Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie sądziłam, że kiedyś przyjdzie mi mówić coś takiego, ale w przypadku tej książki ekranizacja jest nieporównywalnie lepsza. Wpierw obejrzałam serial, był świetny, więc z zapałem sięgnęłam po książkę, mając ogromne oczekiwania, bo w końcu książki zawsze są lepsze niż ekranizacje/adaptacje. Nie w tym przypadku. Jestem ogromnie zawiedziona i zaskoczona, bo niezmiernie ciekawym zjawiskiem jest to, jak emocje postaci są w znacznym stopniu mocniej widoczne i łatwiejsze do rozszyfrowania w serialu niż w tekście pisanym, w którym mamy przecież lepszy wgląd w ich opis. A przynajmniej powinniśmy. Powieść jest napisana tak okrutnie sztywno i bezemocjonalnie, że czułam się, jakbym czytała dziennik lub instrukcję obsługi. Mechaniczny opis czynności i niewiele więcej. Nienajgorszy pomysł na historię, zniweczony całkowicie przez styl pisania, którym według mnie prędzej posłużyłby się nastolatek lub po prostu piszący amatorsko człowiek niż osoba, której dzieło zostało wydane. Dwa porywające przykłady: "Patrzyłam na niego przez sekundę, obawiając się, że może całkiem zwariował, a potem zaczęłam się śmiać. Zasłoniłam usta ręką, żeby stłumić dźwięk, ale wtedy jeszcze bardziej zaczęłam się śmiać."; "[...]- zaczął półgłosem - [...]To było szaleństwo.
Skinęłam głową. To rzeczywiście brzmiało jak szaleństwo."
Opisy sytuacji, które powinny być podniosłe i wzbudzić w czytelniku feerię emocji, są napisane podobnie. Jednymi z nich powinny być chyba zbliżenia z postaciami ważnymi na różne sposoby dla bohaterki, a są tak okrutnie sztywne i niepodsycone żadnym napięciem, że aż dziwnie się to czyta. Przez to, że tekst nie buduje napięcia, a opisy emocji i otoczenia są skrajnie minimalistyczne, całość nie trzyma się kupy, wybory, motywacje i zachowanie bohaterów ciężko zrozumieć, nie idzie się na nich dłużej zatrzymać myślami. Nawet sama główna bohaterka jest zagadką, jaka jest, co w niej siedzi, czemu robi to, co robi, czuje tak, a nie inaczej? Nie wiadomo, bo pomimo pierwszej osoby jest to bardziej sprawozdanie niż spojrzenie oczyma tejże bohaterki. W pozostałe postaci i ich sytuację tym bardziej nie idzie się wczuć. Raczej nie polecam, być może sięgnę po pozostałe dwa tomy, ale raczej tylko dlatego, że nie lubię nie kończyć rozpoczętej raz serii, nie zaś przez sympatię do dzieła.

Nie sądziłam, że kiedyś przyjdzie mi mówić coś takiego, ale w przypadku tej książki ekranizacja jest nieporównywalnie lepsza. Wpierw obejrzałam serial, był świetny, więc z zapałem sięgnęłam po książkę, mając ogromne oczekiwania, bo w końcu książki zawsze są lepsze niż ekranizacje/adaptacje. Nie w tym przypadku. Jestem ogromnie zawiedziona i zaskoczona, bo niezmiernie...

Cudowna emocjonalna podróż, przy której nie da się uciec od rozmyślań nie tylko na temat śmierci, ale także – a może przede wszystkim – na temat życia.
Powiem szczerze, że po przeczytaniu książki właściwie jednym tchem, jestem totalnie rozbita. Od początku wiadomym jest, że bohaterowie umrą, a jednak autor wciąż znalazł sposób by doprowadzić do szczerych łez. Nie spodziewałam się zakończenia, oczekiwałam czegoś innego, czegoś bardziej... kojącego niż nie pozostawiającego złudzeń. Ale książka była bardzo emocjonalna od początku i pozostała taka do samego końca. Napisana prostym językiem, lecz niesamowita w swoim przekazie, a splot zdarzeń i wplecenie innych historii perfekcyjnie podkreśla całość i całkowicie pochłania. Cudowna lektura, polecam każdemu.

Cudowna emocjonalna podróż, przy której nie da się uciec od rozmyślań nie tylko na temat śmierci, ale także – a może przede wszystkim – na temat życia.
Powiem szczerze, że po przeczytaniu książki właściwie jednym tchem, jestem totalnie rozbita. Od początku wiadomym jest, że bohaterowie umrą, a jednak autor wciąż znalazł sposób by doprowadzić do szczerych łez. Nie...

Całkiem przyjemna, lekka lektura charakteryzująca się dobrym humorem i wyrazistymi postaciami. Podoba mi się, jak mocno określone charaktery mają bohaterowie, tzn. od początku do końca pozostają sobą i od razu widać, kto się wypowiada (choć Alex wydaje się aż za bardzo przerysowany z tą dobijającą głupotą, do tego stopnia, że podziwiam autora za wytrwanie w prowadzeniu tej postaci). Relacja głównej dwójki też jest miła do czytania, może trochę banalna miejscami, ale jednocześnie konsekwentnie prowadzona. Wydarzeń nie dzieje się wiele, fabuła nie jest skomplikowana, co czyni tę książkę miłym oderwaniem od rzeczywistości bez konieczności wysilania nadto zwojów mózgowych. Ot, idealna dla relaksu.

Całkiem przyjemna, lekka lektura charakteryzująca się dobrym humorem i wyrazistymi postaciami. Podoba mi się, jak mocno określone charaktery mają bohaterowie, tzn. od początku do końca pozostają sobą i od razu widać, kto się wypowiada (choć Alex wydaje się aż za bardzo przerysowany z tą dobijającą głupotą, do tego stopnia, że podziwiam autora za wytrwanie w prowadzeniu tej...