Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jo Dunkley to nie tylko znakomita profesor astrofizyki, zdobywająca nagrody za swoją aktywną pracę w dziedzinie kosmologii. To także wspaniała pisarka. Lekkość jej pióra zadziwia, jeśli weźmiemy pod uwagę to, że zgłębiamy przecież wiedzę popularnonaukową, a jednak mamy wrażenie czytania wdzięcznej literatury pięknej.

W jej opowieści nie brak licznych porównań wyrabiających poczucie skali kosmosu czy bardzo prostych opisów oswajających z trudnymi tematami astrofizycznymi. Wszystko opatrzone jest prostymi schematami trafiającymi do wyobraźni czytelnika.

Dunkley zgrabnie przechodzi od mniejszych obiektów w kosmosie, jak planety, księżyce, układy gwiezdne, zbiorowiska gwiazd w postaci galaktyk, do olbrzymich skupisk gwiazd, które są najprawdopodobniej największymi obiektami we Wszechświecie. Opowiada o gwiazdach, ich narodzinach, życiu i śmierci. Absolutnie fenomenalnie rozkłada na czynniki pierwsze ciemną materię i energię. Świetnie opisuje, w jaki sposób kosmos zmienia się w czasie, rozszerza się, a w pewnej chwili w przeszłości miał prawdopodobnie jakiś rodzaj początku, który nazywamy Wielkim Wybuchem. Ciekawie opowiada o symulacjach komputerowych, które starają się odtworzyć prawdopodobny przebieg ewolucji Wszechświata.

Dunkley rozbudza wyobraźnię i rozpala myślenie abstrakcyjne. Jest świadoma tego, że żyjemy w erze ogromnych możliwości technicznych, możemy więc mieć nadzieję, że jeszcze za naszego życia dokona się istotny postęp na drodze do rozwiązania wielu spośród zagadek astronomii. Może też uda nam się odkryć coś zupełnie nieoczekiwanego, co zmieni dzieje astronomii. Wszystko to jest w naszym zasięgu!

Wspaniałe było właśnie tą książką zakończyć Kosmiczny Lipiec 2023. Będę ją polecać wszystkim rozpoczynającym przygodę z kosmosem oraz tym, którzy głodni są wiedzy i samorozwoju. Po takie książki warto sięgać!

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Jo Dunkley to nie tylko znakomita profesor astrofizyki, zdobywająca nagrody za swoją aktywną pracę w dziedzinie kosmologii. To także wspaniała pisarka. Lekkość jej pióra zadziwia, jeśli weźmiemy pod uwagę to, że zgłębiamy przecież wiedzę popularnonaukową, a jednak mamy wrażenie czytania wd...

Rozwiń Zwiń

Mario Livio, astrofizyk i popularyzator nauki, podjął się napisania biografii Galileusza, ponieważ twórca nowożytnej astronomii i astrofizyki od zawsze go fascynował. Ponadto Galileusz jest symbolem walki o intelektualną wolność. Zadziwiające jest to, że jest to temat po 400 latach nadal mocno aktualny.

Autor od samego początku pisze schludnie i rzetelnie. Książka ta nie jest zbyt długa i na szczęście pozbawiona nadmiaru często zbędnych szczegółów. Napisana przystępnie jest publikacją... poprawną. Dla mnie zabrakło czynnika zapewniającego rozbudzenie ciekawości i całkowite wciągnięcie w świat tego fascynującego człowieka. Było akuratnie, bez polotu i... nudno. Livio wyczerpująco zawarł wiedzę i informacje nt. życia i pracy Galileusza, ale podał ją w mało atrakcyjnej formie przekazu.

Pragnę jednak zaznaczyć, że ogromne wrażenie wywarł na mnie sam proces Galileusza. Byłam w stanie sobie wyobrazić, jak ogromny ból musiał czuć ten uczony, kiedy klęczał i z pokorą wyrzekał się teorii heliocentrycznej. Jego historia to znakomity przykład uzmysłowienia sobie znaczenia wolności myśli. Jednocześnie mimowolnie nasunęła mi się myśl porównawcza, że chrześcijaństwo z inkwizycją na czele to rodzaj władzy totalitarnej kontrolującej ówczesną wolność słowa, myśli, rządzącą społeczeństwem.
Oburzającym jest fakt, że dopiero papież Jan Paweł II w latach 90.otwarcie przyznał się w imieniu Kościoła do popełnianych błędów przez tę instytucję. A w 2014 papież Franciszek wydał w Papieskiej Akademii Nauk oświadczenie akceptujące Wielki Wybuch oraz ewolucję. Niestety, mimo oficjalnego stanowiska Kościoła, nadal borykamy się z dużą częścią społeczeństwa wierzącą w kreacjonizm czyli "inteligentny projekt", kiedy ewolucja jest już dawno potwierdzonym faktem. Podobnie jest z wiekiem Wszechświata, obecnie znanym z marginesem błędu mniejszym niż 10%. Mimo to, aż 38% Amerykanów jeszcze w 2017 roku wierzyło, że "Bóg stworzył ludzi w ich obecnej formie i w jednej chwili w ciągu ostatnich 10 tysięcy lat".

Tocząca się debata nt. zmian klimatu jest jeszcze gorsza. Aby uniknąć nieodwracalnych konsekwencji konieczna jest niezwłoczna reakcja, ale dzisiaj zaprzecza się zmianom klimatu. Związane jest to głównie z motywacjami politycznymi, finansowymi i religijnymi.
Z historii Galileusza płynie niebywale ważne przesłanie. I chociażby dlatego warto po tę książkę sięgnąć.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Mario Livio, astrofizyk i popularyzator nauki, podjął się napisania biografii Galileusza, ponieważ twórca nowożytnej astronomii i astrofizyki od zawsze go fascynował. Ponadto Galileusz jest symbolem walki o intelektualną wolność. Zadziwiające jest to, że jest to temat po 400 latach nadal m...

Rozwiń Zwiń

Jakiś czas temu trafiłam na "Historię naturalną syren" dzięki Kasi z @literatura_osobliwej
Okazuje się jednak, że są i inne historie naturalne w tej serii! Jestem łakoma na piękno, dlatego też zaopatrzyłam się w "Historię naturalną magii" oraz "Historię naturalną wróżek".

To, co te publikacje wyróżnia, to przepiękne, zjawiskowe, fantastyczne ilustracje Jessiki Roux. Jestem nimi zachwycona i oczarowana. Mogłabym je podziwiać godzinami (na kolejnych zdjęciach kilka przykładowych stron).

Dużym plusem jest także to, że w teksty - fikcyjne - autorzy zgrabnie wplatają kwestie edukacyjne - historię (w przypadku magii) oraz ekologię i potrzebę ochrony siedlisk przyrodniczych (wróżki).
Książki te w piękny sposób zaszczepiają w młodym człowieku bakcyla do pogłębiania swojej wiedzy, zadawania pytań i szukania na nie odpowiedzi.

Początek każdej książki z serii jest taki sam: ktoś odnalazł ukryte na dnie skrzyni zapomniane notatki wraz z listem w archiwum jakiegoś Muzeum. Pozostała treść jest już zupełnie inna.
W świat wróżek wprowadzi nas profesor Elsie Arbour. Odkryje przed nami ich anatomię, opisze skrzydła i cykl życia (zbliżony do owadów), mimikrę oraz siedliska życia. Przedstawi wzajemne zależności wróżek z roślinami, zwierzętami, czyhające na nie zagrożenia. Opowie o ich mowie i tajemnym wróżkowym alfabecie. Książkę wieńczy fantastyczny przewodnik dla poszukiwaczy wróżek, a przy okazji eksploracji otaczającego nas świata przyrody.

Nie sposób nie wspomnieć o zachwycającej formie wydania książek serii przez @harperkids_polska
Kunsztowne okładki z płótna z mieniącymi się tłoczonymi złoceniami, których uzupełnieniem są błyszczące brzegi stron. Przywodzi to na myśl XIX-wieczne bogato zdobione grymuary. Wrażenie to potęguje bogactwo realistycznych ilustracji i zamieszczanie ciekawych opisów.

Prawdziwe skarby dla dużych i małych koneserów, pasjonatów, miłośników i obsesjonistów fantastyki.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Jakiś czas temu trafiłam na "Historię naturalną syren" dzięki Kasi z @literatura_osobliwej
Okazuje się jednak, że są i inne historie naturalne w tej serii! Jestem łakoma na piękno, dlatego też zaopatrzyłam się w "Historię naturalną magii" oraz "Historię naturalną w...

Rozwiń Zwiń

Jakiś czas temu trafiłam na "Historię naturalną syren" dzięki Kasi z @literatura_osobliwej
Okazuje się jednak, że są i inne historie naturalne w tej serii! Jestem łakoma na piękno, dlatego też zaopatrzyłam się w "Historię naturalną magii" oraz "Historię naturalną wróżek".

To, co te publikacje wyróżnia, to przepiękne, zjawiskowe, fantastyczne ilustracje Jessiki Roux. Jestem nimi zachwycona i oczarowana. Mogłabym je podziwiać godzinami (na kolejnych zdjęciach kilka przykładowych stron).

Dużym plusem jest także to, że w teksty - fikcyjne - autorzy zgrabnie wplatają kwestie edukacyjne - historię (w przypadku magii) oraz ekologię i potrzebę ochrony siedlisk przyrodniczych (wróżki).
Książki te w piękny sposób zaszczepiają w młodym człowieku bakcyla do pogłębiania swojej wiedzy, zadawania pytań i szukania na nie odpowiedzi.

Początek każdej książki z serii jest taki sam: ktoś odnalazł ukryte na dnie skrzyni zapomniane notatki wraz z listem w archiwum jakiegoś Muzeum. Pozostała treść jest już zupełnie inna.
W "Historii naturalnej magii" podążamy z Sir Conradem Gessnerem przez wszystkie wieki i dowiadujemy się o magii w starożytnym Egipcie, Grecji, Rzymie, na kontynencie afrykańskim, na Bliskim Wschodzie oraz o magii współczesnej. Poznamy jej rodzaje i źródła. Odkryjemy magiczne rośliny, święte drzewa, drewno na różdżki, chowańce, magiczne dni, alfabety i akcesoria.

Nie sposób nie wspomnieć o zachwycającej formie wydania książek serii przez @harperkids_polska
Kunsztowne okładki z płótna z mieniącymi się tłoczonymi złoceniami, których uzupełnieniem są błyszczące brzegi stron. Przywodzi to na myśl XIX-wieczne bogato zdobione grymuary. Wrażenie to potęguje bogactwo realistycznych ilustracji i zamieszczanie ciekawych opisów.

Prawdziwe skarby dla dużych i małych koneserów, pasjonatów, miłośników i obsesjonistów fantastyki.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Jakiś czas temu trafiłam na "Historię naturalną syren" dzięki Kasi z @literatura_osobliwej
Okazuje się jednak, że są i inne historie naturalne w tej serii! Jestem łakoma na piękno, dlatego też zaopatrzyłam się w "Historię naturalną magii" oraz "Historię naturalną w...

Rozwiń Zwiń

Gdybyśmy potrafili zagospodarować energię, jaką Słońce wypromieniowuje w ciągu 1 sekundy, potrzeby energetyczne ludzkości byłyby zaspokojone na najbliższe pół miliarda lat. Tę informację - pomimo swojej zaskakującej wielkości - jesteśmy w stanie sobie zobrazować i przyswoić. Akceptujemy ją.
Ale uwierzcie mi, im dalej w głąb książki, tym robi się dziwniej, bardziej niepojęcie ... Podawane wielkości przytłaczają i przyprawiają o ból głowy. Powiedziałabym nawet - robi się coraz mroczniej i bardziej niepokojąco 🤭
Christophe Galfard niczym Ebener Scrooge wyprawia niczego nieświadomego Czytelnika (takiego jak ja) w podróż do przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Sprawia, że widzimy Wszechświat jak na dłoni. A jego środek znajduje się na naszej planecie - kuli utworzonej z wszystkich przeszłości, które obecnie do nas docierają. Zewnętrzna krawędź tej złożonej z wielu warstw - historycznych epok - kosmicznej cebuli, to granica naszych dostrzegalnych przeszłości.

Struktura naszego Wszechświata, to kontinuum czasu i przestrzeni - czasoprzestrzeń. Jest ona wielka i nie znamy jej kształtu i rozmiaru. Mało tego, Wszechświat schładza się i rozszerza jak bąbel w tempie rosnącym wykładniczo. Wszechświat ma przeszłość. Wszechświat ma początek jakieś 13,8 mld lat temu. Ale było też coś przed powstaniem naszego Wszechświata. To "coś" skrywa się za powierzchnią nieprzepuszczającą światło. Skoro nawet światło nie może przez tę powierzchnię przeniknąć, to my ty.m bardziej

A tak poza przyprawiającymi o ból głowy dywagacjami fizyki teoretycznej nt. wielu Wielkich Wybuchów, teorii Wieloświatów i teorii strun podczas podróży z autorem udało mi się zobaczyć umysłem śmierć naszego słońca, nasz - Wielki Wybuch, dylatacje czasu. Skakałam z elektronami podczas tunelowania kwantowego. Zassała mnie czarna dziura. Narażona byłam na prędkości relatywistyczne. Mknęłam z prędkością światła. Poddana byłam dziwnym efektom wydłużenia czasu. Pokonywałam międzygalaktyczne światy. Brałam udział w zderzeniu się Drogi Mlecznej z Andromedą. Prześlizgnęłam się po powierzchni atomu.
Odkryłam tajemnice elektromagnetycznego oddziaływania na odległość. Widziałam jak bawią się ze sobą materia i światło.
Poznałam koncepcję grawitacji, która nie jest siłą, ale raczej "krajobrazem" pełnym zakrzywień, wzgórz i pochyłości.
Christophe Galfard zaserwował mi takie wakacje, że trudno mi będzie wyrzucić z pamięci pewne obrazy, oddziałujące siły i naprawdę pokręcone - działające na dwóch końcach skali - wielkości Pluncka oraz lata świetlne do potęgi x.
I dobrze! Nie chcę zapominać!

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Gdybyśmy potrafili zagospodarować energię, jaką Słońce wypromieniowuje w ciągu 1 sekundy, potrzeby energetyczne ludzkości byłyby zaspokojone na najbliższe pół miliarda lat. Tę informację - pomimo swojej zaskakującej wielkości - jesteśmy w stanie sobie zobrazować i przyswoić. Akceptujemy ją...

Rozwiń Zwiń

Już od samego początku Wojciech Orliński jest z nami szczery i przestrzega, że o Koperniku posiadamy zaskakująco niewiele informacji. "To o czym on pisze na tych przeszło 400 stronach?" - w pierwszej chwili pomyślałam sobie poirytowana.
Ha! Nie sądziłam, że z tak niewielu skąpych informacji (zwłaszcza z okresu młodości naszego astronoma) Wojciech Orliński wysmaży tak wciągającą i absorbującą rzecz!
Nawet, jeśli coś bywało niejasne, to Orliński z prawdziwie dziennikarskim zacięciem przedstawiał zaskakująco trafne wnioski; Analizował szerokie tło historyczne, przenikliwie dedukował, zmyślnie wiązał fakty i przyjmował rozwiązania najbardziej proste, logiczne i naturalnie nasuwające się. Pokazał nam swój nieprzeciętny zmysł detektywistyczny oraz ogromny intelekt. Rozegrał historię życia Kopernika niczym kultowy Sherlock Holmes. Nie zapomniał przy tym, aby forma przekazu była przyjemna, wdzięczna i wciągająca. Oczarowana pochłaniałam kolejne rozdziały. A kiedy dobrnęłam do ostatniego rozdziału, poczułam smutek, że to już koniec tej wspaniałej przygody...

Z książki dowiemy się, że przewrotu kopernikańskiego nie byłoby, gdyby nie wojna polsko-krzyżacka. Poważnie!
Orliński roztacza przed naszymi oczami arenę rozgrywek wielkiej polityki, koniecznych wojen, spisków, intryg, szpiegostwa i być może romansu. Przy okazji uświadamia, że Kopernik pomimo pięciu wieków nas dzielących - jest zaskakująco nam bliski, na wskroś współczesny. Skromny i wrażliwy, ma swoje plany i marzenia, zobowiązania względem sponsorującego studia wuja, słabości, a przy tym konsekwentnie i z uporem dąży do celu.
Wspaniale też było uświadomić sobie, dlaczego Kopernik jednak jest Polakiem - z wyboru - i co w tamtych czasach go definiowało jako Polaka.

Nie omieszkam dodać, że "Kopernik. Rewolucje" jest przepięknie wydaną publikacją w twardej oprawie, która aż kipi od rycin, map i portretów.
To dobry przykład na to, że historia wcale nie musi być nudna, nużąca i nieatrakcyjna. Właśnie w takiej formie historie zapadają w pamięci i uświadamiają m.in. ówczesne postrzeganie narodowości, rozumowanie ekonomii, praw i zwyczajów. Jedna z lepszych książek historycznych, jakie dane mi było zgłębić!

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Już od samego początku Wojciech Orliński jest z nami szczery i przestrzega, że o Koperniku posiadamy zaskakująco niewiele informacji. "To o czym on pisze na tych przeszło 400 stronach?" - w pierwszej chwili pomyślałam sobie poirytowana.
Ha! Nie sądziłam, że z tak niewielu skąpych...

Rozwiń Zwiń

Uwaga! Poniższa recenzja ze wszech miar jest negatywna. Nie staram się ukryć drażliwych emocji po lekturze tej książki.

***

Zachęcona booktube'owymi gorącymi polecajkami książki "Ludzka przystań" szwedzkiego pisarza J. A. Lindqvist bez namysłu i zdrowego rozsądku (czyli poczytaj opinię, zanim kupisz) niezwłocznie nabyłam książkę z drugiej ręki i jakiś czas temu przeczytałam.
Recenzja nie będzie długa, bo do dzisiaj czuję złość, że dałam się omamić gładką mową.
Nie sądziłam, że przyjdzie mi się tak bardzo, bardzo mocno rozczarować.

Pozycja ta jest horrorem (sic!) i ma trzy kardynalne grzechy główne:
1. Jest wybitnie nudna.
2. Jest monstrualnie przekombinowana.
3. Jest niezwykle frustrująca.

No i cóż, nie urzekł mnie ani klimat szwedzkiej samotnej wyspy gdzieś na Bałtyku, ani dziwaczny motyw przewodni publikacji. Za to rozwlekłość fabularna oraz szarzy i papierowi bohaterowie przyprawiają o ból głowy. Książka bez polotu, pazurów, emocjonalnego wybebeszenia czytelnika. Idealny przykład na to, jak stracić czas na beznadziejną lekturę. Gorąco nie polecam.

Szchlechtesdorf. Zła Wieś. To takie miejsce, gdzie zagina się czas, gdzie pulsuje dziwna energia, gdzie łączy się nowe ze starym.
Przepiękna opowieść, która od pierwszych stron hipnotyzuje, przyciąga, obłapia myśli, pulsuje w skroniach, zostawia wyryty ślad na duszy i sercu

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Uwaga! Poniższa recenzja ze wszech miar jest negatywna. Nie staram się ukryć drażliwych emocji po lekturze tej książki.

***

Zachęcona booktube'owymi gorącymi polecajkami książki "Ludzka przystań" szwedzkiego pisarza J. A. Lindqvist bez namysłu i zdrowego rozsądku (czyli poczyta...

Rozwiń Zwiń

Uwaga! Poniższa recenzja ze wszech miar jest negatywna. Nie staram się ukryć drażliwych emocji po lekturze tej książki.

***

Zachęcona booktube'owymi gorącymi polecajkami książki "Ludzka przystań" szwedzkiego pisarza J. A. Lindqvist bez namysłu i zdrowego rozsądku (czyli poczytaj opinię, zanim kupisz) niezwłocznie nabyłam książkę z drugiej ręki i jakiś czas temu przeczytałam.
Recenzja nie będzie długa, bo do dzisiaj czuję złość, że dałam się omamić gładką mową.
Nie sądziłam, że przyjdzie mi się tak bardzo, bardzo mocno rozczarować.

Pozycja ta jest horrorem (sic!) i ma trzy kardynalne grzechy główne:
1. Jest wybitnie nudna.
2. Jest monstrualnie przekombinowana.
3. Jest niezwykle frustrująca.

No i cóż, nie urzekł mnie ani klimat szwedzkiej samotnej wyspy gdzieś na Bałtyku, ani dziwaczny motyw przewodni publikacji. Za to rozwlekłość fabularna oraz szarzy i papierowi bohaterowie przyprawiają o ból głowy. Książka bez polotu, pazurów, emocjonalnego wybebeszenia czytelnika. Idealny przykład na to, jak stracić czas na beznadziejną lekturę. Gorąco nie polecam.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Uwaga! Poniższa recenzja ze wszech miar jest negatywna. Nie staram się ukryć drażliwych emocji po lekturze tej książki.

***

Zachęcona booktube'owymi gorącymi polecajkami książki "Ludzka przystań" szwedzkiego pisarza J. A. Lindqvist bez namysłu i zdrowego rozsądku (czyli poczyta...

Rozwiń Zwiń

"Dwie i pół duszy" należy do takiego typu książek, które potrafią zagarnąć mnie całą do tego stopnia, że zapominam o wszystkim wokół. Liczy się tylko czytana historia i to, jak rzeźbi ona kształty, postaci i uczucia pod moją czaszką, jak karmi moją wyobraźnię.
Historia, język, postaci, przyroda, żywioły, decyzje są wręcz stworzone po to, by targać mną emocjonalnie i odmalowywać obrazy, które na zawsze ze mną pozostaną.

Aż dziw bierze, że "Dwie i pół duszy" to debiut Justyny Hankus. Książka ta to skarbnica metafizyki splatającej się z codziennym życiem prostych ludzi, gusła i wierzenia ludowe są trwale związane z wiarą katolicką, słowiańskie potwory nierozerwalnie złączone z obawami, proroczymi snami i dylematami. Wreszcie - "Dwie i pół duszy" - to próba radzenia sobie ze znojem życia codziennego, trudną lub niemożliwą miłością, wyzwaniami macierzyństwa i wszelkimi odmiennościami napiętnowanymi prostackimi uprzedzeniami, nieakceptowalnymi przez zatwardziałe serca. Są tutaj malutkie rozchwierutane wioseczki przyklejone do ciemnej toni Jeziora. Błota, mokradła, lasy. Panuje tu dojmujący mrok i zło świdrujące noc. I są Kusy, Aza, Wiedźmawa, Up i Tyc, którzy próbują ten mrok przebić, a zło przepędzić.

Bardzo złożona, uwrażliwiająca, poruszająca proza, otwierająca się subtelnie na wieś, jej mieszkańców, ich wierzenia, dole i nieszczęścia. Artyzm książki podbija przepiękny warsztat pisarki. Przez tak skonstruowaną urzekającą opowieść płynie się wartko i we wszechogarniającym zachwycie.
Polecam całym moim folk noir-owym serduszkiem.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

"Dwie i pół duszy" należy do takiego typu książek, które potrafią zagarnąć mnie całą do tego stopnia, że zapominam o wszystkim wokół. Liczy się tylko czytana historia i to, jak rzeźbi ona kształty, postaci i uczucia pod moją czaszką, jak karmi moją wyobraźnię.
Historia, język, po...

Rozwiń Zwiń

"Ziemia. Cztery miliardy lat historii w ośmiu rozdziałach" Andrewa H. Knolla to wyważona pigułka wiedzy o 4,6 miliarda lat dziejów naszej planety. Znajdziemy tu odpowiedzi na wszystkie nurtujące, znane nauce pytania. Przedmiotem tej książki są m.in. dociekania nt. miejsca Ziemi w kosmosie. Szeroko opisane jest również pochodzenie skał, powietrza i wody - determinantów naszej egzystencji. Autor wyjaśnia, jak powstały kontynenty, góry i doliny, skąd się biorą trzęsienia ziemi i wybuchy wulkanów. Opowiada o historii powstania naszej atmosfery i wody morskiej. Fascynująco pisze o tym, w jaki sposób mogło zrodzić się otaczające nas nieprzebrane bogactwo życia biologicznego oraz poświęca jeden rozdział zdarzeniu bez precedensu, którego jesteśmy świadkami i którego jesteśmy sprawcami. Mianowicie temu, jak jeden gatunek poprzez swoje działania diametralnie przekształca planetę i życie na niej.

Ta naukowa opowieść poparta jest bogatą liczbą ilustracji i zdjęć oraz napisana jest prostym i przystępnym językiem. Wspaniale zachęca do poznania długiej historii, która doprowadziła naszą planetę do dnia dzisiejszego. To także apel, aby przestać być obojętnym i bezczynnie przyglądającym się zatrważającym zmianom wywołanym naszą rabunkowo-niszczycielską działalnością. Czas uświadomić sobie, jak głęboko działania człowieka przeobrażają nasz świat, a którego ukształtowanie wymagało ponad czterech miliardów lat.

"Ziemia. Cztery miliardy lat historii w ośmiu rozdziałach" to podstawowe kompendium wiedzy ogólnej, po które warto sięgnąć, bo systematyzuje i poszerza wiedzę o nas i naszej zielonej planecie. Dojście do tego, co tu i teraz, było epickim przedsięwzięciem Ziemi, zbiegiem różnych korzystnych zawirowań chemicznych i fizycznych, katastrof tlenowo-węglowych i zderzenie się z jednym całkiem sporym gościem z kosmosu. Nie zaprzepaszczajmy spuścizny dziejowej naszej planety.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

"Ziemia. Cztery miliardy lat historii w ośmiu rozdziałach" Andrewa H. Knolla to wyważona pigułka wiedzy o 4,6 miliarda lat dziejów naszej planety. Znajdziemy tu odpowiedzi na wszystkie nurtujące, znane nauce pytania. Przedmiotem tej książki są m.in. dociekania nt. miejsca Ziemi w...

Rozwiń Zwiń