Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W szkole byłam jednym z gnębionych dzieciaków. Nie mam traumy, nie chowam też urazy. Ale chciałabym wrócić do któregoś z dni szkolnych i choć raz się postawić w obronie swojej lub innych. Poczuć adrenalinę, pozwolić sobie na zwierzęcą dzikość - wrzasnąć, splunąć, szarpać się, a nawet trzasnąć oprawcę w twarz. Żałuję, że nauczono mnie brać mężnie wszystkie ciosy na klatę z niewzruszoną miną, być zawsze grzecznym i nie wychodzić przed szereg. Być może ten drobny akt odwagi skończyłby się dla mnie pobiciem, ale wracałabym do domu z podniesioną głową i szacunkiem do siebie. Teraz wiem, że najgorsze co można sobie samemu zgotować to nie porażka ale bierność i całkowite wycofanie się z gry. Żałuję, że przeżyłam tak wiele lat nie wiedząć o tym.

W szkole byłam jednym z gnębionych dzieciaków. Nie mam traumy, nie chowam też urazy. Ale chciałabym wrócić do któregoś z dni szkolnych i choć raz się postawić w obronie swojej lub innych. Poczuć adrenalinę, pozwolić sobie na zwierzęcą dzikość - wrzasnąć, splunąć, szarpać się, a nawet trzasnąć oprawc...

więcej

mniej

2

Link