Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na wstępie powiem, że nie należy spodziewać się tu historii mrożących krew w żyłach. Uważam, że nie jest to w żadnym wypadku horror.

"Nawiedzenia" to zbiór opartych na faktach historii nawiedzeń, spotkań z duchami, prześladowań przez byty.
Nie ma tu jednak wydarzeń, w których interweniowali Warrenowie, ale częściowo wynagradza nam to komentarz Ed'a lub Lorraine znajdujący się na końcu każdej z historii.

Książka została podzielona na dwie części.
W pierwszej są historie związane tylko i wyłącznie z cmentarzem Union w Monroe.
Natomiast druga część jest już zbiorem nawiedzeń z różnych miejsc (gdzie główną rolę również grają cmentarze).
Muszę przyznać, że druga połowa podobała mi się dużo bardziej. Wydaje mi się, że historie były bardziej różnorodne i rozwinięte.

Jest to bardzo przyjemna lektura napisana lekkim piórem.
Była czymś innym, taką odskocznią od tego co czytam na codzień.
Z czystym sercem mogę ją polecić fanom filmów takich jak "Obecność" i "Anabelle", czy po prostu osobom, które lubią takie klimaty i chcą poznać trochę informacji o zjawiskach paranormalnych (bo takie informacje można tam znaleźć).

Na wstępie powiem, że nie należy spodziewać się tu historii mrożących krew w żyłach. Uważam, że nie jest to w żadnym wypadku horror.

"Nawiedzenia" to zbiór opartych na faktach historii nawiedzeń, spotkań z duchami, prześladowań przez byty.
Nie ma tu jednak wydarzeń, w których interweniowali Warrenowie, ale częściowo wynagradza nam to komentarz Ed'a lub Lorraine znajdujący...

Trochę thriller religijno historyczny, trochę książka przygodowai trochę horror.
Mam co do tej pozycji mieszane uczucia. To nie była zła książka, jednak też nie powaliła mnie na kolana. Pomysł na fabułę był bardzo ciekawy. Niestety zabrakło mi tu akcji. Przez pierwsze około 100-150 stron nie umiałem się wkręcić, dużo opisów, definicji, historycznych faktów to wszystko nie ułatwiało mi czytania, bardziej mnie nużyło.
Jednak coś sprawiało, że chciałem dowiedzieć się jak historia potoczy się dalej. Jakie będą dalsze losy bohaterów i zakończenie powieści.

Trwający od starożytności mroczny kult, który w celu czci demonicznych sił składa ofiary z dzieci jest bardzo dobrym pomysłem.
Niestety główną część książki zajmują mało fascynujące poszukiwania śladów starych legend, tłumaczenia tekstów, rozmowy naukowców i ustalenia faktów. Główne miejsca akcji to biblioteki, mueza, klasztory i uczelnie.
O bohaterach wiele nie mogę powiedzieć. Nie byli oni barwnie wykreowani. Nie byli tacy prawdziwi, "głębocy".
Przez to nie udało mi się wytworzyć żadnej nici przyjaźni do bohaterów.

Ogólną ocenę książki poprawia sam pomysł na fabułę.
Mimo wszystko było można dowiedzieć się różnych rzeczy o legendzie o szczurołapie z Hameln. Pojawiały się też momenty, w których książka przypominała horror, co trafiło w moje upodobania.

Trochę thriller religijno historyczny, trochę książka przygodowai trochę horror.
Mam co do tej pozycji mieszane uczucia. To nie była zła książka, jednak też nie powaliła mnie na kolana. Pomysł na fabułę był bardzo ciekawy. Niestety zabrakło mi tu akcji. Przez pierwsze około 100-150 stron nie umiałem się wkręcić, dużo opisów, definicji, historycznych faktów to wszystko nie...

"Przeciwko bratu" jest debiutem literackim Marcina Dudzińskiego. Książka została przypisana jako kryminał z czym na wstępnie muszę powiedzieć, się nie zgadzam. Uważam, że jest to bardziej thriller psychologiczny.

Książka pisana jest z punktu widzenia kilku postaci, przez co możemy spojrzeć na wydarzenia z różnych perspektyw. Dzięki pojedynczym rozdziałom, gdzie akcja została umieszczona w przeszłości, możemy lepiej poznać bohaterów i zrozumieć co stoi za ich konkretnymi czynami, zachowaniem.
Skutkiem tego jest to, że bohaterowie wydają się żywi. Każdy z nich ma bogate doświadczenia, zróżnicowane cechy charakteru, żadne z nich nie były przesadzone, a co za tym idzie, wydawały się bardziej realne.

Historia opowiada o ludziach z trudną, ciężką przeszłością, która wpłynęła na ich życie doczesne.
Znajdziemy tu bohaterów, którzy mimo swojej niesprzyjającej przeszłości stali się ludźmi pełnymi dobra i miłości, a także takich, którzy poddali się ciemności.
Autor w książce idealnie obrazuje to, że nasza przyszłość leży w naszych rękach. To my mamy moc by kreować swoje "ja" i walczyć z mrocznymi stronami naszej duszy.

Świat wykreowany przez Marcina Dudzińskiego jest ponury i owiany tajemnicą. Na każdej stronie znajdziemy mnóstwo bólu, rozpaczy i bolesnych wspomnień. Dodatkowego klimatu dodają opisy "płaczącej" Częstochowy pogrążonej w mroku i nieustającym od wielu dni deszczu.

 "Przeciwko bratu" to naprawdę dobry debiut. Porusza kontrowersyjne tematy odnoszące się do ciemnych stron życia duchownych.
Z wielką przyjemnością mogę wam polecić ten tytuł i z chęcią sięgnę po koleje tomy tej trylogii.

"Przeciwko bratu" jest debiutem literackim Marcina Dudzińskiego. Książka została przypisana jako kryminał z czym na wstępnie muszę powiedzieć, się nie zgadzam. Uważam, że jest to bardziej thriller psychologiczny.

Książka pisana jest z punktu widzenia kilku postaci, przez co możemy spojrzeć na wydarzenia z różnych perspektyw. Dzięki pojedynczym rozdziałom, gdzie akcja...