Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nad ponadczasowością literatury można by debatować godzinami. Czy ładne brzmienie określenia "literatura ponadczasowa" jest gwarantem jego prawdziwości?

Czy śmieszą nas te rzeczy, które śmieszyły antycznych dramatopisarzy? Czy te same sztuczki literackie wprawiają nas w zachwyt?
Niezmiennie, nieprzerwanie, od zarania dziejów?

Nie.

Ale istnieją historie, które odkrywane po latach, wciąż kiełkują w sercach i umysłach swoich czytelników, by rozkwitnąć w pełnej krasie i rosnąć w ogrodzie ich pamięci przez lata... a "Upiór Opery" należy właśnie do jednej z nich

Choć jest to gotycka powieść, klasyka grozy z początku XX wieku, jej humor przetrwał upływ czasu (i nie jest to żadne wyolbrzymienie z mojej strony). Mroczna i tragiczna historia tytułowego upiora w satyrycznym ujęciu, sprawiła mi prawdziwą przyjemność, zaspokajając mój książkowo-molowy głód.

Dramatyzm dialogowy niczym u Oscara Wilde'a, nieszczęśliwości bohaterów jak u Zafóna... Znalazłam książkę dla siebie.
Choć nie przypadło mi do gustu rozwiązanie zagadki przez postać Persa, "Upiór Opery" z pewnością niejednokrotnie będzie przeze mnie tutaj wspominany. Uwielbiam książki, które swoją narracją sprawiają wrażenie legend.

"Upiór Opery" idealnie nada się dla osób, które kochają groteskowość, realizm magiczny lub autoironiczny tragizm Czytało mi się ją lekko, a jednocześnie hipnotycznie... o miłości w surrealistycznym wydaniu (nieprzesłodzenie). Polecam‼️

Nad ponadczasowością literatury można by debatować godzinami. Czy ładne brzmienie określenia "literatura ponadczasowa" jest gwarantem jego prawdziwości?

Czy śmieszą nas te rzeczy, które śmieszyły antycznych dramatopisarzy? Czy te same sztuczki literackie wprawiają nas w zachwyt?
Niezmiennie, nieprzerwanie, od zarania dziejów?

Nie.

Ale istnieją historie, które odkrywane...

Trudno jest oceniać książkę, której premiera miała miejsce ponad 200 lat temu. Samo słowo "premiera" w tym zdaniu jakoś mnie razi... Jednak historia ta w pewnym znaczeniu wcale się nie zestarzała. Szczery, naturalny humor, język pełen wdzięku, klimat XIX w. Anglii🇬🇧 Dystyngowani bohaterowie, pozbawieni jednak gloryfikacji, jaką znamy z "Dumy i uprzedzenia". Siostry Dashwood przypadły mi do gustu, mimo iż wciąż nie uznaję siebie za fankę Austen. Nie do końca jestem przekonana do tego, w jaki sposób autorka rozwiązuje pewne problemy z osobnikami płci męskiej, a mam tu na myśli, mocno uproszczony mechanizm wybaczania. Wyjaśnienia niektórych spraw po prostu do mnie nie przemawiają. Nie odebrało mi to jednak przyjemności tej lektury, bo właśnie takiej "wyciszającej" książki ostatnio potrzebowałam.

Zarówno Rozważna, jak i Romantyczna, umiliły mi czas, a nawet i zaskoczyły (i to niejednokrotnie!) Wywołały więcej emocji niż kultowa "Duma i uprzedzenie". Tutaj czytelnik od samego początku zostaje wprowadzony w akcję, a nie w sam szereg postaci, które odgrywają rolę manekinów wystawowych aż do połowy książki (jak miało to miejsce w przypadku pana Darcy'ego). Ponadto, jest ona raczej słodko-gorzka niż cukierkowa, co nadaje samej fabule więcej autentyczności.

Podejdźcie do niej bez oczekiwań, a nieoczekiwanie okaże się ona miłą dla Waszych czytelniczych dusz.

Trudno jest oceniać książkę, której premiera miała miejsce ponad 200 lat temu. Samo słowo "premiera" w tym zdaniu jakoś mnie razi... Jednak historia ta w pewnym znaczeniu wcale się nie zestarzała. Szczery, naturalny humor, język pełen wdzięku, klimat XIX w. Anglii🇬🇧 Dystyngowani bohaterowie, pozbawieni jednak gloryfikacji, jaką znamy z "Dumy i uprzedzenia". Siostry...

Kolejny tom rodzinnej historii Winnych okazał się w moim odczuciu jeszcze bardziej dopracowany od pierwszego.

Nie znajdziemy w nim monotonii, jest lirycznie, emocjonalnie, prawdziwie.

Mamy 1 września 1939 roku. Winni doświadczają tego, co tysiące polskich rodzin. Niektórzy walczą na europejskich frontach, inni zmagają się z okupacyjną codziennością (terrorem, głodem i groźbą wywózki do obozów koncentracyjnych). Pomimo wojny, życie płynie dalej - Winni kochają, nienawidzą, chcą się rozwijać, rodzą kolejne dzieci, których namiętności i wady piszą dalsze dzieje rodziny.

Winni to szereg niezwykle szczegółowo zarysowanych bohaterów, w których istnienie łatwo jest uwierzyć czytelnikowi, a jeszcze łatwiej się do nich przywiązać. Fikcja wzbogacona o prawdziwe postacie i historyczne wydarzenia w połączeniu ze "zgrabnym" stylem pisania tworzą naprawdę ciekawą lekturę, godną polecenia każdemu.

Ałbena Grabowska po raz kolejny prezentuje nam literaturę na wysokim poziomie.

Kolejny tom rodzinnej historii Winnych okazał się w moim odczuciu jeszcze bardziej dopracowany od pierwszego.

Nie znajdziemy w nim monotonii, jest lirycznie, emocjonalnie, prawdziwie.

Mamy 1 września 1939 roku. Winni doświadczają tego, co tysiące polskich rodzin. Niektórzy walczą na europejskich frontach, inni zmagają się z okupacyjną codziennością (terrorem, głodem i...

Nieśmiała dziewczyna, zamożny arystokrata i niebywała posiadłość rodzinna z pięknym ogrodem i służbą - brzmi jak denny romans; co jeśli jednak dorzucimy do tego mroczną tajemnicę śmierci dawnej pani domu?

Daphne du Maurier skonstruowała wyrafinowany thriller psychologiczny połączony z romansem i gotykiem. Nie spodziewajcie się jednak duchów, chodzących trupów ani głosów z zaświatów - autorka stworzyła nowy rodzaj literatury, w którym groza, mrok i intrygi przewijają się w "monotonnej" fabule.
Mimo iż Rebeka to postać, której obraz wykreowany jest tylko na podstawie historii zasłyszanych przez nową panią de Winter, obecność zmarłej towarzyszy nam do samego końca powieści. Manderley, mimo że minął rok od śmierci swojej dawnej pani, wciąż należy do Rebeki. Nawet kwiaty w ogrodzie i odbicie w lustrze wciąż przypominają o swojej idealnej właścicielce...

Książka pisana pięknym językiem, pełna bujnych opisów i przemyśleń głównej bohaterki. "Rebeka" sprawiła, że miałam gęsią skórkę na karku, tajemnica Manderley nieprzerwanie wprawiała mnie w niepokój, Rebeka śledziła każdy mój krok.

Gorąco polecam fanom powieści psychologicznych i nie tylko :)

@czytam_wiec_nie_spie

Nieśmiała dziewczyna, zamożny arystokrata i niebywała posiadłość rodzinna z pięknym ogrodem i służbą - brzmi jak denny romans; co jeśli jednak dorzucimy do tego mroczną tajemnicę śmierci dawnej pani domu?

Daphne du Maurier skonstruowała wyrafinowany thriller psychologiczny połączony z romansem i gotykiem. Nie spodziewajcie się jednak duchów, chodzących trupów ani głosów z...

Przezabawna historia ambitnej studentki medycyny, która wyjeżdża z rodzimej Warszawy na obowiązkową roczną praktykę u wiejskiej szeptuchy. Na wskroś nowoczesna realistka, ateistka i hipochondryczka musi przełamać własne uprzedzenia i nauczyć się leczyć za pomocą dość... niekonwencjonalnych praktyk.

Katarzyna Berenika Miszczuk wykreowała świat, w którym mitologia słowiańska ożywa i fascynuje czytelnika już od pierwszych rozdziałów. Pradawne obrzędy, słowiańskie bóstwa i pogańskie obyczaje tworzą niesamowity klimat powieści.

Jako, że nie jestem fanką fantastyki, sceptyczne nastawienie głównej bohaterki do świata pełnego bogów, rusałek i innych nadprzyrodzonych istot bardzo przypadło mi do gustu.
Dużym plusem książki jest też różnorodność bohaterów - nie ma tu miejsca na jednolitość i monotonię.

"Szeptucha" to genialne połączenie historii ze współczesnością, napisana z dystansem i dużą dawką humoru :) Z pewnością sięgnę po kolejne części!

Przezabawna historia ambitnej studentki medycyny, która wyjeżdża z rodzimej Warszawy na obowiązkową roczną praktykę u wiejskiej szeptuchy. Na wskroś nowoczesna realistka, ateistka i hipochondryczka musi przełamać własne uprzedzenia i nauczyć się leczyć za pomocą dość... niekonwencjonalnych praktyk.

Katarzyna Berenika Miszczuk wykreowała świat, w którym mitologia słowiańska...

To niesamowite, że nawet teraz, 200 lat po napisaniu "Dumy i uprzedzenia", historia rodziny Bennetów wciąż zachwyca i urzeka swoich czytelników!
Powieść utrzymana w niezwykłym klimacie - choć początek nie należy do fascynująch, warto przemóc się przez kilka pierwszych, męczących rozdziałów i dać jej szansę.

Książka oczarowała mnie swoim klimatem - okazała się również bardzo ciekawa pod względem historycznym! Choć niektóre postacie możnaby uznać za zbędne (jak np. Mary Bennet), niewątpliwie bohaterowie "Dumy i uprzedzenia" to postacie idealnie wyważone, wyróżniające się swoją oryginalnością.

To niesamowite, że nawet teraz, 200 lat po napisaniu "Dumy i uprzedzenia", historia rodziny Bennetów wciąż zachwyca i urzeka swoich czytelników!
Powieść utrzymana w niezwykłym klimacie - choć początek nie należy do fascynująch, warto przemóc się przez kilka pierwszych, męczących rozdziałów i dać jej szansę.

Książka oczarowała mnie swoim klimatem - okazała się również...