Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kto powiedział, że bogowie muszą być piękni, inteligentni, wszechmocni? Mogą być okrutni, przerażający, kierowani jedynie instynktem pożerania ludzi.

Zakochałam się w tej książce. Na początku w tytule, okładce, później w stylu pisania, aż w końcu w fabule. Wręcz płynęłam przez tę opowieść. Opowieść o dobrych i złych wyborach, przyjaźni, niekoniecznie zdrowej, dorastaniu oraz bogach, dla których ludzie ograniczają się praktycznie wyłącznie do roli jedzenia.

Na pewno nie jest to moje ostatnie spotkanie z książką tej autorki

Kto powiedział, że bogowie muszą być piękni, inteligentni, wszechmocni? Mogą być okrutni, przerażający, kierowani jedynie instynktem pożerania ludzi.

Zakochałam się w tej książce. Na początku w tytule, okładce, później w stylu pisania, aż w końcu w fabule. Wręcz płynęłam przez tę opowieść...

Rozwiń

Zwiń

Sięgałam po tę pozycję właściwie w ciemno, nie miałam pojęcia, czego powinnam się po niej spodziewać. Muszę przyznać, że książkę czytało się dość przyjemnie i jestem ciekawa kontynuacji, po którą niedługo sięgnę, ale było trochę rzeczy, które mi się nie spodobały.
Styl nie podpadł mi zbytnio do gustu, przez to że był dość zdawkowy. Zdarzało się też, że na przykład bohaterka szła spać, budziła się, dosłownie dwa zdania co się stało i znowu szła spać. Nie było może takich sytuacji wiele, jednak strasznie denerwowało. Co nasuwa też kolejną rzecz – powtórzenia. Szczególnie mi się to rzuciło w oczy na pierwszych stronach, później już było trochę lepiej.
Postacie, wiadomo, część polubiłam, część nie. Niektóre nie miały jakiejś większej osobowości. Bardzo denerwowało mnie to, że nawet dorośli ślinili się na widok Lee (nawet jeśli był ich uczniem). Nie rozumiałam niektórych zachowań i reakcji bohaterów.
Rzuciło mi się w oczy również to, że może z dwa razy, jak była podawana jakaś informacja, wszyscy jakby nagle o tym zapominali i dopiero kilka stron później, gdy ktoś powiedział to samo tylko trochę inaczej ubrał to w słowa, wywiązywała się rozmowa na ten temat.
Jestem ciekawa wątku podróż w czasie, mam nadzieję, że w kolejnych tomach został on bardziej rozwinięty. Tak samo jak mam nadzieję, że dowiemy się trochę więcej o elfach i ich świecie, ponieważ tutaj było ich dość mało

Sięgałam po tę pozycję właściwie w ciemno, nie miałam pojęcia, czego powinnam się po niej spodziewać. Muszę przyznać, że książkę czytało się dość przyjemnie i jestem ciekawa kontynuacji, po którą niedługo sięgnę, ale było trochę rzeczy, które mi się nie spodobały.
Styl nie podpadł mi zbytn...

Rozwiń

Zwiń

Szczerze? Mam mieszane uczucia.
Sam pomysł mi się naprawdę spodobał, tak samo rozwiązanie sprawy, choć części się sama domyśliłam.
Wątek romantyczny z Ellisem. Holly jest tak bardzo zrozpaczona śmiercią Chada i tą całą strzelaniną, ale ile? Trzy miesiące później? Wielka miłość do jego przyjaciela? No nie, po prostu nie. Wolałam już wątek romantyczny z Chadem, choć też mnie jakoś nie porwał. Możliwe jednak, że to przez tziało s kompletnie nie lubię jego postaci. Jasne, była dobrze skonstruowana, ale wszystkie jego kłamstwa, manipulacje, nawet jego charakter, sprawiły, że nie potrafiłam poczuć do niego sympatii.
I to kolejny zarzut względem książki. Czytając ją nie poczułam nic oprócz irytacji na bohaterów i ich zachowanie. Żadnego kibicowania, współczucia, złości, rozczarowania, strachu o losy postaci. Nic. Nie wiem czy to kwestia stylu, czy czegoś innego, ale przyjmowałam to wszystko bezosobowo.
W dodatku szybkość akcji. Przez pierwszą połowę książki nie działo się praktycznie nic, z kolei już pod koniec czułam jakby działo się zbyt dużo na raz. Jak dla mnie zabrakło mi w tym wszystkim jakiejś równowagi, co też wpłynęło na moje odczucia względem książki.
Brakowało mi jakiegoś większego rozwinięcia wątku Maddie, przyjaźni ich grupki oraz relacji Liv z Holly. Fajnie byłoby też dowiedzieć się więcej o Jasmine.
Wiem, że część osób się ze mną nie zgodzi, ale uważam, że Cole był ciekawą postacią, która spodobała mi się najbardziej ze wszystkich, choć irytował mnie, tak jak reszta, a wątki z nim związane też były momentami spłycone
Tak jak mówiłam, pomysł był naprawdę ciekawy, ale czegoś zabrakło, przez co czytanie się dłużyło i nie potrafiłam wczuć się w wydarzenia

Szczerze? Mam mieszane uczucia.
Sam pomysł mi się naprawdę spodobał, tak samo rozwiązanie sprawy, choć części się sama domyśliłam.
Wątek romantyczny z Ellisem. Holly jest tak bardzo zrozpaczona śmiercią Chada i tą całą strzelaniną, ale ile? Trzy miesiące później? Wielka miłość do jego prz...

Rozwiń

Zwiń

Pozwólcie, że skomentuję to jednym z moich ulubionych powiedzeń: było ok, ale dupy nie urywa.

Jasne, czytało się dość przyjemnie, głównie przez krótkie rozdziały i dość... potoczny, chyba tak to mogę ująć, styl. Ale fabuła mnie nie porwała, nie potrafiłam się w to wczuć. Nie przejmowałam się zbytnio losami postaci. Zirytował mnie też wątek związany z jego przyjaciółką, już nie wspominając o niej samej.
Wydaje mi się, że mało skupiono się na postaciach drugoplanowych. Teoretycznie się gdzieś one przewijały, ale nie mieliśmy okazji faktycznie ich poznać. Na przykład, jeśli chodzi o rodziców głównego bohatera, wyniosłam tyle, że są na siebie napaleni i że boją się, że każda nieodpowiednia rzecz, którą zrobi ich syn, zaważy na jego przyszłości. Po prostu zabrakło mi jakiejś większej głębi w postaciach

Pozwólcie, że skomentuję to jednym z moich ulubionych powiedzeń: było ok, ale dupy nie urywa.

Jasne, czytało się dość przyjemnie, głównie przez krótkie rozdziały i dość... potoczny, chyba tak to mogę ująć, styl. Ale fabuła mnie nie porwała, nie potrafiłam się w to wczuć. Nie przejmowałam ...

Rozwiń

Zwiń

Kocham Jacka, Hawthorna i Fenestre. Nie zapraszam do dyskusji

A tak bardziej poważnie. Autorka ma przyjemny styl, dzięki czemu książkę się czytało naprawdę przyjemnie, dosłownie się przez nią płynęło. Fabuła mi się podobała, choć bez problemu przewidziałam większość plot twistów. Zauważyłam kilka podobieństw do Harry'ego Pottera, jednak możliwe, że to przez sugestię w jednej z opinii w wnętrzu książki.
Powieść idealna dla wszystkich, szukających czegoś lżejszego do odstresowania się.

Kocham Jacka, Hawthorna i Fenestre. Nie zapraszam do dyskusji

A tak bardziej poważnie. Autorka ma przyjemny styl, dzięki czemu książkę się czytało naprawdę przyjemnie, dosłownie się przez nią płynęło. Fabuła mi się podobała, choć bez problemu przewidziałam większość plot twistów. Zauważył...

Rozwiń

Zwiń

Narcyza to moja nowa idolka

Narcyza to moja nowa idolka

Nie wiem jak skomentować to inaczej niż: XDDDDD
Kreska? Była naprawdę śliczna. Ale fabuła? Pierwszy komiks to chyba był jakiś nieśmieszny żart, drugi był już ciut lepszy i mógł wyjść naprawdę świetnie, ale zmarnowano jego potencjał. Poza tym, obydwa komiksy są dość krótkie i mają naprawdę małą ilość tekstu, co utrudnia wciągnięcie się, a miejscami również zrozumienie fabuły.

Nie wiem jak skomentować to inaczej niż: XDDDDD
Kreska? Była naprawdę śliczna. Ale fabuła? Pierwszy komiks to chyba był jakiś nieśmieszny żart, drugi był już ciut lepszy i mógł wyjść naprawdę świetnie, ale zmarnowano jego potencjał. Poza tym, obydwa komiksy są dość krótkie i mają naprawdę ...

Rozwiń

Zwiń

Książka była dobra, nie powiem, że nie, ale po okrutnym księciu to po prostu nie to, czego oczekiwałam. Poza tym akcja wydawała mi się trochę za szybka, a zachowania bohaterów miejscami nielogiczne

Książka była dobra, nie powiem, że nie, ale po okrutnym księciu to po prostu nie to, czego oczekiwałam. Poza tym akcja wydawała mi się trochę za szybka, a zachowania bohaterów miejscami nielogiczne