Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A wszystko co kochałem - kochałem w samotności.

A wszystko co kochałem - kochałem w samotności.

Z uniesień pozostało mi uniesienie brwi, ze wzruszeń - wzruszenie ramion.

Z uniesień pozostało mi uniesienie brwi, ze wzruszeń - wzruszenie ramion.

Robisz mi nieporządek w chaosie.

Robisz mi nieporządek w chaosie.

Szukam nauczyciela i mistrza niech przywróci mi wzrok słuch i mowę niech jeszcze raz nazwie rzeczy i pojęcia niech oddzieli światło od ciemności

Szukam nauczyciela i mistrza niech przywróci mi wzrok słuch i mowę niech jeszcze raz nazwie rzeczy i pojęcia niech oddzieli światło od ciemności

Kaleczą się i dręczą milczeniem i słowami, jakby mieli przed sobą jeszcze jedno życie.

Kaleczą się i dręczą milczeniem i słowami, jakby mieli przed sobą jeszcze jedno życie.

Życie, choćby i długie, zawsze będzie krótkie.

Życie, choćby i długie, zawsze będzie krótkie.

Pamiętaj także o tym, że kochałam, i że to miłość skazała mnie na śmierć.

Pamiętaj także o tym, że kochałam, i że to miłość skazała mnie na śmierć.

[...] gdy myślę o tobie to tak jakby motyl trzepotał w dłoni uwięziony i ślepy

[...] gdy myślę o tobie to tak jakby motyl trzepotał w dłoni uwięziony i ślepy

Szukamy ciepła nawet w kubku z gorącą herbatą, w zaparowanych oknach, bo tak bardzo tęsknimy za ciepłą duszą...

Szukamy ciepła nawet w kubku z gorącą herbatą, w zaparowanych oknach, bo tak bardzo tęsknimy za ciepłą duszą...

Cierpienie natęża się w ciszy.

Cierpienie natęża się w ciszy.

Kto chce, bym go kochała, nie może być nigdy ponury i musi potrafić mnie unieść na ręku wysoko do góry. Kto chce, bym go kochała, musi umieć siedzieć na ławce i przyglądać się bacznie robakom i każdej najmniejszej trawce... "

Kto chce, bym go kochała, nie może być nigdy ponury i musi potrafić mnie unieść na ręku wysoko do góry. Kto chce, bym go kochała, musi umieć siedzieć na ławce i przyglądać się bacznie robakom i każdej najmniejszej trawce... "

Pustka i monotonia mogą wprawdzie sprawić, że chwila i godzina rozciąga się i "dłuży", ale sprawiają też, że długie i najdłuższe okresy czasu skracają się, a nawet ulatniają aż do zupełnej nicości.

Pustka i monotonia mogą wprawdzie sprawić, że chwila i godzina rozciąga się i "dłuży", ale sprawiają też, że długie i najdłuższe okresy czasu skracają się, a nawet ulatniają aż do zupełnej nicości.

Długo wędrowałem, zanim doszedłem do siebie.

Długo wędrowałem, zanim doszedłem do siebie.

lęk (...) jest pierwszym warunkiem odwagi

lęk (...) jest pierwszym warunkiem odwagi