Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ai Yazawa powoli staje się jedną z moich ulubionych autorek. Twórczość mangaczki miałam okazję poznać niedawno — dzięki wznowieniu "Paradise Kiss" — ale pokochałam ją od pierwszych stron. Urzekł mnie styl rysunku, rodem z modowych szkiców, nawiązania do rockowej i punkowej kultury, filmów oraz muzyki. Zainteresowali mnie bohaterowie. Również humor, który burzeniem czwartej ściany stoi, do mnie trafił, a o to niełatwo. Słowem — Yazawa to autorka skrojona dla mnie na miarę.

Wszystkie zalety "Paradise Kiss" znalazłam również w pierwszym tomie "Nany". Choć to jedynie wstęp do dość długiej (i niestety niedokończonej) historii, już jestem bardzo ciekawa, jak dalej potoczą się losy głównych bohaterek. Dwie Nany są swoim przeciwieństwem, a równocześnie idealnie się dopełniają. Trudno ich nie lubić, trudno też nie shipppować. Tu pojawia się mój jedyny przytyk — szkoda, że manga nie jest GL-ką, bo już od pierwszego spotkania czuć mocniejszą chemię między dziewczynami, niż wieloma innymi mangowymi parami. No cóż...

Bardzo cieszy mnie, że ktoś w końcu postanowił wydać ten legendarny tytuł w Polsce. Pozostaje wyczekiwać kolejnych tomów.

https://www.instagram.com/kiczcock/

Ai Yazawa powoli staje się jedną z moich ulubionych autorek. Twórczość mangaczki miałam okazję poznać niedawno — dzięki wznowieniu "Paradise Kiss" — ale pokochałam ją od pierwszych stron. Urzekł mnie styl rysunku, rodem z modowych szkiców, nawiązania do rockowej i punkowej kultur...

Rozwiń Zwiń

Laos był do tej pory krajem nieistniejącym na mojej literackiej mapie. Kiedy więc shubiektywnie poleciła mi książkę laotańskiej autorki Souvankham Thammavongsy, sięgnęłam po nią bez wachania.

Teksty Thammavongsy zawarte w "Jak wymówić knife" opowiadają o laotańskich imigrantach żyjących w Ameryce Północnej. Opowiadania są krótkimi, oszczędnie i prosto napisanymi wycinkami z ich codzienności.

Przeczytanie całości zajęło mi trochę czasu, bo nieco trudno było mi wciągnąć się w te historie. Opowiadania są nieźle napisane i wiele z nich dotyka ważnych tematów, co doceniam. Jednak ich zwięzłość sprawiła, że nie potrafiłam się w większości przypadków związać z przedstawionymi postaciami. Na dłużej na pewno zostanie ze mną historie byłego boksera pracującego w salonie manicure. Niestety, większość z pozostałych zaciera mi się już w pamięci.

https://www.instagram.com/kiczcock/

Laos był do tej pory krajem nieistniejącym na mojej literackiej mapie. Kiedy więc shubiektywnie poleciła mi książkę laotańskiej autorki Souvankham Thammavongsy, sięgnęłam po nią bez wachania.

Teksty Thammavongsy zawarte w "Jak wymówić knife" opowiadają o laotańskich imigrantach ...

Rozwiń Zwiń

Oshi to słowo, które w świecie japońskiego fandomu oznacza ulubionego idola lub celebrytę. Można powiedzieć też, że jest to japoński odpowiednik biasa ze świata k-popu, choć trochę od niego pojemniejszy.

Masaki to oshi głównej bohaterki "Idol, Burning", Akari. Piosenkarz z popularnej, koedukacyjnej* popowej grupy Mazama-za. Masaki stanowi centrum życia dziewczyny. Dzień Akari ustawiony jest pod aktywności związane ze śledzeniem kariery muzyka — oglądaniem występów w telewizji, przeglądaniem fandomowego twittera, pisaniem postów na bloga poświęconemu idolowi. Również dorywcza praca służy nastolatce jedynie, by móc kupić gadżety i spore ilości albumów, by wspomóc karierę Masakiego.

Pewnego dnia, kariera muzyka staje w płomieniach. W internecie roznosi się fama, że Masaki uderzył pewną kobietę — najprawdopodobniej fankę, choć później pojawiają się inne, sprzeczne doniesienia. Akari postanawia pozostać wierna idolowi, niestety nic nie jest już takie samo. Do życia dziewczyny wdziera się niepokój, poczucie jakby ktoś chciał usunąć jej "kręgosłup" (tak bowiem sama określa Masakiego).

Bardzo spodobał mi się w tej powieści realistyczny portret bohaterki oraz autentyczność opisywanej sytuacji. Czytając powieść nie ulega wątpliwości, że autorka zrobiła ogromny research** dotyczący tego, jak wygląda współczesny fandom. Zachowania Akari wynikające z bycia fanką, wpisy na jej blogu, komentarze pod postami i tweety brzmią prawdziwie. Do złudzenia przypominają te, z którymi sama jako fanka spotykam się na co dzień. W powieść Usami nie ma "umłodzieżowiania" na siłę i sytuacji, jak na słynnym gifie z Buscemim: how do you do fellow kids?

Postać Akari intryguje, bo oprócz miłości do idola oraz kilku podstawowych informacji, właściwie nic o niej nie wiemy. Usami pozostawia bardzo dużo wyobraźni czytelniczki, pozwala snuć własne wnioski.

https://www.instagram.com/kiczcock/

Oshi to słowo, które w świecie japońskiego fandomu oznacza ulubionego idola lub celebrytę. Można powiedzieć też, że jest to japoński odpowiednik biasa ze świata k-popu, choć trochę od niego pojemniejszy.

Masaki to oshi głównej bohaterki "Idol, Burning", Akari. Piosenkarz z popul...

Rozwiń Zwiń

Cieszyłam się, gdy dostałam w prezencie tę książkę. Niestety zupełnie się z nią nie polubiłam. Dania są dość nieciekawe, trudno mi wybrać takie, które by mnie zaintrygowały. Brakuje informacji z jakich krajów pochodzą potrawy. Na próżno również szukać określeń stopnia trudności przygotowania danej potrawy oraz określenia średniego czasu, który trzeba poświęcić na jej zrobienie. Spory zawód.

Cieszyłam się, gdy dostałam w prezencie tę książkę. Niestety zupełnie się z nią nie polubiłam. Dania są dość nieciekawe, trudno mi wybrać takie, które by mnie zaintrygowały. Brakuje informacji z jakich krajów pochodzą potrawy. Na próżno również szukać określeń stopnia trudności przygotowan...

Rozwiń Zwiń