Jesteśmy społecznością, która kocha książki

...do niczego między nimi nie doszło, ale dochodziło przecież znacznie głębiej niż w gwałtownych zetknięciach się naskórków

...do niczego między nimi nie doszło, ale dochodziło przecież znacznie głębiej niż w gwałtownych zetknięciach się naskórków

Ale nagle spojrzałam na siebie, na swoje własne życie, tak jak nigdy przez te wszystkie lata. Przybrało ono kształt, jakiego nigdy nie zdołałabym sobie wyobrazić. Pomyślałam, jakie to dziwne, że życie obrasta człowieka nieproszenie niczym chwast. Z początku człowiek mówi sobie, że nie będzie żył w ten czy inny sposób, wydaje mu się, że jest wolny, ale nie pamięta prawie o drobnych wyborach, których stale dokonuje. Z latami życie stopniowo zamyka się wokół człowieka, twardniejąc jak skorupa, osaczając ze wszystkich stron, obwarowując meblami, długami, nawykami, wpędzając w coraz ciaśniejsze kanały, aż w końcu człowiek stwierdza, że nie ma już żadnego wyboru i może tylko aż do końca dreptać w jednym kierunku

Ale nagle spojrzałam na siebie, na swoje własne życie, tak jak nigdy przez te wszystkie lata. Przybrało ono kształt, jakiego nigdy nie zdoła...

A jednak nadszedł ten moment, kiedy zaczęli współodczuwać, kiedy niezależnie od siebie dochodzili do tej samej myśli, wypowiadali to samo zdanie, wpadali na ten sam pomysł; to, co było szczęściem czy radością jednego teraz stało się radością obojga; niepostrzeżenie, niemalże nieświadomi zachodzących zmian, stali się wspólni. Nie chodziło już tyko o spędzony razem czas, o ciągnące się godzinami rozmowy (dotyczące niekiedy spraw, z których nie zwierzaliby się nikomu innemu), ale o to, że widzieli świat w dwóch częściach: "my" i "reszta

A jednak nadszedł ten moment, kiedy zaczęli współodczuwać, kiedy niezależnie od siebie dochodzili do tej samej myśli, wypowiadali to samo zd...

Stałam jak wryta, lecz nikt poza mną nie dostrzegł cudu - ten cud należał tylko do mnie

Stałam jak wryta, lecz nikt poza mną nie dostrzegł cudu - ten cud należał tylko do mnie

Kiedy ma się świadomość, że niebawem wyjedzie się z kraju, człowieka ogarnia dziwne uczucie - powiedziałam mu - tak jakby nie tylko miał tęsknić za ludźmi, których kocha, ale też za osobą, którą jest on sam tu i teraz, ponieważ nigdy więcej już się nie będzie właśnie takim.

Kiedy ma się świadomość, że niebawem wyjedzie się z kraju, człowieka ogarnia dziwne uczucie - powiedziałam mu - tak jakby nie tylko miał tęs...

Wystarczyła jej potencjalność

Wystarczyła jej potencjalność

Tej nocy poczułam coś, czego nie czułam jeszcze nigdy w życiu: pulsujące ciepło, zaczynające się nisko, ale nabrzmiewające stopniowo, aż napełniło mnie całą, wypierając wszystkie inne uczucia - a gdy już nie mogło więcej nabrzmiewać, pękło jak bańka mydlana, zamarło gdzieś w dole

Tej nocy poczułam coś, czego nie czułam jeszcze nigdy w życiu: pulsujące ciepło, zaczynające się nisko, ale nabrzmiewające stopniowo, aż nap...

Ci ludzie wywodzili się z epoki ruchomych granic

Ci ludzie wywodzili się z epoki ruchomych granic

Z początku, kiedy jesteś młody, każde miejsce, dokąd docierasz, wydaje się biedniejsze niż miejsce, do którego dopiero dotrzesz i którego jeszcze nie znasz. Kolejny etap wędrówki jest zawsze piękny i niezwykły. Więc idziesz, czasem przez wiele lat. Idziesz, dopóki sobie nie uświadomisz, że miasto, które zostawiłeś w tyle, ma wprawdzie swoje wady, ale całkiem nieźle się w nim handlowało. Młodsi wtedy powiedzą,że straciłeś ambicję; starsi - że zmądrzałeś. Potem, gdy wreszcie gdzieś osiądziesz, poczujesz ulgę, tyle że podszytą smutkiem.

Z początku, kiedy jesteś młody, każde miejsce, dokąd docierasz, wydaje się biedniejsze niż miejsce, do którego dopiero dotrzesz i którego je...