Fenomenalna powieść. Lekka i przyjemna lektura. Klasyk, który na pewno warto poznać.

Fenomenalna powieść. Lekka i przyjemna lektura. Klasyk, który na pewno warto poznać.

Postać Tarzana znałam do tej pory z dwóch ekranizacji, z filmu fabularnego z Christopherem Lambertem w roli głównej i z filmu animowanego wyprodukowanego przez Wytwórnię Walta Disneya.
Długo przymierzałam się do przeczytania tej książki. Cieszę się, że to w końcu zrobiłam, powieść jest wspaniała, o wiele lepsza niż jej filmowe adaptacje. Mistrzowska konstrukcja wszystkich i to dokładnie wszystkich bohaterów, genialnie poprowadzona fabuła, trzymająca w napięciu akcja, język plastyczny a przy tym stonowany
Zakończenie mną wstrząsnęło, chciało mi się płakać. Koniecznie muszę zdobyć gdzieś drugi tom, bo po finale tej części nie mogę ochłonąć.

Postać Tarzana znałam do tej pory z dwóch ekranizacji, z filmu fabularnego z Christopherem Lambertem w roli głównej i z filmu animowanego wyprodukowanego przez Wytwórnię Walta Disneya.
Długo przymierzałam się do przeczytania tej książki. Cieszę się, że to w końcu zrobiłam, powieść jest wspaniała, o wiele lepsza niż jej filmowe adaptacje. Mistrzowska konstrukcja wszystkich i...

Stara, dobra książka przygodowa. Jest to tom pierwszy przygód Tarzana, człowieka małpy. Z filmem nie ma nic wspólnego. Mamy w książce wszystko czyli tajemnicę, miłość, szlachetność, komizm sytuacyjny.
więcej :
https://afrykaner.home.blog/2023/03/28/dzentelmen-w-kazdym-calu/

Stara, dobra książka przygodowa. Jest to tom pierwszy przygód Tarzana, człowieka małpy. Z filmem nie ma nic wspólnego. Mamy w książce wszystko czyli tajemnicę, miłość, szlachetność, komizm sytuacyjny.
więcej :
https://afrykaner.home.blog/2023/03/28/dzentelmen-w-kazdym-calu/

Przaśna powieść przygodowa.

Przaśna powieść przygodowa.

Wprawdzie napisane trochę niedzisiejszym językiem, ale zawsze coś się dzieje.

Wprawdzie napisane trochę niedzisiejszym językiem, ale zawsze coś się dzieje.

Pierwsza połowa rewelacyjna. Wiernie zekranizowany Tarzan musiałby być filmem dla dorosłych. Jest krwawo i brutalnie. Bezwzględna walka o przetrwanie, szacunek stada i władzę. Jest polowanie na zwierzęta i ludzi, jest i zemsta, generalnie co rozdział to trup. Niektóre fragmenty żywo przypominają sceny z pierwszego Predatora. Druga część książki jest trochę słabsza - początkowo prezentuje się jak klasyczna powieść przygodowa, ale końcówka niestety jest już spod znaku miałkiej powieści miłosnej. Bywa lekko naiwnie, chociaż całkiem urokliwie. Burroughs świetnie wypada w opisach, ale dialogi, których na szczęście nie ma za wiele, wypadają już poniżej przeciętnej. Dużym plusem jest zupełna odmienność książki od jej ekranizacji. Cały czas spodziewałem się, ze zaraz nastąpi jakiś zwrot akcji znany z filmu. Na szczęście miło się zaskoczyłem. Ta pozycja mimo upływu lat wciąż zasługuje na miano klasyka. Nadal wywołuje emocje, nadal można ją czytać z wypiekami na twarzy i przede wszystkim z dużą dozą przyjemności.

Pierwsza połowa rewelacyjna. Wiernie zekranizowany Tarzan musiałby być filmem dla dorosłych. Jest krwawo i brutalnie. Bezwzględna walka o przetrwanie, szacunek stada i władzę. Jest polowanie na zwierzęta i ludzi, jest i zemsta, generalnie co rozdział to trup. Niektóre fragmenty żywo przypominają sceny z pierwszego Predatora. Druga część książki jest trochę słabsza -...

Pierwsze spotkanie z Tarzanem - człowiekiem wychowanym przez małpy - odbyło się, jak byłem małym dzieckiem łasym na kreskówki i filmy animowane Disney'a, którego z czasem zacząłem mniej podziwiać, gdyż pojąłem, że dużo tam pustych treści lub rzeczy bezpośrednio adresowanych do starszych widzów, gdzie targetem nie powinny być małe brzdące, a nastolatkowie (wolę animacje od studia Ghibli czy produkcje Nickelodeon). Tarzana lubiłem zawsze - czy była to gra komputerowa, czytanka dla maluchów czy ekranizacja filmowa. Łykałem, co się dało, ale szczerze mówiąc, to zaburzyło myślenie o dzikim człowieku urodzonym na afrykańskiej wyspie. Gdy bierzemy oryginał do rąk - widzimy, jakie zmiany nastąpiły względem pierwowzoru. Tarzan na wyblakłych stronach prezentuje się jako zabijaka, który musiał wybierać przemoc, aby przetrwać i nie dać się zabić okrutnym zwierzętom. Stracił rodziców w przykrych okolicznościach stając się sierotą porzuconym na pastwę losu. Potem zaczął tracić kolejnych przyjaciół wśród nieokiełznanych stworzeń w dżungli. Nie znał nikogo, kto byłby z jego rodu. Od urodzenia skazany na to, by żyć w puszczy, a nie w cywilizowanym kraju. I kiedy wydawało się, że jak spotka drugiego człowieka, to stanie się jednym z nich, ale to bolesna lekcja o tym, że pewnych rzeczy nie przeskoczymy, że gdy przestaniemy zachowywać się, jak zwierzę - nie oznacza, iż będziemy we wspólnocie z ludźmi. Tarzan na kartach powieści zmaga się z wieloma uczuciami: brakiem akceptacji ze względu na to, że nie ma kudłów, strachem przed odrzuceniem - mimowolnie zakochuje się w arystokratce. Jest odważny, sprytny i podziwiany, z jednej i drugiej strony: przez stado małp i dwunożne istoty. Ale często czuje się osamotniony, ponieważ nie chce porzucać dawnego stylu życia, tylko dlatego, że ludzie nie zachowują się, jak wściekłe goryle czy człekoształtne stworzenia jedzące bez widelca czy noża.

Tarzan w powieści jest postacią skazaną na samotność. Wiecznie podlega prawom natury i prawom wyższych sfer, gdzie nie ma miejsca na swobodę i dzikość. Burroughs dużo miejsca poświęca opisom samodzielnych nauk Tarzana, gdyż nie miał nauczycieli, którzy nauczyliby go czytać lub pisać, a jak pokazuje książka, jest to cecha, która od samego początku ułatwiłaby życie naszemu bohaterowi oraz wskazała na właściwy trop, kim są ludzie, co przybyli na bezludną wyspę. Mimo wieku - książka się nie zestarzała, choć czasem autor przesadza z ilością brutalnych scen, maniakalnie przywołując walki władców buszu, a nie oszukujmy się - bardziej jesteśmy zainteresowani tym, jakie relacje dzielą Tarzana ze zwierzętami oraz ludźmi niż czytanie o podbojach dżungli. Walka o przetrwanie - pitu pitu - wolę, jak zaczyna się konkret i czym kieruje się człowiek wychowany przez małpy, bo to rzuca nowe spojrzenie na naszą ,,niby'' idealną społeczność, która lubi czuć się jako gatunek rozwinięty, mądrzejszy lub mniej narwany (skakanie po drzewach w dzieciństwie przechodzi, ale jak dorastasz, raczej unikasz tego rodzaju akrobacji). W każdym razie użyteczna lektura. Smutna, przepełniona katastrofą młodego człowieka, który nigdy nie czuł się w pełni ani zwierzęciem, ani częścią rodzaju ludzkiego.

Pierwsze spotkanie z Tarzanem - człowiekiem wychowanym przez małpy - odbyło się, jak byłem małym dzieckiem łasym na kreskówki i filmy animowane Disney'a, którego z czasem zacząłem mniej podziwiać, gdyż pojąłem, że dużo tam pustych treści lub rzeczy bezpośrednio adresowanych do starszych widzów, gdzie targetem nie powinny być małe brzdące, a nastolatkowie (wolę animacje od...

Myślałem, że będę czytał książkę na której wzorowała się pewna znana wytwórnia bajek. Wzorowała się to doskonałe określenie. Ta książka nie jest dla dzieci. To bardzo krwawa historia, pełna odniesień do "dawniejszych" lat, gdzie niewolnictwo oraz podój kontynentów był na porządku dziennym. Przez to, że była pisana dawno, trzeba ją tak oceniać. Polecam, ale na pewno nie jako historię do poduszki dla dzieci. Naprawdę warto - to zupełnie coś innego niż znana historia.

Myślałem, że będę czytał książkę na której wzorowała się pewna znana wytwórnia bajek. Wzorowała się to doskonałe określenie. Ta książka nie jest dla dzieci. To bardzo krwawa historia, pełna odniesień do "dawniejszych" lat, gdzie niewolnictwo oraz podój kontynentów był na porządku dziennym. Przez to, że była pisana dawno, trzeba ją tak oceniać. Polecam, ale na pewno nie jako...

Schematyczni, „papierowi” protagoniści, baśniowo-egzotyczna Pseudo-Afryka i eksperyment socjologiczny bez żadnej szansy na powodzenie – tak w skrócie możnaby opisać pierwszy tom przygód kultowego Tarzana. Dlaczego zatem książka otrzymuje ode mnie sześć gwiazdek?

„Tarzan of the Apes” jest nieodrodnym dzieckiem swojego czasu: apogeum epoki kolonialnej oraz mocnego zapotrzebowania na lekką literaturę sensacyjno-przygodową dla mas. I jako produkt takich czasów spełnia on takie potrzeby w sposób doskonały. Sam pomysł na tytułowego „Pana Małp” jest po prostu genialny, aczkolwiek każdy kto czytał „Księgę Dżungli” szybko zmiarkuje przepaść, jaka istnieje pomiędzy piórem Kiplinga a Burroughsa.

Schematyczni, „papierowi” protagoniści, baśniowo-egzotyczna Pseudo-Afryka i eksperyment socjologiczny bez żadnej szansy na powodzenie – tak w skrócie możnaby opisać pierwszy tom przygód kultowego Tarzana. Dlaczego zatem książka otrzymuje ode mnie sześć gwiazdek?

„Tarzan of the Apes” jest nieodrodnym dzieckiem swojego czasu: apogeum epoki kolonialnej oraz mocnego...

Pierwszy tom przygód o Trzanie, wyjaśnia pochodzenie naszego bohatera i przedstawia okres z niecałych pierwszych 20 lat jego życia. To świetna powieść przygodowa o człowieku żyjącym w tropikalnej dżungli i z niebezpieczeństwami, z którymi musi się mierzyć. Książka jest również zestawieniem różnicy w zachowaniu i sposobie życia plemion pierwotnych i świata cywilizowanego i jakie w tym wszystkim miejsce ma nasz tytułowy bohater. To powieść akcji gdzie przygoda goni przygodę, pomimo to czuć w powieści uczucie głębokiej samotności. Polecam wszystkim, którzy chcieliby przenieść się do Afrykańskiej dżungli i przeżyć niesamowite przygody często mrożące krew w żyłach.

Pierwszy tom przygód o Trzanie, wyjaśnia pochodzenie naszego bohatera i przedstawia okres z niecałych pierwszych 20 lat jego życia. To świetna powieść przygodowa o człowieku żyjącym w tropikalnej dżungli i z niebezpieczeństwami, z którymi musi się mierzyć. Książka jest również zestawieniem różnicy w zachowaniu i sposobie życia plemion pierwotnych i świata cywilizowanego i...