Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawsze byłem fanem filmów o Piotrusiu Panie, więc chciałem w końcu poznać oryginalną historię. I muszę przyznać że jestem zaskoczony. Ta książka jest cholernie niejednoznaczna, jej wydźwięk jest trudny do określenia. To nie jest przygodowa opowieść o dzieciach na wyspie piratów, ani nawet smutna historia chłopca, któremu nie dane bylo zaznać prawdziwego życia, jak to wskazują niektóre adaptacje. Piotruś jest chaotyczny, narcystyczny, obsesyjny i absolutnie nie wzbudza współczucia ani wzruszenia w swojej relacji z Wendy, którą *de facto* skusił do ucieczki z domu upojnymi wizjami a potem nie chciał jej z Nibylandii wypuścić i nią manipulował.

Historia jako całość jest w dużej mierze takim moralitetem, pouczeniem raczej. Tyle że sam nie wiem kogo Barrie chcial tam pouczyć i chyba jedyna słuszna odpowiedź brzmi, że wszystkich naraz. Z jednej strony opisuje piękno dziecięcej beztroski i krytykuje rodziców za to że zbyt szybko każą dzieciom spoważnieć i dorosnąć. Z drugiej strony, brutalnie krytykuje dziecięcą nieodpowiedzialność i niewdzięczność wobec rodziców. Dobitnie krytykuje też rodziców za to że zbyt spolegliwie traktują swoje pociechy kiedy te wywinąć jakiś numer. No i przy tym jeszcze krytykuje różne niegodziwe zachowania dorosłych wobec dzieci - bardzo zapadła mi w pamięć scena, gdzie kapitan Hak zdradziecko zaatakował Piotrusia, a narrator wtedy podkreśla jak ważne jest to, aby nigdy nie podważać i nie narażać zaufania dzieci wobec rodziców, gdyż jest to więź krucha i delikatna.


Oczywiście nadal jest w tej książce silny duch przygody i nadal są obecne wszystkie kultowe elementy znane z licznych filmów. Nie jest to też jakaś recepta jak należy wychowywać dzieci, bo czasy się nam zmieniły, a i sam narrator nie próbuje być jakimś pedagogiem tylko po prostu komentuje to co się dzieje w cyniczny, niekiedy zgorzkniały sposób, tak jakby sam Barrie nie lubił Piotrusia Pana. Tym nie mniej wydźwięk tej opowieści jest naprawdę ciekawy. Jest to opowieść głębsza i pouczająca, zarówno dla dzieci jak i dla tych którzy dzieci wychowują.

Moja ocena: 7/10

Czytanie oryginalnych wersji tak zakorzenionych w popkulturze opowieści to zawsze jest zabawne doświadczenie.

Zawsze byłem fanem filmów o Piotrusiu Panie, więc chciałem w końcu poznać oryginalną historię. I muszę przyznać że jestem zaskoczony. Ta książka jest cholernie niejednoznaczna, jej wydźwięk jest trudny do określenia. To nie jest przygodowa opowieść o dzieciach na wyspie piratów, ani nawet smutna historia chłopca, któremu nie dane bylo zaznać prawdziwego życia, jak to...