Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Biuro do spraw tajemnych” zabiera nas w klimatyczną podróż do Paryża w latach 30 XIX wieku.
Thriller historyczny, pozwala zagłębić się zarówno w świat francuskiego blichtru, jak i mrocznych, osnutych mgłą rozkładu, ciemnych zaułków. Wszystko za sprawą inspektora o dość osobliwych zdolnościach i ciekawym charakterze. Dzięki niemu powieść porywa w prawdziwie angażujący wir wydarzeń, serwuje kilka zaskakujących zwrotów akcji i wiele naprawdę nieoczywistych wydarzeń. Mężczyzna ma za zadanie tropić przestępców oraz rozwiązywać zagadki, które w ówczesnej rzeczywistości zdają się mnożyć na potęgę. Bohater jednak nie zamierza się poddawać, może nawet uda mu się schwytać w sidła czytelnika?
Ta książka okazała się dla mnie nieodkładana! Gdy sięgnęłam po lekturę, niemal od razu zatraciłam się w jej angażującej fabule oraz bohaterze, którego przyznaję, obdarzyłam sporą dozą sympatii. Może to za sprawą jego zdolności, inteligencji, a może niebanalnego charakterku, którym obdarzył go autor. Jestem pewna, że sami chcielibyście go poznać.
Eric Fouassier przedstawił się jako pisarz z darem do tworzenia wyjątkowej atmosfery. W tej książce czuć nastój dziewiętnastowiecznego Paryża; można przyjrzeć się jego zakamarkom by odkryć tam wiele smaczków, ciekawostek, historycznych faktów.
Barwne opisy, ciekawe dialogi, nietuzinkowe postacie oraz bardzo angażujące fragmenty to tylko nieliczne z zalet powieści.
Jestem przekonana, że warto poświęcić czas i zapukać do drzwi „Biura spraw tajemnych”. Może bowiem okazać się, że znajdziemy tam nie do końca to czego się spodziewaliśmy. Przestępczość, której zalążki tlą się w kwitnącym ezoteryzmie, do tego mieszanka strachu, szczypta postępującej nauki, bogactwo chemii i medycyny u progu dawnych czasów to połączenie, któremu po prostu nie sposób się oprzeć. Gorąca zachęcam do lektury!

„Biuro do spraw tajemnych” zabiera nas w klimatyczną podróż do Paryża w latach 30 XIX wieku.
Thriller historyczny, pozwala zagłębić się zarówno w świat francuskiego blichtru, jak i mrocznych, osnutych mgłą rozkładu, ciemnych zaułków. Wszystko za sprawą inspektora o dość osobliwych zdolnośc...

Rozwiń

Zwiń

Dzięki nowym, pięknym wydaniom ulubionej sagii miałam okazję po raz kolejny sięgnąć po „Księżyc w nowiu”. Czy po latach ta historia nadal podoba mi się tak samo mocno?
I to jak! Nie da się oprzeć zawirowanym losom, w których splątują się ścieżki wampira, wilkołaka i człowieka. To ogromna frajda móc spotkać się z bohaterami, których dobrze znamy; których darzymy sympatią i im kibicujemy. Nawet gdy wiemy jak potoczą się kluczowe wydarzenia, nie odbiera to czytelnikowi przyjemności z czytania. A co dopiero, gdy po serię sięga się po raz pierwszy!
Książka opowiadająca o trudnej miłości i przyjaźni Edwarda, Belli i Jacoba jest porywająca. Fascynuje zarówno tych, którzy kiedyś już zetknęli się z postaciami na ekranie telewizora lub na kartach papieru, jak i zachwycać może osoby, które jakimś cudem historii tej jeszcze nie znają. Wszystko dlatego, że pojawiają się w niej fragmenty pełne napięcia, grozy, niepewności, niebezpieczeństw, a także te okraszone szczyptą uroku i słodyczy.
Już sięgając po raz pierwszy po „Księżyc w nowiu” a wcześniej „Zmierzch” ujęła mnie nie tylko fabuła, ale także lekki i przyjemny styl autorki. Nadal uważam, że Stephanie Meyer wykazała się zdolnością do stworzenia lektury, którą czyta się nadzwyczaj sprawnie. Strony pochłania się w zawrotnym tempie, nie narzekając na nudę. Angażując się, czując, przeżywając wszystkie wydarzenia razem z bohaterami.
Czekam, bardzo czekam na kolejną zachwycająco wydaną część serii do kolekcji.

Dzięki nowym, pięknym wydaniom ulubionej sagii miałam okazję po raz kolejny sięgnąć po „Księżyc w nowiu”. Czy po latach ta historia nadal podoba mi się tak samo mocno?
I to jak! Nie da się oprzeć zawirowanym losom, w których splątują się ścieżki wampira, wilkołaka i człowieka. To ogromna ...

Rozwiń

Zwiń

„Lalka” Bolesława Prusa, to powieść, którą poznałam i pokochałam już w latach szkolnych. Teraz, po czasie, czytając po raz drugi te wrażenie są jeszcze bardziej spotęgowane.
Książka wielowymiarowa, pełna wątków, głęboka i urzekająca. Wywołuje wiele emocji, a jej lektura to prawdziwa literacka uczta.
Po pierwsze obraz Warszawy jest niezwykle żywy, plastyczny, tchnie realnością. Bolesław Prus we wspaniały sposób oddaje klimat miasta; jego atmosferę, realia, unikatowość.
Po drugie postacie, w których można znaleźć całą gamę cech. Poznać ich dusze i serca. Niektórych autentycznie pokochać, innych nie polubić. Są barwni, charakterni, zapadają w pamięć. I nawet czytając po latach można w ich osobowościach dostrzegać kolejne wymiary.
Sama fabuła to kalejdoskop wątków. Jednym z najistotniejszych zdaje się być miłość Wokulskiego do Izabeli Łęckiej. Ta niespełniona, skazana na straty miłość nie pozostawia czytelnika obojętnym. Z drżącym sercem śledzić można losy bohaterów, kibicować im, współczuć lub… zupełnie dziwić się ich zachowaniom.
Bolesław Prus zdecydowanie udowodnił swój kunszt. A ta powieść wzorowo dowodzi jego talentu.
Myślę, że „Lalka” to książka, do której wspaniale się wraca. Napewno kiedyś przeczytam ją po raz trzeci.

„Lalka” Bolesława Prusa, to powieść, którą poznałam i pokochałam już w latach szkolnych. Teraz, po czasie, czytając po raz drugi te wrażenie są jeszcze bardziej spotęgowane.
Książka wielowymiarowa, pełna wątków, głęboka i urzekająca. Wywołuje wiele emocji, a jej lektura to prawdziwa litera...

Rozwiń

Zwiń

„Strychnica” to zdecydowanie tytuł, który zalicza się do powieści o wyjątkowej atmosferze.
Marek Zychla otwiera przed nami drzwi do zabytkowej placówki opiekuńczej położonej w malowniczej Irlandii. Zaprasza nas na przechadzkę, po budynku, który wydaj się zagadkowy; skrywający jakieś tajemnice. Także opiekunowie i rezydenci już od progu witają nas z dozą orginalności oraz poczuciem, że tuż za rogiem dzieje się coś dziwnego. Niepowtarzalnego i nie do końca rzeczywistego.
Szybko odkrywamy, że „Strychnica” to coś więcej. To miejsce przesiąknięte magią, mitami, nocnymi strachami oraz śmiercią. To kawałek ziemi spowity mroczną aurą historycznej zawieruchy, która ma iście krwawe korzenie. To także baśniowa przygoda z pogranicza koszmaru.
Autor w niebywale plastyczny sposób przedstawia nam realia, życiorysy bohaterów oraz same wydarzenia. Wiele uwagi poświęca opisom, która precyzyjnie pozwalają wyobrazić sobie wszystkie okoliczności.
Fabułę okrasza sporą porcją fantastyki. Momentami historia mocno zwalnia, by po chwili zaskoczyć czytelnika nowym wątkiem, ciekawostką czy nawet głębokim i ujmującym fragmentem. Bo warto wiedzieć, że obok prawdziwie baśniowego nastroju, znaleźć można w tej lekturze sporo mądrości. Szczególnie jeśli chodzi o postrzeganie osób niepełnosprawnych, straumatyzowanych, a także dźwigających wielki bagaż doświadczeń i emocji.
Nie do końca można skategoryzować tę książkę jako horror. Warto wiedzieć, że sporo w niej irlandzkich wierzeń, magii i czarów. Sam pomysł i poprowadzenie wątków przez autora zasługują na uznanie. Przyznam, że udało mi się wgryźć w ten spory kawałek literatury i bardzo mi to smakowało. Z zaciekawieniem śledziłam bieg lektury - myślę, że Wy też powinniście się na niego skusić

„Strychnica” to zdecydowanie tytuł, który zalicza się do powieści o wyjątkowej atmosferze.
Marek Zychla otwiera przed nami drzwi do zabytkowej placówki opiekuńczej położonej w malowniczej Irlandii. Zaprasza nas na przechadzkę, po budynku, który wydaj się zagadkowy; skrywający jakieś tajemn...

Rozwiń

Zwiń

„Szept mroku” Joanny Świątkowskiej to romans mafijny. Lektur o takiej tematyce w mojej biblioteczce znajdziecie zaledwie garstkę. Czasem jednak to dla mnie idealna odskocznia i powiew świeżości, sięgam po niego gdy potrzebuję czegoś nowego.
Poznajemy tu historię Faith, która zdecydowała się na najodważniejszy krok w swoim życiu. Uciekając sprzed ołtarza, nieoczekiwanie wywołuje lawinę zdarzeń rozpoczynających nowy rozdział. Zmiana pracy, przystojny szef, trudne decyzje, zaskakujące tajemnice i echa przeszłości pukają do drzwi kobiety. Na jej drodze pojawiają się jednak nie lada przeciwności, wyzwania, a także niebezpieczeństwa. Zdecydowanie przy takiej lekturze trzeba nastawić się na wiele wrażeń.
Nawet nie spodziewałam się, że obok miłosnego mirażu bohaterów otrzymam tak ciekawie skonstruowaną intrygę. To element powieści, który zaskoczył mnie bardzo pozytywnie. Z zachłannością czytałam by odkryć wszystkie wątki pozwalające odkryć historię wraz z jej tajemnicami do końca.
Musicie wiedzieć, że nie od razu spodobała mi się ta lektura, początek wydał mi się nieco toporny - rozwleczony, za długo oscylujący wokół jednego tematu, ocierający się o liczne powtórzenie.
Książka liczy jednak niemal 600 stron, w pewnym momencie wskakuje na właściwie tory by przykuć uwagę czytelnika. Warto dać jej zatem tę chwilę na rozruch.
Warto dodać, że „Szept mroku” to debiut autorki. Debiut bardzo udany. Za ciekawą fabułą stoją bohaterowie posiadający konkretne cechy. Czasem irytują, czasem pozwalają poczuć iskrę złości, strachu, ekscytacji albo pożądania. Wywołują emocje, a to bardy znam. Mimo kilku fragmentów, w których lektura wydawała mi się przegadana, satysfakcję i napięcie budowała zaskakująca intryga! Wierzę, że kolejne książki autorki przyniosą wiele dobrego.

„Szept mroku” Joanny Świątkowskiej to romans mafijny. Lektur o takiej tematyce w mojej biblioteczce znajdziecie zaledwie garstkę. Czasem jednak to dla mnie idealna odskocznia i powiew świeżości, sięgam po niego gdy potrzebuję czegoś nowego.
Poznajemy tu historię Faith, która zdecydowała si...

Rozwiń

Zwiń

„Biały ptak” to powieść, która na długo pozostanie w moich myślach za sprawą historii, która swój początek ma już podczas II Wojny Światowej.
Julian odkrywa poruszającą przeszłość swojej babci, uratowanej przez pewnego chłopca w terroryzowanej przez nazistów Francji. Losy bohaterów w przeszywający sposób ukazują ich zmagania z trudami życia, ale także dają nadzieję i uczą, że dobro jest wartością, którą należy krzewić bez względu na okoliczności.
R. J. Palacio dzięki tej historii we wspaniały sposób uczy czym jest odwaga oraz poświęcenie. Pokazuje, że nawet w czasach trudnych, gdy wielu ludzi wyrzekało się człowieczeństwa, są osoby, wyciągające pomocną dłoń do tych, którzy tego potrzebują.
„Biały ptak” jest niezwykle smutny, wzruszający, skłaniający do refleksji. Napisany w sposób trafiający do wyobraźni, potrafiący wzbudzić w czytelniku emocje. Tym bardziej, że według opisu, lektura skierowana jest do młodzieży. Zdecydowanie warto by przeczytali ją zarówno młodzi dorośli jak i starsi bo ta historia wybrzmiewa wielkimi wartościami. Mimo tak niebywałych pokładów emocji, lekturą czyta się bardzo dobrze. Autorka sprawiła, że losy bohaterów dotykają czułych strun w naszych sercach, bezsprzecznie pragniemy dowiedzieć się jak potoczą się ich losy. I choć rozdzierają duszę, nie można się od nich oderwać.
Dodatkowym atutem jest niewielki słowniczek, w którym zostały wyjaśnione niektóre zagadnienia związane z II Wojną Światową. Ten element lektury może być szczególnie istotny dla młodzieży sięgającej po ten tytuł. Warto przeczytać, a tym samym odkryć co drzemie w Białym ptaku.

„Biały ptak” to powieść, która na długo pozostanie w moich myślach za sprawą historii, która swój początek ma już podczas II Wojny Światowej.
Julian odkrywa poruszającą przeszłość swojej babci, uratowanej przez pewnego chłopca w terroryzowanej przez nazistów Francji. Losy bohaterów w przes...

Rozwiń

Zwiń