Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Robiłam kilka podejść do wypożyczenia "Pacjentki" i "Bogiń" w mojej bibliotece, ale za każdym razem obydwie książki były wypożyczone. Tym samym swoją przygodę z twórczością @alex.michaelides rozpoczęłam z jego najnowszą książką - "Furią" 🧿 Jeśli chciałabym zupełnie streścić moje odczucia, określiłabym lekturę tej książki jako świetną czytelniczą rozrywkę. Ale nie byłabym sobą, gdybym tej krótkiej myśli nie rozwinęła. 😉

W "Furii" Michaelides zabiera nas na prywatną grecką wyspę, należącą do gwiazdy filmowej Leny Farrar. Kobieta zaprasza na nią swoich najbliższych, aby wspólnie spędzić wolne dni wśród malowniczych krajobrazów. Okazuje się jednak, że relacje między bohaterami wcale nie należą do najprostszych, a wydawałoby się zażyłe przyjaźnie w rzeczywistości podszyte są negatywnymi emocjami. Błogi odpoczynek trwa jedynie czterdzieści osiem godzin. Dokładnie po tym czasie jedna z osób będących na wyspie będzie martwa. Kto zginie, a kto okaże się wyrachowanym mordercą?

Opis fabuły już na pierwszy rzut oka przywodzi na myśl książki Agathy Christie. Wąskie grono bohaterów i zbrodnia popełniona w ograniczonej, odizolowanej od reszty świata przestrzeni. Na myśl przychodzi mi jeszcze "Glass Onion" z Danielem Craigiem i Kathryn Hahn, który ma nie tylko podobną fabułę, ale także sam klimat. Nie oznacza to jednak, że autor całkowicie powiela pewne schematy. Konstrukcja fabuły dla większości czytelników będzie dobrze znana, ale Michaelides dodał do niej sporo świeżości. Narrator będący jednocześnie uczestnikiem wydarzeń wodzi nas za nos i przedstawia całą historię w nieco teatralny sposób. Książkę przeczytałam w dwa wieczory, co samo w sobie jest dobrą rekomendacją. Tymczasem w końcu udało mi się wypożyczyć "Pacjentkę" - mam nadzieję, że jest tak dobra jak "Furia" 🧿

Robiłam kilka podejść do wypożyczenia "Pacjentki" i "Bogiń" w mojej bibliotece, ale za każdym razem obydwie książki były wypożyczone. Tym samym swoją przygodę z twórczością @alex.michaelides rozpoczęłam z jego najnowszą książką - "Furią" 🧿 Jeśli chciałabym zupełnie streścić moje odczucia, określiłabym lekturę tej książki jako świetną czytelniczą rozrywkę. Ale nie byłabym...

W ostatnim czasie czytałam głównie thrillery psychologiczne zagranicznych autorów. "Trzcinowisko" było dla mnie cudownym powrotem do klasycznego kryminału. Nie ukrywam, że jestem miłośniczką tego gatunku, a szczególnie w polskim wydaniu. Jeśli dodamy do tego klimat zamkniętej społeczności i tajemnicy sprzed lat, to mamy jakieś 50% szans, że książka trafi w mój gust. Kinga Wójcik dodała do swojej historii elementy, które sprawiły, że szanse urosły do okrągłej setki.

Rok 1999. Ewa Ostaszewska wychodzi spotkać się z przyjaciółką. Jej rodzice nie mają pojęcia, że widzą córkę żywą po raz ostatni. Ciało dziewczyny odnaleziono następnego dnia w trzcinowisku. Brak śladów i podejrzanych sprawił, że sprawa nigdy nie została rozwiązana. Ojciec Ewy nie może pogodzić się z myślą, że morderca nie zostanie ukarany. Po dwudziestu latach wynajmuje jednego z najlepszych prywatnych detektywów w Polsce. Aleksander Zamojski przyjmuje zlecenie, a już wkrótce dołączają do niego dziennikarz i córka policjanta pracującego przed laty nad sprawą. Czy uda im się odkryć, kto zabił Ewę Ostaszewską?

"Trzcinowisko" czytało się wspaniale. Dużo podejrzanych, ciekawi bohaterowie i żywe dialogi. Ode mnie na ogromny plus zasługuje brak wątku miłosnego, który bardzo często jest zupełnie zbędny. Oprócz zbrodni historia przedstawia skomplikowane relacje rodzinne bohaterów, którzy nie są czarno biali. Spójne dokończenie wszystkich wątków i bardzo dobre zakończenie - z czystym sumieniem mogę polecić tę książkę. Z niecierpliwością czekam na dalsze losy Aleksandra Zamojskiego.

W ostatnim czasie czytałam głównie thrillery psychologiczne zagranicznych autorów. "Trzcinowisko" było dla mnie cudownym powrotem do klasycznego kryminału. Nie ukrywam, że jestem miłośniczką tego gatunku, a szczególnie w polskim wydaniu. Jeśli dodamy do tego klimat zamkniętej społeczności i tajemnicy sprzed lat, to mamy jakieś 50% szans, że książka trafi w mój gust. Kinga...

Niecałe dwa lata temu pisałam o "Zderzaczu" autorstwa @joanna_lopusinska_autorka. Na koniec recenzji dodałam, że jeśli ta historia doczeka się sequelu, to z pewnością będę jedną z pierwszych czytelniczek. I tak właśnie się stało! Dzięki @wydawnictwo_wab miałam przyjemność przedpremierowo poznać dalsze losy Avy Majewskiej i pozostałych bohaterów - tych poznanych w pierwszej części oraz tych całkiem nowych.

Fabuła "Zera" również toczy się wokół matematycznego odkrycia, będącego ogromnym przełomem w dotychczas znanej nauce. Ava Majewska gotowa jest opublikować swoją pracę, okazuje się jednak, że ktoś za wszelką cenę chce jej przeszkodzić. Wokół młodej kobiety zaczynają ginąć ludzie, a sama bohaterka zmuszona jest do ucieczki. Musi znaleźć bezpieczną kryjówkę, aby w spokoju dokończyć prace nad swoim przełomowym odkryciem. Komu i dlaczego zależy na wyciszeniu tej sprawy? Jakie konsekwencje może przynieść wprowadzenie odkrycia Avy w życie?

"Zero" nie jest klasycznym thrillerem. Jest to zaskakująca mieszanka akcji, wątków kryminalnych i nauk ścisłych, z dużym naciskiem na te ostatnie. Lektura jest wymagająca - niezwykle łatwo pogubić się wśród bohaterów, z których większość posiada egzotycznie brzmiące imiona i nazwiska. Na duży plus zasługuje słowniczek przypominający sylwetki wszystkich postaci. Co ciekawe, wśród nich znajduje się nawet Albert Einstein! Historia pełna jest matematycznych i fizycznych niuansów, które momentami mogą przytłoczyć niezaznajomionego z tą tematyką czytelnika. Ja właśnie do takich osób należę i muszę przyznać, że czasem zupełnie nie potrafiłam wyobrazić sobie o czym mówią bohaterowie. Na szczęście matematyczne odkrycia to nie wszystko - "Zero" ma też wartką akcję pełną pościgów i strzelanin. Nie wiemy któremu z bohaterów powinniśmy ufać, a który stoi po przeciwnej stronie barykady. Fabuła pomimo swojej wielowątkowości jest przemyślana i nie ma w niej żadnych luk, a research autorki i dbałość o szczegóły zasługuje na duże uznanie. Świetna książka dla wielbicieli nauk ścisłych i sensacji!

Niecałe dwa lata temu pisałam o "Zderzaczu" autorstwa @joanna_lopusinska_autorka. Na koniec recenzji dodałam, że jeśli ta historia doczeka się sequelu, to z pewnością będę jedną z pierwszych czytelniczek. I tak właśnie się stało! Dzięki @wydawnictwo_wab miałam przyjemność przedpremierowo poznać dalsze losy Avy Majewskiej i pozostałych bohaterów - tych poznanych w pierwszej...