Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobrze napisany reportaż kryminalny. Bardzo podoba mi sie układ książki i podział na rozdziały. Pokazany sposób złapania sprawcy poparty konkretnymi przykładami zbrodni. Dużo konkretnych informacji, w takiej ilości by nie przytłaczały za bardzo odbiorcy "patrzącego" w oczy wymienionym mordercom.

Dobrze napisany reportaż kryminalny. Bardzo podoba mi sie układ książki i podział na rozdziały. Pokazany sposób złapania sprawcy poparty konkretnymi przykładami zbrodni. Dużo konkretnych informacji, w takiej ilości by nie przytłaczały za bardzo odbiorcy "patrzącego" w oczy wymienionym mordercom.

Narracja prowadzona jest tak samo jak na filmach publikowanych na kanale autora, jak również w poprzednim tomie. Książka dla osób, które chciałyby poznać historie od innej strony, z dystansem i lekkim humorem w niestandardowej otoczce. Posiada wiele ciekawostek, znanych i nie znanych i na pewno warto po nią sięgnąć
.

Narracja prowadzona jest tak samo jak na filmach publikowanych na kanale autora, jak również w poprzednim tomie. Książka dla osób, które chciałyby poznać historie od innej strony, z dystansem i lekkim humorem w niestandardowej otoczce. Posiada wiele ciekawostek, znanych i nie znanych i na pewno warto po nią sięgnąć
.

Historia jest prosta, barwna ale za krótka. Uważam, że zmarnowano tu potencjał.
Ogólnie przez fabułę przepływa się szybko i gładko, ale historia wydaje się na siłę "ściśnięta" i skrócona, pomimo że niektóre wątki aż proszą się o rozwinięcie, a inne są nie potrzebne.

Dużo jest zachowań infantylnych, brak bohaterom jakiegoś mocniejszego charakteru i większej indywidualności. Świat pomimo, że barwny jest jakiś rozmyty. Może o to chodziło, biorąc pod uwagę miejsce fabuły ;)

Nawiązanie książki do klasyki Studia Ghibli jest trochę nie na miejscu. Fakt, czytając ją ma się wrażenie że ogląda się anime, ale na poziomie baśni dla starszego dziecka. Nie ma co porównywać jej do kinematografii tak rozbudowanej i wielowymiarowej co dzieła Ghibli. Może to właśnie tego książce brakuje.

Język bardzo prosty, z krótkimi dialogami. Mam wrażenie, że zaniedbano tłumaczenie i olano porządna korektę. Okładka bardzo ładna.

Książka skierowana do młodszego czytelnika.

Historia jest prosta, barwna ale za krótka. Uważam, że zmarnowano tu potencjał.
Ogólnie przez fabułę przepływa się szybko i gładko, ale historia wydaje się na siłę "ściśnięta" i skrócona, pomimo że niektóre wątki aż proszą się o rozwinięcie, a inne są nie potrzebne.

Dużo jest zachowań infantylnych, brak bohaterom jakiegoś mocniejszego charakteru i większej...

Książka bardziej naukowa niż popularna, ale miło jest czasami wytężyć umysł by zobaczyć temat z uniwersyteckiej perspektywy.
Na pewno zaspokoiła moją ciekawość i rozjaśniła kilka nie jasnych dla mnie kwestii. Pokazała jak wyglądała historia daktyloskopii, jakie przeciwności napotyka i ile zmian dana dziedzina przeszła w międzyczasie.
Podoba mi się, że wtrącone są sprawy kryminalne jako punkt wyjścia do omawianych kwestii, ale osobiście czuję że można by rozbudować bardziej temat.
Raczej nie jest dla "laików'. Zostaliby wrzuceni na głęboką wodę, szczególnie że autor zdecydowanie kieruje ją do
odbiorcy, który ma podstawową wiedzę na temat.
W kwestii wizualnej, ciekawa okładka która przyciąga oko. Minus czarno białe, czasami mało przez to czytelne ilustracje w jej wnętrzu.

Książka bardziej naukowa niż popularna, ale miło jest czasami wytężyć umysł by zobaczyć temat z uniwersyteckiej perspektywy.
Na pewno zaspokoiła moją ciekawość i rozjaśniła kilka nie jasnych dla mnie kwestii. Pokazała jak wyglądała historia daktyloskopii, jakie przeciwności napotyka i ile zmian dana dziedzina przeszła w międzyczasie.
Podoba mi się, że wtrącone są sprawy...

Samotność, niczym powolna śmierć duszy.

Samotność pod różnymi kątami. Samotność Hatsu, samotność Ninagawy i samotność Orichan.

Samotność z wyboru, bądź też z braku umiejętności bądź chęci dopasowania się do reszty. Gdzie rzeczywistość staje się zamglonym obrazem w tle, który nas nie dotyczy. Gdzie ciało samo egzystuje, bez namacalności rzeczywistości. Gdzie świat zewnętrzny jest bardziej odległy niż mogłoby się wydawać .

Mam wrażenie, że bohaterka zamknęła się w swojej samotności na własną decyzję. Bojąc się opuścić gardy pokazując swoje emocje. Tak jakby wierząc, że będąc sobą i nie nakładając maski zostanie się odizolowanym. Woli rzucać przykrymi słowami do osób będących po jej stronie, niż szczerze wyrazić swoich emocji przy tym łaknąć ich atencji.
Nieświadomie, chcąc zapełnić pustkę stawia jeszcze większy mów między sobą a światem, zachowując się jak zranione zwierzę. Chyba każdy z nas choć raz przeżył taka chwilę. Każdy z nas zasnął jakiejś samotności.

Autorka pokazuje, jak samotność może wezbrać w duszy zupełnie inne mniej lub bardziej pozytywne odczucia i wiążące się z tym gorąco świadomości przekraczania jakiejś linii.
Doskonale pokazuje także, jak nastolatkowie w liceum przechodzą najważniejszy czas, gdzie dopiero uczą się o sobie, poznają siebie samych a natura ciągnie ich w naturalny sposób zainteresowania własnym ciałem. Gdzie ciało ogarnia napięcie przez za duża ilość bodźców, z którymi trzeba sobie radzić. Gdzie trzeba nauczyć się poznawać siebie.
Nie brakuje tu odczucia że dzieje się to w Japonii. Pokazuje inny ostracyzm typowy dla azjatyckich szkół. A także inny stopień relacji międzyludzkich. Ten dystans do siebie i do świata, a nawet własnej rodziny.

Po przeczytaniu tkwią mi w głowie dwa pytania. Czym dokładnie jest samotność? Czy Ci co zakładają maski pod publikę nie są bardziej samotni, niż wykluczone jednostki?

Samotność, niczym powolna śmierć duszy.

Samotność pod różnymi kątami. Samotność Hatsu, samotność Ninagawy i samotność Orichan.

Samotność z wyboru, bądź też z braku umiejętności bądź chęci dopasowania się do reszty. Gdzie rzeczywistość staje się zamglonym obrazem w tle, który nas nie dotyczy. Gdzie ciało samo egzystuje, bez namacalności rzeczywistości. Gdzie świat...

Sięgnęłam po książkę ze względu na piękną okładkę, jak również z chęci sięgnięcia po coś innego niż dotychczas czytałam. Jestem pozytywnie zaskoczona! Do tego stopnia że książkę zjadłam w dwa wieczory.

Zbilansowana ilość intryg i ciekawie poprowadzone wątki polityczne jak w dobrym serialu kostiumowym.
Romans jako delikatne tło dla całości, ale bez którego nie byłoby rozwoju głównego bohatera.

Ciekawie wykreowane postacie.
Odrzucony przez rodzinę i kochanka młodzieniec który pomimo swej woli zostaje wyrzucony w wir manipulacji. Który nie chce stać się całkowicie posłuszną marionetka, mając na uwadze przede wszystkim dobro swego kraju, ale także wymagania "protektorów", które przekuwa w swoją wizję. Dostosowując się do sytuacji, sam zaczyna snuć intrygi i przybiera nową skórę na arenie politycznej. Podoba mi się także, że ma wiele młodzieńczych cech które nieraz mu uprzykrzają życie. Ta buta i chłód w kontraście do nieśmiałości i delikatności. Do tego wyczulenie na otaczającą go rzeczywistość i jej przeinaczanie.
Czy Imperator, mężczyzna który nie znosi sprzeciwu, który chce "brać i posiadać, nie dając nic w zamian". Szorstki w obyciu żołnierz który nie rozumie swoich emocji. Zirytowany faktem nieposłuszeństwa marionetki, aczkolwiek totalnie zafascynowany obrotem spraw i pojawieniem się "przeszkód".

Autorka pisze płynnym i barwnym językiem. Człowiek szybko wpada w klimat jakby był naocznym obserwatorem dziejów kraju. Trochę przypomina mi to vibe light nowelek.
Owszem ma minusy, na przykład brak pewnych wyjaśnień. Ale nie przeszkodziło mi to cieszyć się lekturą jak i z niecierpliwością czekać na kolejną część.

Sięgnęłam po książkę ze względu na piękną okładkę, jak również z chęci sięgnięcia po coś innego niż dotychczas czytałam. Jestem pozytywnie zaskoczona! Do tego stopnia że książkę zjadłam w dwa wieczory.

Zbilansowana ilość intryg i ciekawie poprowadzone wątki polityczne jak w dobrym serialu kostiumowym.
Romans jako delikatne tło dla całości, ale bez którego nie byłoby...

Specyficzna forma książki, coś jak przewodnik z wywiadami z freelancer'ami, połączony z przepisami i zdjęciami. Książka kojarzy mi się z blogami sprzed kilku lat.
Nie wyczułam też zaciętości reporterskiej, choć trzeba przyznać że książka jest autentyczna, bo patrzymy przez pryzmat zainteresowań autorki. Brak w niej głębszych refleksji, bardziej jest to zbiór informacji i ciekawostek. Na szczęście wywiady pokazały tą realną japońska stronę Tokyo i podejście ichniejszych artystów do życia w Japonii i wielkim mieście.
Brakło mi większej ilości informacji stricte o modzie, kupując ta książkę w '19 oczekiwałam czegoś innego.
Na plus: wydanie estetyczne i przejrzyste, świetna okładka przyciągająca oko. Dużo artystycznych, ciekawych i dobrze wykonanych fotografii.

Specyficzna forma książki, coś jak przewodnik z wywiadami z freelancer'ami, połączony z przepisami i zdjęciami. Książka kojarzy mi się z blogami sprzed kilku lat.
Nie wyczułam też zaciętości reporterskiej, choć trzeba przyznać że książka jest autentyczna, bo patrzymy przez pryzmat zainteresowań autorki. Brak w niej głębszych refleksji, bardziej jest to zbiór informacji i...