Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oczywiście tylko w tłumaczeniu Pani Skibniewskiej.

Oczywiście tylko w tłumaczeniu Pani Skibniewskiej.

Oczywiście tylko w tłumaczeniu Pani Skibniewskiej.

Oczywiście tylko w tłumaczeniu Pani Skibniewskiej.

Dawno czytałam, ale bardzo mi się podobała ta książka. I chyba do niej wrócę...

Dawno czytałam, ale bardzo mi się podobała ta książka. I chyba do niej wrócę...

Tadeusz Różewicz był moim ubóstwianym twórcą.

Książka mojego ukochanego poety (aczkolwiek Jego prozę i dramat także cenię). Ze wszystkich książek Różewicza do tej książki wracałam chyba najczęściej (i do książki: Nasz starszy Brat...). Obie książki rozdzierające duszę na drobne kawałki. Ktoś napisał, że płakał, gdy ją czytał. Miałam to samo. Mnie w ogóle porusza, chwyta za gardło i serce... twórczość Różewicza.

Dzień po Jego śmierci chyba znów wrócę do tej książki...

Znakomity przykład literatury funeralnej. Spotkanie ze śmiercią. Rozpacz, bo Matka odchodzi.
Pisałam magisterkę z tej książki, pod tak ogromnym jej wrażeniem byłam. Wczytywałam się w nią aż do nieprzyzwoitości.

Dla mnie Różewicz był i pozostanie niedościgłym mistrzem słowa: krótko i na temat, bez lania wody, bez zbędnych słów, za to z ogromem emocji i genialną puentą. I wstrząsającymi obrazami w głowie, które tworzy swoimi słowami.

Jest mi strasznie na duszy i jest mi bardzo przykro, że odszedł. Przepraszam za sentymentalizm.
Kutz miał rację, że on był głową komety, a reszta już tylko ogonem.

Tadeusz Różewicz był moim ubóstwianym twórcą.

Książka mojego ukochanego poety (aczkolwiek Jego prozę i dramat także cenię). Ze wszystkich książek Różewicza do tej książki wracałam chyba najczęściej (i do książki: Nasz starszy Brat...). Obie książki rozdzierające duszę na drobne kawałki. Ktoś napisał, że płakał, gdy ją czytał. Miałam to samo. Mnie w ogóle porusza, chwyta...

Ta książka sprawia, że człowieka w środku bardzo boli, ale mimo to ja uparcie wciąż chcę pamiętać. I nie chciałabym zapomnieć. To ważne: pamiętać o wszystkich tych ludziach.

Wielokrotnie czytana. Na pewno jeszcze do niej wrócę...

Ta książka sprawia, że człowieka w środku bardzo boli, ale mimo to ja uparcie wciąż chcę pamiętać. I nie chciałabym zapomnieć. To ważne: pamiętać o wszystkich tych ludziach.

Wielokrotnie czytana. Na pewno jeszcze do niej wrócę...