Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zwierzęta w ogrodzie patrzyły to na świnię, to na człowieka, potem znów na świnię i na człowieka, ale nikt już nie mógł się połapać, kto jest kim.

Zwierzęta w ogrodzie patrzyły to na świnię, to na człowieka, potem znów na świnię i na człowieka, ale nikt już nie mógł się połapać, kto jest kim.

Nie wolno się bać, strach zabija duszę. Strach to mała śmierć, a wielkie unicestwienie. Stawię mu czoło. Niech przejdzie po mnie i przeze mnie. A kiedy przejdzie, odwrócę oko swej jaźni na jego drogę. Którędy przeszedł strach, tam nie ma nic. Jestem tylko ja.

Nie wolno się bać, strach zabija duszę. Strach to mała śmierć, a wielkie unicestwienie. Stawię mu czoło. Niech przejdzie po mnie i przeze mnie. A kiedy przejdzie, odwrócę oko swej jaźni na jego drogę. Którędy przeszedł strach, tam nie ma nic. Jestem tylko ja.

Wcale nie chcemy zdobywać kosmosu, chcemy tylko rozszerzyć Ziemię do jego granic. Jedne planety mają być pustynne jak Sahara, inne lodowate jak biegun albo tropikalne jak dżungla brazylijska. Jesteśmy humanitarni i szlachetni, nie chcemy podbijać innych ras, chcemy tylko przekazać im nasze wartości i w zamian przejąć ich dziedzictwo. Mamy się za rycerzy świętego Kontaktu. To drugi fałsz. Nie szukamy nikogo oprócz ludzi. Nie potrzeba nam innych światów. Potrzeba nam luster. Nie wiemy, co począć z innymi światami. Wystarczy ten jeden, a już się nim dławimy.

Wcale nie chcemy zdobywać kosmosu, chcemy tylko rozszerzyć Ziemię do jego granic. Jedne planety mają być pustynne jak Sahara, inne lodowate jak biegun albo tropikalne jak dżungla brazylijska. Jesteśmy humanitarni i szlachetni, nie chcemy podbijać innych ras, chcemy tylko przekazać im nasze wartości i w zamian przejąć ich dziedzictwo. Mamy się za rycerzy świętego Kontaktu. To dr...

Bogactwo to narzędzie wolności, ale pogoń za nim to droga do niewolnictwa.

Bogactwo to narzędzie wolności, ale pogoń za nim to droga do niewolnictwa.

Umysł rozkazuje ciału i ono jest posłuszne. Umysł rozkazuje sobie samemu i natrafia na opór.

Umysł rozkazuje ciału i ono jest posłuszne. Umysł rozkazuje sobie samemu i natrafia na opór.

Głęboko w ludzkiej podświadomości tkwi przemożna potrzeba logicznego, mającego sens wszechświata. Ale rzeczywisty wszechświat jest zawsze o krok poza logiką".

Głęboko w ludzkiej podświadomości tkwi przemożna potrzeba logicznego, mającego sens wszechświata. Ale rzeczywisty wszechświat jest zawsze o krok poza logiką".

W dzisiejszych czasach każdy jest absolutnie pewien, że nic nigdy nie przytrafi się jemu. Inni umierają, ja żyję. Nie ma konsekwencji. Nie ma odpowiedzialności.

W dzisiejszych czasach każdy jest absolutnie pewien, że nic nigdy nie przytrafi się jemu. Inni umierają, ja żyję. Nie ma konsekwencji. Nie ma odpowiedzialności.

To, że robimy coś od zawsze, nie znaczy, że robimy to dobrze.

To, że robimy coś od zawsze, nie znaczy, że robimy to dobrze.

Ktoś dziś mnie opuścił w ten chmurny dzień słotny... Kto? Nie wiem... Ktoś odszedł i jestem samotny...

Ktoś dziś mnie opuścił w ten chmurny dzień słotny... Kto? Nie wiem... Ktoś odszedł i jestem samotny...

Sądzę, że wtedy świat byłby o wiele lepszy – gdyby tylko było na nim mniej ludzi, którzy myślą wyłącznie o sobie, a więcej ludzi, którzy są różni.

Sądzę, że wtedy świat byłby o wiele lepszy – gdyby tylko było na nim mniej ludzi, którzy myślą wyłącznie o sobie, a więcej ludzi, którzy są różni.

Jest nas miliardy, a to za dużo. Nikt nikogo nie zna. Przychodzą obcy i gwałcą cię. Przychodzą obcy i wycinają ci serce. Przychodzą obcy i zabierają ci krew. Dobry Boże, kim są ci ludzie? Nigdy w życiu nie widziałem ich przedtem.

Jest nas miliardy, a to za dużo. Nikt nikogo nie zna. Przychodzą obcy i gwałcą cię. Przychodzą obcy i wycinają ci serce. Przychodzą obcy i zabierają ci krew. Dobry Boże, kim są ci ludzie? Nigdy w życiu nie widziałem ich przedtem.

- Och, przecież mamy mnóstwo wolnego czasu. - Niby tak. Ale czy mamy czas na myślenie? Jeśli nie pędzimy z prędkością stu mil na godzinę, myśląc wyłącznie o tym, by się nie rozbić, to gramy w jakąś grę albo siedzimy w pokoju otoczeni czterościennym telewizorem, z którym nie można dyskutować. Dlaczego? Bo telewizor jest ,,rzeczywisty". Jest namacalny. Jest wielki. Mówi ci, co masz myśleć. Wywrzaskuje to wniebogłosy. Musi mieć rację. Jest tak przekonujący, że twój umysł nie zdąży pomyśleć ,,co za nonsens!", nim zaakceptuje jego wnioski.

- Och, przecież mamy mnóstwo wolnego czasu. - Niby tak. Ale czy mamy czas na myślenie? Jeśli nie pędzimy z prędkością stu mil na godzinę, myśląc wyłącznie o tym, by się nie rozbić, to gramy w jakąś grę albo siedzimy w pokoju otoczeni czterościennym telewizorem, z którym nie można dyskutować. Dlaczego? Bo telewizor jest ,,rzeczywisty". Jest namacalny. Jest wielki. Mówi ci, co ma...

Kiedy byłem chłopcem, umarł mi dziadek. Był rzeźbiarzem. Był również bardzo dobrym człowiekiem, który miał w sobie ogromnie dużo miłości do ludzi i przyczynił się do budowy nowych domów w miejsce starych ruder w naszym mieście. Zawsze robił dla nas zabawki i w ciągu swego życia wykonał milion różnych rzeczy - jego ręce zawsze były czymś zajęte. A kiedy umarł, nagle uświadomiłem sobie, że nie płaczę po nim, lecz po rzeczach, które robił. Płakałem, ponieważ nie będzie ich robił nigdy więcej, nigdy nie wyrzeźbi nowego kawałka drzewa, nie pomoże nam hodować gołębi na podwórku, nie zagra na skrzypcach ani nie będzie nam opowiadał żarcików. Był częścią nas, a kiedy umarł, wszystkie jego czynności zamarły i nie było nikogo, kto by je mógł wykonywać dokładnie w ten sam sposób co on. On był indywidualnością. Był ważnym człowiekiem. Nigdy nie zapomniałem o jego śmierci. Często myślę, jak cudowne rzeźby się nie narodziły dlatego, że on umarł. Ileż dowcipu braknie światu i ile gołębi pocztowych nie tkniętych jego rękami. On kształtował świat. Pracował dla świata. Świat został pozbawiony dziesięciu milionów subtelnych czynności tej samej nocy, kiedy jego zabrakło.

Kiedy byłem chłopcem, umarł mi dziadek. Był rzeźbiarzem. Był również bardzo dobrym człowiekiem, który miał w sobie ogromnie dużo miłości do ludzi i przyczynił się do budowy nowych domów w miejsce starych ruder w naszym mieście. Zawsze robił dla nas zabawki i w ciągu swego życia wykonał milion różnych rzeczy - jego ręce zawsze były czymś zajęte. A kiedy umarł, nagle uświadomiłem...

Spośród miliardów stworzeń żyjących na Ziemi tylko człowiek zastanawia się nad swoim istnieniem. Pytania o jego sens prowadzą do cierpienia, bo - w przeciwieństwie do owadów - jest on niezdolny do pogodzenia się z tym, że jedynym celem życia jest życie samo w sobie.

Spośród miliardów stworzeń żyjących na Ziemi tylko człowiek zastanawia się nad swoim istnieniem. Pytania o jego sens prowadzą do cierpienia, bo - w przeciwieństwie do owadów - jest on niezdolny do pogodzenia się z tym, że jedynym celem życia jest życie samo w sobie.