymuje się przy każdej płycie chodnika, cegle w kościele, by opisać jej wartość dla architektury zaczynając od czasów piachu, gliny, cementu i kruszywa.
Zdecydowany przerost formy nad treścią. Przez zamiłowanie autorki do szczegółów, rozmywała się akcja, bohaterowie stawali się miałcy, rozhisteryzowani i przegadani.
Książka to jeden wielki potok słów i myśli, czasami bardziej a czasami mniej kontrolowany. Im dalej,tym gorzej - robi się ciężko,nużąco, ślamazarnie i męcząco. Parno od słów.
Niestety, autorka nie zachęciła mnie do swojego stylu pisania i kreowania literackiego świata.

Doceniam pomysł, poprowadzoną fabułę, chociaż sama intryga nie do końca mnie zachwyciła. Poza jednym podejrzanym... Śledztwo stało w miejscu przez całą historię. Dużo niedomówień, niewyjaśnionych wizji i sytuacji. Za to... Bardzo dużo słów, męczących opisów, detali. Czytanie książki przypominało spacer z przewodnikiem po starówce, który zatrzymuje się przy każdej płycie...

Książka ogl jest okej, ale wątek kryminalny leży głęboko w rowie marjańskim, oni wgl nie zidentyfikowali jednej z ofiar. JEDNEJ Z OFIAR. To. Jest . Żart.

Książka ogl jest okej, ale wątek kryminalny leży głęboko w rowie marjańskim, oni wgl nie zidentyfikowali jednej z ofiar. JEDNEJ Z OFIAR. To. Jest . Żart.

Kurcze to było mocne!
Bardzo dobrze przemyślana fabuła i świetne zakończenie aż muszę zamówić następną część, bo się wciągnęłam.
Książkę moim zdaniem czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. Na minus jedynie moim zdaniem jest główna bohaterka- Roz, która była irytująca i wkurzało mnie to, ile razy musi powtórzyć jeszcze, że jest zła o śmierć ojca i bla bla bla. Na plus Damian (drugi główny bohater),bo udało mu się zdobyć moje serce i dużo bardziej utożsamiałam się z jego postacią. Z takich jeszcze drobiazgów to kilka literówek udało mi się wyłapać w tekście...

Kurcze to było mocne!
Bardzo dobrze przemyślana fabuła i świetne zakończenie aż muszę zamówić następną część, bo się wciągnęłam.
Książkę moim zdaniem czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. Na minus jedynie moim zdaniem jest główna bohaterka- Roz, która była irytująca i wkurzało mnie to, ile razy musi powtórzyć jeszcze, że jest zła o śmierć ojca i bla bla bla. Na plus...

Leonzio umiera pewnej nocy na terenie Palazzo. Czy to święci bez twarzy mu w tym "pomogli"?

Kim byli dla apostoła Damian Venturi i Rossana Lacertosa? Czy są oni zamieszani w tę sprawę, czy wiedzą coś więcej niż inni, oraz co ich ze sobą łączy?

Jaką rolę w powieści pełniły Bianca i Piera? Czy ofiar było więcej prócz Leonzia?

Intryga, zemsta, władza, miłość, mroczna przeszłość, sekrety i pogmatwane relacje - tak w wielkim skrócie można opisać, według mnie udaną, debiutancką powieść M. K. Lobb.

Leonzio umiera pewnej nocy na terenie Palazzo. Czy to święci bez twarzy mu w tym "pomogli"?

Kim byli dla apostoła Damian Venturi i Rossana Lacertosa? Czy są oni zamieszani w tę sprawę, czy wiedzą coś więcej niż inni, oraz co ich ze sobą łączy?

Jaką rolę w powieści pełniły Bianca i Piera? Czy ofiar było więcej prócz Leonzia?

Intryga, zemsta, władza, miłość, mroczna...

Kocham kocham kocham kocham i jeszcze raz kocham.

Książka ma kilka drobnych niedociągnięć, ale mimo wszystko jest bardzo wciągająca. Trudno było z zaczęciem tej książki, bo tak do 75 strony nie wiedziałam w ogóle co się dzieje. Potem było już z górki. Plot twisty niebywałe, a to kim okazał się być morderca było szokujące. Nawet go nie podejrzewałam. Muszę przyznać, że zakończenie było dość płytkie i dało się je bardziej rozwinąć, ale nie biorę tego aż tak pod uwagę ze względu na wyjście 2 tomu.

Polecam!

Kocham kocham kocham kocham i jeszcze raz kocham.

Książka ma kilka drobnych niedociągnięć, ale mimo wszystko jest bardzo wciągająca. Trudno było z zaczęciem tej książki, bo tak do 75 strony nie wiedziałam w ogóle co się dzieje. Potem było już z górki. Plot twisty niebywałe, a to kim okazał się być morderca było szokujące. Nawet go nie podejrzewałam. Muszę przyznać, że...

Próbowałam, naprawdę. Ale albo jestem za stara, albo ocena jest strasznie zawyżona. Wynudziłam, się, nie dotrwałam nawet do połowy. Duże rozczarowanie.

Próbowałam, naprawdę. Ale albo jestem za stara, albo ocena jest strasznie zawyżona. Wynudziłam, się, nie dotrwałam nawet do połowy. Duże rozczarowanie.

Chciałabym więcej… tak troszkę mało mi. Czuje niedosyt jakby było w tej książce za mali czasu na każdy element. Za mało czasu dla naszej dwójki bohaterów, za mało czasu dla magi i budowy świata i za mało czasu na zagadkę kryminalną. Pomimo tego przyjemnie mi się to czytało a końcówka była naprawdę dobra. Myślę że książka tylko by zyskała gdyby była tak ze 100 stron dłuższa ale i bez tego była to przyjemna rozrywka. Napewno sięgnę po 2 tom, gdy się pojawi.

Chciałabym więcej… tak troszkę mało mi. Czuje niedosyt jakby było w tej książce za mali czasu na każdy element. Za mało czasu dla naszej dwójki bohaterów, za mało czasu dla magi i budowy świata i za mało czasu na zagadkę kryminalną. Pomimo tego przyjemnie mi się to czytało a końcówka była naprawdę dobra. Myślę że książka tylko by zyskała gdyby była tak ze 100 stron dłuższa...

,,Siedmioro Świętych Bez Twarzy" to opowieść o niesprawiedliwych rządach i walce nieuprzywilejowanych z systemem, który ich wyklucza, ale to jednak nie wszystko. To tylko tło prawdziwej akcji książki, jaką jest rozwiązanie sprawy kryminalnej. Bo mieszkańców Ombrazii zaczyna prześladować morderca, który nie tylko zabija "plebs", ale też elitę. Damian Venturi jako dowódca straży Palazzo musi rozwiązać tę sprawy, przy czym trafi na pomocnika w postaci ukochanej osoby z przeszłości. Jak rozwiążę się ta sprawa?

Bardzo liczyłam na to, że ta książka mi się spodoba. Opis, jak i sama okładka przyciągnęły mnie do tej powieści. Plus samo połączenie zagadki kryminalnej z fantastyką wydawało mi się kuszące, zwłaszcza po,,Królestwie Nikczemnych", które posiadało podobny motyw. I... Naprawdę nie sądziłam, że tak się zawiodę.

Drętwe emocje. Bohaterowie niby się zmienili, stare uczucia wygasły, mają poczucie winy lub wręcz zioną nienawiścią... ALE gdy spotykają się, to mija parę chwil, kilka sytuacji, a oni już są "lovers". Z opisu książki wynika "enemies to lovers", a nie "lovers-enemies-lovers po kilkunastu stronach". Właściwie muszę przyznać, że ogólne relacje między większością bohaterów są nijakie. Autorka prosto z mostu opisuje, jaka zażyłość łączy konkretne osoby, a potem zupełnie nie pokazuje tego w interakcjach między nimi.

A sama główna bohaterka? Bogowie... ledwie ją znosiłam. Co prawda Damian był tylko ociupinkę lepszy, ale jednak nie wnerwiał mnie tak jak ona.
Bo ja naprawdę rozumiem, że kieruje nią zemsta (choć to, że dołączyła do sprawy, to tłumaczy sobie tak, że chce pomóc koledze i innym z nieuprzywilejowanych, żeby straż zaczęła też chronić bezmagicznych),ale czy naprawdę na każdym kroku ona musi o tym przypominać?

Co do fabuły. Była... okey. Przewidywalna, znośna, jakoś nie porwała. Po prostu widać i czuć, że jest to debiut autorki. Czy sięgnę po kolejne tomy? Zdecydowanie nie.

Moja ocena 4/10.

,,Siedmioro Świętych Bez Twarzy" to opowieść o niesprawiedliwych rządach i walce nieuprzywilejowanych z systemem, który ich wyklucza, ale to jednak nie wszystko. To tylko tło prawdziwej akcji książki, jaką jest rozwiązanie sprawy kryminalnej. Bo mieszkańców Ombrazii zaczyna prześladować morderca, który nie tylko zabija "plebs", ale też elitę. Damian Venturi jako dowódca...

Nuda

Nuda

Pomysł na książkę ciekawy, wykonanie takie sobie. Niestety duże rozczarowanie, wieje nudą.

Pomysł na książkę ciekawy, wykonanie takie sobie. Niestety duże rozczarowanie, wieje nudą.