Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Piękno nie potrzebuje komentarza, jest jednym z faktów świata."

Hymn i zachwyt nad pięknem i młodością. Oscar Wilde perfekcyjnie operował słowem, ilustrując tym samym swoją epokę. Klasyka światowej literatury, lecz nie ukrywam, że nieco wymęczyłem, bo nie tego szukam w prozie.

"Piękno nie potrzebuje komentarza, jest jednym z faktów świata."

Hymn i zachwyt nad pięknem i młodością. Oscar Wilde perfekcyjnie operował słowem, ilustrując tym samym swoją epokę. Klasyka światowej literatury, lecz nie ukrywam, że nieco wymęczyłem, bo nie tego szukam w prozie.

Dla mnie wyjątkowa części, bo to jedna książka z serii, w której film uważam za lepszy od literackiego pierwowzoru. Co nie oznacza, że książka mi się nie podobała. Wręcz przeciwnie. To wspaniała część z mapą Huncwotów, wspomnieniami Lupina, Dementorami i podróżą w czasie, ale po prostu film Cuarona jest tak fenomenalnie zrobiony i zainscenizowany, że nie potrafię przejść obok niego obojętnie. Dla mnie bezapelacyjnie najlepsza część filmowego Pottera.

Dla mnie wyjątkowa części, bo to jedna książka z serii, w której film uważam za lepszy od literackiego pierwowzoru. Co nie oznacza, że książka mi się nie podobała. Wręcz przeciwnie. To wspaniała część z mapą Huncwotów, wspomnieniami Lupina, Dementorami i podróżą w czasie, ale po prostu fil...

Rozwiń Zwiń

Jako, że jest to powieść noblisty to daje mało frajdy czytelnikowi. Nie jestem i nigdy nie byłem osobą uduchowioną więc trudno mi w pełni docenić kunszt powieści. Napisałem opis od razu po przeczytaniu, bo jutro nie będę nic pamiętał z treści.

Jako, że jest to powieść noblisty to daje mało frajdy czytelnikowi. Nie jestem i nigdy nie byłem osobą uduchowioną więc trudno mi w pełni docenić kunszt powieści. Napisałem opis od razu po przeczytaniu, bo jutro nie będę nic pamiętał z treści.

To właśnie tutaj gdzieś zaczął się zatracać ten zawadiacki klimat fantasy znany z opowiadań i pierwszego tomu sagi. Za dużo tutaj politykowania i walki o władzę. Sapkowski to jednak nie Martin i najlepiej się czuje w klimatach słowiańskiego fantasy, które tutaj zostało zastąpione fantastycznym political-fiction. Brak proporcji i tutaj Yennefer i Ciri zaczęły mnie naprawdę wkurzać, ale to wciąż kawał solidnej literatury rozrywkowej.

To właśnie tutaj gdzieś zaczął się zatracać ten zawadiacki klimat fantasy znany z opowiadań i pierwszego tomu sagi. Za dużo tutaj politykowania i walki o władzę. Sapkowski to jednak nie Martin i najlepiej się czuje w klimatach słowiańskiego fantasy, które tutaj zostało zastąpione fantastyc...

Rozwiń Zwiń

Pierwszy tom z wiedźmińskiego pięcioksięgu to idealny pomost pomiędzy opowieściami przybliżającymi nam uniwersum Sapkowskiego, przedstawiających losy Geralta, Ciri, Yennefer i Jaskra. Autor zgrabnie łączy wątki i potrafi zaintrygować stawką, o jaką toczy się gra. Opisy szkolenia Ciri i jej relacja z wiedźminami to złoto, a wątek Jaskra to idealny comic relief.

Pierwszy tom z wiedźmińskiego pięcioksięgu to idealny pomost pomiędzy opowieściami przybliżającymi nam uniwersum Sapkowskiego, przedstawiających losy Geralta, Ciri, Yennefer i Jaskra. Autor zgrabnie łączy wątki i potrafi zaintrygować stawką, o jaką toczy się gra. Opisy szkolenia Ciri i jej...

Rozwiń Zwiń

Powrót do ukochanego Hogwartu i bohaterów, którzy dzisiaj już stanowią kanon literatury dziecięcej/młodzieżowej. Bijąca wierzba, bazyliszek, pierwszy horkruks i mandragory to cechy charakterystyczne tej części. Szkoda, że J.K. Rowling nigdy nie sprawdziła się w innej literaturze i jako scenarzystka.

Powrót do ukochanego Hogwartu i bohaterów, którzy dzisiaj już stanowią kanon literatury dziecięcej/młodzieżowej. Bijąca wierzba, bazyliszek, pierwszy horkruks i mandragory to cechy charakterystyczne tej części. Szkoda, że J.K. Rowling nigdy nie sprawdziła się w innej literaturze i jako sce...

Rozwiń Zwiń

Klasyka światowej literatury z najbardziej znanym i często powielanym motywem „znikania” kolejnych gość przyjęcia. Wpływ, jaki wywarła twórczość Agathy Christie na kryminalną literaturą jest niepodważalny, ale za dużo tutaj przypadku. Bohaterowie zachowuję się bardzo naiwnie, to bardziej pewne archetypy niż pełnokrwiste postaci. Aha, no i oczywiście wierszyk o dziesięciu Murzy… Żołnierzykach zawiera mnóstwo spoilerów fabularnych.

Klasyka światowej literatury z najbardziej znanym i często powielanym motywem „znikania” kolejnych gość przyjęcia. Wpływ, jaki wywarła twórczość Agathy Christie na kryminalną literaturą jest niepodważalny, ale za dużo tutaj przypadku. Bohaterowie zachowuję się bardzo naiwnie, to bardziej p...

Rozwiń Zwiń