Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Osiem rozdziałów i każdy poświęcony innemu aspektowi Ziemi, a wszystkie uporządkowane w chronologiczny sposób. Nie do końca jednak jestem pewna jaki był cel tej książki i do kogo jest ona adresowana. Na 212 stronach nie da się w wyczerpujący sposób opisać ewolucji Ziemi z nieprzyjaznej skały – gorącej i niezdatnej do życia, do tego tętniącego życiem miejsca, które właśnie niszczymy. Nawet biorąc pod uwagę popularyzatorski ton książki, to Knoll tak bardzo prześlizguje się po wszystkich tematach, że prawdę mówiąc szkolny podręcznik jest zasobniejszy w wiedzę, a z pewnością lepiej wyjaśnia zachodzące na Ziemi procesy niż publikacja profesora z Harvardu. Część rzeczy jest tłumaczona bardzo łopatologicznie a inne wymagałyby jakiegoś rozwinięcia, bo w formie ujętej przez autora oferują niewielką pomoc. Mam takie wrażenie, że wszystkie siedem pierwszych rozdziałów było pretekstem do ostatniego, jakim jest „Ziemia człowieka. Jeden gatunek przekształca planetę”. Knoll tłumaczy, jak mocno w ostatnich dekadach zmieniamy środowisko i jest tu cały pakiet – zanieczyszczenie środowiska, zmiany klimatu itd. Większość zainteresowanych nauką osób wszystko to wie, ale co gorsza, autor tutaj niczego nowego od siebie nie dodaje. Może w formie jakiegoś eseju to by się sprawdziło, ale podobne rzeczy napisano już tyle razy, że chyba nie ma sensu powielać tego samego. Jak się pisze tego typu książkę, to albo trzeba przedstawić lub usystematyzować jakąś nową wiedzę – w ostatnich paru latach chyba aż taka rewolucja w naukach o Ziemi nie zaszła – albo należy to zrobić w atrakcyjnej formie, co też nie bardzo wyszło. W książce mamy co prawda kilkanaście ilustracji, ale wszystkie są czarno-białe, co w przypadku analizowania warstw skalnych jest wyjątkowo uciążliwe, bo nie widać zupełnie nic. Wyłapałam również w „Ziemi” kilka błędów, które musiały umknąć korekcie, ale rzuciły mi się w oczy i są dość istotne. Jedna dotyczy źle podpisanego zdjęcia Kimberelli, a według drugiego żółwie morskie, jaszczurki i żaby to ssaki. Nie jest to sama w sobie zła książka, ale nie widzę, żeby posiadała jakieś walory edukacyjne czy popularyzatorskie, żeby móc ją komukolwiek z czystym sumieniem polecić.