Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnio często trafiam na komedie sensacyjne, fajny gatunek, który pomaga odpocząć od ciężkości masakrycznych scen i przeraźliwej akcji tego gatunku. Komedie, czyta się przyjemnie, szybko i bez nadrywania ludzkich uczuć. Autor ten ma dobre wyczucie humoru i podoba mi się jego żart, w którym się odnajduję. Czytając tę książkę z obserwacji mojego męża robiłam z siebie błazna, bo moja mimika ciągle się zmieniała, jakbym brała udział w jakimś niemym przedstawieniu.

Komedia ta jest o złodzieju, który sam dał się okraść. Mikołaj Borzym to złodziej, który przejął zawodową profesję po rodzicach, którzy akurat odsiadują wyrok w zakładzie zamkniętym. Przejął fach i wraz z przemiłą dziewczyną mają zgrany duet. Na ich drodze staje tajemniczy funkcjonariusz służb rządowej agencji, który daje mu propozycję bez wyjścia. Nie ma ochoty, kilka najbliższych lat spędzić przy rodzicach w jednej celi, temu idzie z nim na układ i postanawia przyjąć zlecenie.

Ma okraść pewnego biznesmena i łup zawieść we wcześniej umówione miejsce. Praca na pozór łatwa, ale sam Borzym lubi sobie utrudniać sprawę. Na domiar złego dostaje się w sam środek afery, w której stawką jest nowa technologia mająca zrewolucjonizować przemysł wojenny. Wie jedno: jeśli chce wyjść z tego cało, musi rozegrać wszystko na swoich zasadach. Nawet jeśli ich nie zna…

Wszystko kończy się niespodziewanie i akcja zmienia się drastycznie, kiedy okazuje się, że ktoś okradł samego złodzieja i łup nie może trafić w umówione miejsce. Czy uda mu się znaleźć złodzieja i Mikołaj ocali swój tyłek przed odsiadką?
Warto poznać losy tego szalonego człowieka, by spędzić przy nim wesoło czas.

Ostatnio często trafiam na komedie sensacyjne, fajny gatunek, który pomaga odpocząć od ciężkości masakrycznych scen i przeraźliwej akcji tego gatunku. Komedie, czyta się przyjemnie, szybko i bez nadrywania ludzkich uczuć. Autor ten ma dobre wyczucie humoru i podoba mi się jego żart, w którym się odnajduję. Czytając tę książkę z obserwacji mojego męża robiłam z siebie...

Mam dla Was książkę, która jest z gatunku kryminał, ale z poczuciem humoru i dużym przymrużeniem oka. Książka, która przywoła dobry nastrój i uśmiech na twarzy. Już sama okładka i tytuł wzbudzają apetyt, a opis definitywnie w tym utwierdza. Główna bohaterka to wisienka na torcie, taka kobietka z jajem. Patrząca na siebie z przymrużeniem oka, zamieniając swoje wady w zalety.

Prokurator Sabina Miodek zostaje oddelegowana do małej miejscowości, gdzie zostają znalezione zwłoki miejscowego księdza. Pomagać jej będzie lekko nieogarnięty kolega z pracy, nieskory do roboty. Jej sprzymierzeńcem okaże się grabarz, z którym będzie próbowała, rozwikłać wielką tajemnicę śmierci księdza.

Sabina dla sprawy z eleganckiej kobietki, będzie musiała się dopasować do sytuacji oraz miejsca, aby zrozumieć i wkupić się w łaski mieszkańców. Przemiana i siła charakteru umożliwi jej odkrycie wielu tajemnic rodzinnych, pozna chciwość, zazdrość, zło, chęć ukrycia wielu sekretów w tym miłość. Wszystko to mogło być motywem zabójstwa.

Nie będzie jej łatwo dojść do prawdy, bo każdy na pozór sprzymierzeniec, za plecami ma pani prokurator dołki pod nią kopie. Czy uda się jej odnaleźć winowajcę, czy sama wpadnie w pułapkę tych intryg?

Książka przyjemna i choć może boków przy niej nie zrywałam, to poprawiała mój humor oraz nastawienie do szarości dnia. Akcja szybka, ciekawa, a główna bohaterka, to kobietka, którą się kocha lub nienawidzi. Jak wiecie z reguły sięgam po cięższe klimaty takie jak sensacja, kryminał, thrillery, ale czasem dobrze jest znaleźć czas na jakąś odskocznię. Jeśli szukacie czegoś lekkiego, gdzie humoru jest w sam raz, to książkę mogę Wam polecić.

Mam dla Was książkę, która jest z gatunku kryminał, ale z poczuciem humoru i dużym przymrużeniem oka. Książka, która przywoła dobry nastrój i uśmiech na twarzy. Już sama okładka i tytuł wzbudzają apetyt, a opis definitywnie w tym utwierdza. Główna bohaterka to wisienka na torcie, taka kobietka z jajem. Patrząca na siebie z przymrużeniem oka, zamieniając swoje wady w...

Mam dla Was książkę, przy której można boki zrywać i zapomnieć o otaczającej porażce codziennych niepowodzeń. Ale się przy niej uśmiałam... Spędziłam przy niej fajnie czas, poprawiła moje samopoczucie i z bananem na twarzy, przemierzałam mój dzień. Temu zakończenie, które obwieściło koniec pierwszej części, bardzo mnie ucieszyło. Rzadko czytam komedie i do tego fantasty, ale jak się już za jakąś zabieram, to wybieram wisienki na torcie.

Tę opowieść odczułam trochę jak bajkę dla dorosłych, które śmieszą i pokazują realizm wymyślonych sytuacji w świecie ludzi pechowych.

Znam kilku ludzi naprawdę pechowych, ale ten bohater przebił ich wszystkich. Jego pech nie odstępował go od dnia narodzin. Mimo tylu nie szczęść Brunon jest człowiekiem niezmiernie pozytywnie nastawionym do życia i chętny nowych przygód. Nie boi się wyzwań, choć najczęściej opiera się na pomocy innych, nie zawsze tego świadomych współziomków.

Brunon pisze swoją opowieść w formie pamiętnika, czyli czytamy tę książkę w pierwszej osobie, co zbliża jeszcze bardziej do niego i jego wrodzonej głupoty. Szybko zyskuje moją sympatię i chętnie przemierzałam z nim szlaki, jakimi podążał i zaliczałam z nim mnóstwo wpadek. Wraz z nim brałam udział w walce ze strasznymi potworami, gdzie potężna magia potrafiła zdziałać cuda.

Wśród swoich wielkich nieszczęść i pechowych sytuacji spotkał potężne bóstwo, które obdarowało go darem szczęścia. To chyba największy dar, jaki ktokolwiek mógłby otrzymać, by mieć w życiu prawie wszystko. No tak, ale jaki rezultat daje połączenie szczęścia z klątwą największego pechowca? No właśnie... temu dalej jest zabawnie i niezmiernie ciekawie. Super połączenie, przy którym nie sposób się nudzić.

Fajna książka, która ma w sobie barwne i nietuzinkowe postacie, dialogi pełne humoru, szybka akcja, a nieprzewidywalne jej zwroty, dają tej książce potencjał na super serię. Czekam na dalszy jej ciąg, a was zachęcam do jej poznania. Warto też zaznaczyć, że książka jest ślicznie wydana w białą twardą oprawę i ślicznie się prezentuję na mojej biblioteczce. Mimo że u mnie w domku przeczytało ją już kilka osób, książka ciągle wygląda jak nowa, prosto z księgarni.

Mam dla Was książkę, przy której można boki zrywać i zapomnieć o otaczającej porażce codziennych niepowodzeń. Ale się przy niej uśmiałam... Spędziłam przy niej fajnie czas, poprawiła moje samopoczucie i z bananem na twarzy, przemierzałam mój dzień. Temu zakończenie, które obwieściło koniec pierwszej części, bardzo mnie ucieszyło. Rzadko czytam komedie i do tego fantasty,...

Ale ja się uśmiałam przy tej książce... Gdy tylko po nią sięgałam, poprawiała mi humor. Główny bohater jest niesamowicie zabawny w swojej nieporadności, a jego rodzina super do jego wybryków pasuje. Tak żałuję, że pierwszej części nie czytałam, ale oczywiście jeszcze nic straconego.


Głównymi bohaterami to Misiek oraz jego szwagier. Razem tworzą zgrany duet wiecznych pomyłek i niedomówień. Zmieniają delikatny kryminał w super komedię kryminalną, od której się nie idzie oderwać.

W tej części jadą wspólnie na narty. Szwagier wygrywa wycieczkę w konkursie radiowym ferie w Dolomitach z kursem nauki jazdy na nartach dla czterech osób. Wybierają się całą rodziną, jedzie z nim siostra z mężem i ich syn, towarzyszy im również reporter radiowy, który relacjonuje całą wyprawę na żywo w radiu.

Aby było wesoło, a zarazem lekko tajemniczo, w okolicy gdzie przebywają pojawia się osobnik łudząco przypominający szwagra. By kłopotów było więcej nieporadny szwagier znika, a włoska policja ogłosi spektakularny sukces: oto zatrzymany zostaje poszukiwany od piętnastu lat szef liguryjskiej mafii… pokazując szwagra. Teraz jest zagwostka dla rodziny, kogo zatrzymali... czy szwagier został schwytany, czy ten łudząco podobny. Misiek ruszy do akcji rozwiązania zagadki i będzie pełno śmiesznych zdarzeń.

Świetna książka z super poczuciem humoru. Przygody niesamowicie przemiłego szwagra, który w swej nieporadności jest człowiekiem miłym, zabawnym, ciepłym i interesującym człowiekiem. Przy tej książce mimika mojej twarzy mówiła wszystko, ale nie sposób było się pochamować. Super książką, polecam.

Ale ja się uśmiałam przy tej książce... Gdy tylko po nią sięgałam, poprawiała mi humor. Główny bohater jest niesamowicie zabawny w swojej nieporadności, a jego rodzina super do jego wybryków pasuje. Tak żałuję, że pierwszej części nie czytałam, ale oczywiście jeszcze nic straconego.


Głównymi bohaterami to Misiek oraz jego szwagier. Razem tworzą zgrany duet wiecznych...