Muszę przyznać, iż nieco się zawiodłem. Oczko mniej za tłumaczenie. Ten facet nie czuł stylu Mastertona i zdarzały się takie fragmenty, w których nie czułem autora. Drugi punkt mniej za początkowe 1/3 książki. Autor zbyt szybko i zbyt często wprowadzał nowych bohaterów . Było to męczące i w pewnej chwili pomyślałem nawet "nosz k.... kolejny". A trzecie oczko mniej za misz-masz gatunkowy. Niektóre gatunki do siebie nie pasują. W tym przypadku autor chciał połączyć spisek polityczny z horrorem. Graham spróbował już tego zabiegu w "Kandydacie z piekła" (wtedy poległ na niemal całej linii) teraz jest lepiej, ale gdy pojawiają się te połączenia to coś zgrzyta. Na ogromny plus zasługuje zakończenie, efektowne, ale w rozsądny sposób.

Muszę przyznać, iż nieco się zawiodłem. Oczko mniej za tłumaczenie. Ten facet nie czuł stylu Mastertona i zdarzały się takie fragmenty, w których nie czułem autora. Drugi punkt mniej za początkowe 1/3 książki. Autor zbyt szybko i zbyt często wprowadzał nowych bohaterów . Było to męczące i w pewnej chwili pomyślałem nawet "nosz k.... kolejny". A trzecie oczko mniej za...

Fabularnie jest to najciekawsza książka Mastertona, którą do tej pory czytałem. Jeśli chodzi o to, jak ten fajny pomysł został czytelnikowi przekazany i czy czerpałem przyjemność z tego czytania, to było z tym różnie. Książka moim zdaniem jest bardzo nierówna. Całkiem ciekawy i dynamiczny środek książki wciśnięty jest pomiędzy średni początek i jeszcze bardziej średnie zakończenie. Mimo, że akcja dzieje się cały czas od pierwszej strony, to początek i koniec mnie trochę odrzucały. Czytając komentarze spodziewałem się horroru (i nastawiłem się na to, że go dostanę). Niestety - elementy horroru może i były, ale dla mnie zdecydowanie proporcje przesunięte za bardzo w kierunku policyjnej ściganki.
Od biedy przeczytać można. A moje poszukiwania dobrego horroru, który wgniecie mnie w fotel trwają nadal.

Fabularnie jest to najciekawsza książka Mastertona, którą do tej pory czytałem. Jeśli chodzi o to, jak ten fajny pomysł został czytelnikowi przekazany i czy czerpałem przyjemność z tego czytania, to było z tym różnie. Książka moim zdaniem jest bardzo nierówna. Całkiem ciekawy i dynamiczny środek książki wciśnięty jest pomiędzy średni początek i jeszcze bardziej średnie...

Mocna i dobra powieść . Zapowiada się jako thriller sensacyjny , a jest horrorem . Graham Masterton tym razem wziął na tapetę hipnozę i i biblijne anioły . Jak to Mastertona sporo krwi , seksu i strachu . Bezsenni to jedna z lepszych jego powieści , które ostatnio czytałem . Trochę rozczarowuje finał , jak dla mnie zbyt cukierkowaty.

Mocna i dobra powieść . Zapowiada się jako thriller sensacyjny , a jest horrorem . Graham Masterton tym razem wziął na tapetę hipnozę i i biblijne anioły . Jak to Mastertona sporo krwi , seksu i strachu . Bezsenni to jedna z lepszych jego powieści , które ostatnio czytałem . Trochę rozczarowuje finał , jak dla mnie zbyt cukierkowaty.

Czytałem ją wiele lat temu. Pamiętam że była ciekawa i brutalna

Czytałem ją wiele lat temu. Pamiętam że była ciekawa i brutalna

Zastanawiam się dlaczego sięgam po prozę Mastertona. I nie do końca potrafię sobie odpowiedzieć na to pytanie. Czasami lubię przeczytać coś naprawdę budzącego grozę.
UWAGA !!! Powieść jest naprawdę brutalna. Dla czytelników o mocnych nerwach i odpornych na makabrę.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, czy sekta Bezsennych zagraża światu;
- ciekawe połączenie horroru z fantasy i elementami kryminału;
- oryginalny pomysł na sposób przedłużania długowieczności;
- mocna, brutalna, miejscami makabryczna, wręcz ociekająca krwią;
- mroczny klimat, nie wiadomo co nas zaskoczy na kolejnych stronach;
- porusza wyobraźnię, obrazy same krystalizowały się przed oczami;
- pomysły na tortury, pełen szacunek dla spaczonego umysłu autora;
- jak zwykle sporo scen seksu (niestety perwersja mnie drażni);
- mistyczne wątki sięgające zapisów z dawnych czasów;
- sporo ezoteryki, elementów psychologii.
Minusy:
- środkowa część mało dynamiczna, akcja się wlecze, wiało nudą.
- zakończenie zbyt infantylne i banalne.
Ogółem książka dobra.

Zastanawiam się dlaczego sięgam po prozę Mastertona. I nie do końca potrafię sobie odpowiedzieć na to pytanie. Czasami lubię przeczytać coś naprawdę budzącego grozę.
UWAGA !!! Powieść jest naprawdę brutalna. Dla czytelników o mocnych nerwach i odpornych na makabrę.
Plusy:
- dobry pomysł na fabułę, czy sekta Bezsennych zagraża światu;
- ciekawe połączenie horroru z fantasy i...

Mastertona zaczęłąm czytać jako 15 latka , najpierw wciągłam serię Manitou . Jak napisała koleżanka wyżej Bezsenni to nie lektura dla dziewczynek , które podniecają się 50 twarzami Greya . Dla mnie Masterton to mistrz od którego mógłby się uczyć sam S. King .

Mastertona zaczęłąm czytać jako 15 latka , najpierw wciągłam serię Manitou . Jak napisała koleżanka wyżej Bezsenni to nie lektura dla dziewczynek , które podniecają się 50 twarzami Greya . Dla mnie Masterton to mistrz od którego mógłby się uczyć sam S. King .

Pomysł na książkę dobry, ale wykonanie nudne. Autor chyba uważał, że jak w książce pojawiają się krwawe i ohydne sceny to załatwi wszystko. Niestety zabraklo wiele. Przede wszystkim zabrakło dopracowania fabuly.
Bohaterów bylo multum. Czasem mieli podobne imiona co skutkowalo tym, że często się mylili.

Pomysł na książkę dobry, ale wykonanie nudne. Autor chyba uważał, że jak w książce pojawiają się krwawe i ohydne sceny to załatwi wszystko. Niestety zabraklo wiele. Przede wszystkim zabrakło dopracowania fabuly.
Bohaterów bylo multum. Czasem mieli podobne imiona co skutkowalo tym, że często się mylili.

W tej książce Graham pokazuje, że naprawdę ma chory mózg, ale właśnie tego oczekuje się po Grahamie Mastertonie.

Myślałam, że w "Czarnym Aniele" GM osiągnął wyżyny, ale w w "Bezsennych" było tylko gorzej (w sensie tego co Graham zrobił tym biednym bohaterom).

To zdecydowanie NIE JEST książka dla panienek, którym wydaje się, że okrucieństwo w literaturze jest fancy & cool, bo pożyczyły od sąsiadki "50 twarzy Greya" i czytały w ukryciu przed mężem rumieniąc się niczym nastolatki. To kawał naprawdę brutalnej literatury, której od jakiś 20 lat szukałam w kolejnych książkach GM [i nie tylko. (SPOJLER: Dopiero w "Bezsennych" znalazłam)]. I naprawdę jeśli ktoś mówi mi, że Stephen King jest królem grozy to w moim mniemaniu naprawdę nie ma pojęcia o czym mówi, bo w porównaniu z GM, SK pisze bajki na dobranoc, w dodatku często mocno nudne, więc szybko się zasypia (jedyny plus, choć jak ktoś śledzi moje opinie na temat książek SK wie, że nie wszystkie są, aż tak nędzne. Niestety, aby wiedzieć które są które męczę je wszystkie sukcesywnie po kolei, a on nie chce przestać pisać).
Dlatego jeśli przerażają Cię wylewające się zewsząd flaki, to obawiam się, że ta książka nie jest dla Ciebie. Natomiast jeśli chcesz dowiedzieć się jak chorym człowiekiem trzeba być aby napisać coś tak okrutnego(?) przerażającego(?) potwornego(?) niewyobrażalnego(?) to z tej książki z całą pewnością się tego nie dowiesz, ale z całą pewnością jak ja będziesz zastanawiać się jak to możliwe, że tak miły człowiek jak Graham Masterton może tworzyć tak chore scenariusze i nadal być zdrowym na umyśle (przynajmniej na pierwszy rzut oka) uśmiechniętym i subtelnie nieśmiałym człowiekiem, którego masz ochotę przytulić gdy tylko zobaczysz. Mocna dycha Ziomeczku, keep going!

W tej książce Graham pokazuje, że naprawdę ma chory mózg, ale właśnie tego oczekuje się po Grahamie Mastertonie.

Myślałam, że w "Czarnym Aniele" GM osiągnął wyżyny, ale w w "Bezsennych" było tylko gorzej (w sensie tego co Graham zrobił tym biednym bohaterom).

To zdecydowanie NIE JEST książka dla panienek, którym wydaje się, że okrucieństwo w literaturze jest fancy &...

Dobra. Można przeczytać.

Dobra. Można przeczytać.

Dość wielowątkowe jak na Mastertona, choć już ciążyło ku kryminałowi, a zdecydowanie wolę te bardziej pulpowe historie Grahama. Choć i tu były dobre momenty.

Dość wielowątkowe jak na Mastertona, choć już ciążyło ku kryminałowi, a zdecydowanie wolę te bardziej pulpowe historie Grahama. Choć i tu były dobre momenty.