Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Właśnie skończyłam czytać tę przejmującą, wciągającą książkę. Jestem pełna pozytywnych emocji i niezapomnianych wrażeń.
Kocham takiego rodzaju książki, jak „Rupieciarnia na końcu świata” Agaty Mańczyk. Czytając to przeniosłam się do tamtego świata- świata bohaterów. Próbowałam zrozumieć, wyjaśnić. Owszem, autorka „wiele razy wyprowadzała mnie w pole”. Lubię, czytając podobne książki, wymyślać, dopowiadać sobie dalsze wydarzenia, tłumaczyć sobie o co chodzi- na swój sposób lub chociaż obstawiać kto zawinił, a kto nie, kto przegra, kto wygra, ale w tym przypadku nie mogłam nic sensownego wymyślić, zdałam się na to, co autorka zamieściła. sama nie próbowałam dociekać- było to po prostu dla mnie za trudne.
Historia bardzo mnie poruszyła. Gdy na początku zobaczyłam, ile książka ma stron, odechciało mi się czytać, ale się przemogłam i już po kilku stronach „zadomowiłam się” całkowicie.
Nie jest to typowa, prosta powieść dla młodzieży. Ma niezwykłą, ciekawą budowę. Niektóre wątki (a raczej większość) są zawikłane, tajemnica okrywa tajemnicę i … jak tego nie pokochać? Jak się tym nie zafascynować?
Nie da się.
Mimo początkowych trudności w kontaktach między różnymi postaciami, wiedziałam, że dobrze się skończy. Liczyłam na HAPPY END i się doczekałam.
Powieść zawiera wiele ciekawych, niecodziennych przygód. Czyta się lekko. Nawet nie zauważyłam, kiedy dotarłam do końca. Jedna z moich ulubionych książek- 10/10. Na pewno sięgnę po nią jeszcze kiedyś, żeby odświeżyć wrażenia. Ucieszyłabym się, gdyby była kontynuacja.
A. Mańczyk „stworzyła poruszającą powieść o miłości i przebaczaniu, a także o tym, dlaczego ludzie, którzy powinni być sobie najbliżsi, tak bardzo się ranią”. Osobiście zgadzam się z opinią, że wszystkie jej książki są warte przeczytania i są bardzo wartościowe. Znam jeszcze, tylko parę autorek, (oczywiście, nie osobiści), o tak wspaniałym podejściu do pisania i lekkim piórze .
Gorrrąco polecam!

Właśnie skończyłam czytać tę przejmującą, wciągającą książkę. Jestem pełna pozytywnych emocji i niezapomnianych wrażeń.
Kocham takiego rodzaju książki, jak „Rupieciarnia na końcu świata” Agaty Mańczyk. Czytając to przeniosłam się do tamtego świata- świata bohaterów. Próbowałam zrozumieć, wyjaśnić. Owszem, autorka „wiele razy wyprowadzała mnie w pole”. Lubię, czytając...

Jedna z moich ulubionych powieści Ewy Nowak.
Bardzo obrazowo przedstawia różnego rodzaju problemy nastolatków.
Porusza ujmująco ciekawe tematy, problematyki zarówno młodzieży, jak i dorosłych. Czytając tę książkę nabyłam nowych refleksji, tematów do przemyśleń odnośnie świata wokół mnie. Wiem, nie tylko dzięki tej książce, że przyszłość nie zawsze maluje się na różowo, a szczęście nie zależy wyłącznie od nas, ale również od innych ludzi, i nastawienia do świata.
Gorąco polecam!

Jedna z moich ulubionych powieści Ewy Nowak.
Bardzo obrazowo przedstawia różnego rodzaju problemy nastolatków.
Porusza ujmująco ciekawe tematy, problematyki zarówno młodzieży, jak i dorosłych. Czytając tę książkę nabyłam nowych refleksji, tematów do przemyśleń odnośnie świata wokół mnie. Wiem, nie tylko dzięki tej książce, że przyszłość nie zawsze maluje się na różowo, a...

Wzruszająca powieść, jedna z moich ulubionych z powieści Ewy Nowak. Pewne momenty czytałam parę razy, tak bardzo były... ciekawe, piękne.
Mamy tutaj przedstawionych kilka interesujących osobowości, charakterów.
Powoli możemy odkrywać nieodgadnione meandry ludzkich wartości. wielowątkowa historia o dość nieprzewidywalnym zakończeniu, ale, po przeczytaniu kilku już powieści tej pisarki, wiedziałam, że będzie to szczęśliwe zakończenie :)

Wzruszająca powieść, jedna z moich ulubionych z powieści Ewy Nowak. Pewne momenty czytałam parę razy, tak bardzo były... ciekawe, piękne.
Mamy tutaj przedstawionych kilka interesujących osobowości, charakterów.
Powoli możemy odkrywać nieodgadnione meandry ludzkich wartości. wielowątkowa historia o dość nieprzewidywalnym zakończeniu, ale, po przeczytaniu kilku już powieści...

Powieść przezabawna, wciągająca (jak większość dla młodzieży:)), no i oczywiście usiana najróżniejszymi przygodami połączonymi w jedną dużą historię-przygodę. Nieprzewidywalna do ostatniej strony, bardzo dynamiczna. Śmieszna, głownie za sprawę perypetii dwóch podobnych, ale jakże odmiennych charakterów. Zakończenie ucieszyło mnie.
Mam nadzieję, że będzie kontynuacja :) Polecam!

Powieść przezabawna, wciągająca (jak większość dla młodzieży:)), no i oczywiście usiana najróżniejszymi przygodami połączonymi w jedną dużą historię-przygodę. Nieprzewidywalna do ostatniej strony, bardzo dynamiczna. Śmieszna, głownie za sprawę perypetii dwóch podobnych, ale jakże odmiennych charakterów. Zakończenie ucieszyło mnie.
Mam nadzieję, że będzie kontynuacja :)...

Bardzo ciekawa książka. Momentami śmieszna. Jedyna w sowim rodzaju, gdyż nie spotkałam się jeszcze z tego typu historią...
Polecam!

Bardzo ciekawa książka. Momentami śmieszna. Jedyna w sowim rodzaju, gdyż nie spotkałam się jeszcze z tego typu historią...
Polecam!

Pierwsza w życiu lektura, którą przeczytałam od razu, kiedy ją dorwałam ;D Wciąga bezgranicznie. Przenosi w inne czasy, odmienne, choć tak bliskie. Pokazuje, jak zróżnicowana może być miłość oraz zwykła sympatia. Naprawdę polecam! Współczuję tym, którzy nawet, iż jest to lektura szkolna, nie okazali chęci, by ją przeczytać. Wiele stracili.
Na jej podstawie można napisać wiele rozprawek, historii, przemyśleń. Tu roi się od ważnych, ciekawych tematów do rozważań. Na pewno kiedyś do niej wrócę.

Pierwsza w życiu lektura, którą przeczytałam od razu, kiedy ją dorwałam ;D Wciąga bezgranicznie. Przenosi w inne czasy, odmienne, choć tak bliskie. Pokazuje, jak zróżnicowana może być miłość oraz zwykła sympatia. Naprawdę polecam! Współczuję tym, którzy nawet, iż jest to lektura szkolna, nie okazali chęci, by ją przeczytać. Wiele stracili.
Na jej podstawie można napisać...

Książka do końca trzymająca w napięciu. Przedstawia meandry ludzkich uczuć, reakcji. Poznajemy nowe oblicza miłości, poświęcenia, przyjaźni. dowiadujemy się, że życia nie zawsze jest takie proste, jak byśmy chcieli,a dusza drugiego człowieka jest niezbadanym jeziorem bez dna, które do końca trzeba odkrywać.

Książka do końca trzymająca w napięciu. Przedstawia meandry ludzkich uczuć, reakcji. Poznajemy nowe oblicza miłości, poświęcenia, przyjaźni. dowiadujemy się, że życia nie zawsze jest takie proste, jak byśmy chcieli,a dusza drugiego człowieka jest niezbadanym jeziorem bez dna, które do końca trzeba odkrywać.

Bardzo ciekawa książka. Ma wiele psychologicznych przykładów ludzkich zachowań. Wzruszyło mnie zakończenie i przyjaźń między Linką i Grześkiem(ze strony chłopaka również miłość, zakorzeniona już w dzieciństwie).
Szczerze mówiąc nie spodziewałam się takiego zakończenia. Do samego końca wierzyłam, że Linka odda żarliwe uczucie Grześkowi, ale... czułam, że jednak będzie inaczej. Nie mniej uważam, że zakończenie było bardzo "fajne". Nie żałuję, że przeczytałam tę książkę :)

Bardzo ciekawa książka. Ma wiele psychologicznych przykładów ludzkich zachowań. Wzruszyło mnie zakończenie i przyjaźń między Linką i Grześkiem(ze strony chłopaka również miłość, zakorzeniona już w dzieciństwie).
Szczerze mówiąc nie spodziewałam się takiego zakończenia. Do samego końca wierzyłam, że Linka odda żarliwe uczucie Grześkowi, ale... czułam, że jednak będzie...

Powiem krótko: „Pokuta” to najbardziej wzruszająca książka, którą do tej pory czytałam (a czytałam wiele książek :)). Nie będę opisywać co się w niej działo, ponieważ jest tu już tylko ciekawych recenzji i opisów, że moje streszczenie byłoby zbędne. Mogę tylko dać kolejny przykład na to, że książka jest warta przeczytania i… wciąga. Pokazane są w niej różne wartości człowieka. Poruszane są ważne tematy, a mianowicie miłość, godność, dziecięca naiwność, ślepota zakorzeniona w zazdrości, zawiści lub innych uprzedzeniach a przede wszystkim wina i kara- tytułowa pokuta- oraz co za tym idzie z drugiej strony- przebaczenie.
Wyznam szczerze, że jestem osoba wrażliwą. W niektórych momentach książki po prostu płakałam. Czułam się, jakbym tam była, jakbym przeżywała wszystkie chwile razem z bohaterami. Niektóre momenty były albo tak cudowne, albo tak wstrząsające, że musiałam je jeszcze raz z uwagą przeczytać.
Spodobała mi się w tej powieści również przejrzystość związana z podziałem na rozdziały. Pierwszy wprowadza nas w sytuację i przedstawia losy upalnego lata 1935r. Drugi skoncentrowany jest na Robbiem, na jego przeżyciach, uczuciach, na strasznym obrazie wojny. Trzeci przedstawia dorosłą Briony, która z upływem czasu uświadamia sobie, co tak naprawdę zrobiła i chce w jakiś sposób odpokutować za swój grzech. Bardzo podobało mi się zakończenie i to, jak Ian McEvan wspaniale uwiecznił swe dzieło. Wiele razy wracałam do tego momentu i naprawdę nie mogłam uwierzyć, że kochankowie zginęli. Wiem, że to tylko fikcja przelana na papier ręką wspaniałego autora, ale trudno tutaj-przynajmniej dla mnie- o zdrowy rozsądek i normalne wrócenie do moich codziennych zajęć, bez przemyślenia tego co się stało. Lubię bowiem wracać myślami do świetnej lektury.
Nie wiem dlaczego, ale wydaje mi się, że autorzy książek już od początku, choć nie zawsze, kierują naszymi myślami, że wiemy kto jest dobry, a kto zły. Potrafimy to odróżnić, uważamy, że to zachowanie jest słuszne, a to nie. Taka oczywista oczywistość. Chociaż to może tylko nasz ludzki instynkt.
Ja na przykład od samego początku nie polubiłam Briony. Zawsze kibicowałam kochankom i to ich uczucia były dla mnie najważniejsze. Jednak po przemyśleniach doszłam do wniosku, że Briony również nie miała prostego życia. Owszem (mimo, że jestem chrześcijanką), uważam, że zasłużyła na tę karę daną jej przez życie.
W książce zachwyca mnie ta „trójdzielczość” (ze tak pozwolę to sobie określić). Chodzi o to, że losy i uczucia bohaterów nie zostały ograniczone do jednej postaci, tylko wprost przeciwnie- w piękny sposób ukazują przeżycia (prawie) wszystkich bohaterów.

Powiem krótko: „Pokuta” to najbardziej wzruszająca książka, którą do tej pory czytałam (a czytałam wiele książek :)). Nie będę opisywać co się w niej działo, ponieważ jest tu już tylko ciekawych recenzji i opisów, że moje streszczenie byłoby zbędne. Mogę tylko dać kolejny przykład na to, że książka jest warta przeczytania i… wciąga. Pokazane są w niej różne wartości...